✑Κάθε σκέψη κι ένα γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου! Οι σκέψεις της Μαρίας!

Αν σας πω από τι όνειρο ξύπνησα το πρωί, θα γελάτε δέκα μέρες. Στο όνειρο λέει ήμουν ζευγάρι με τον "Mr. Big" (ξέρετε βρε, το amore της Carrie από το "Sex and the City";!) και πήγα και μετακόμισα στο μεγάλο πολυτελές διαμέρισμα του... ήμασταν λέει στην τέλεια κουζίνα και μαγειρεύαμε μακαρόνια με λαχανικά στο φούρνο... κάναμε πειράγματα μεταξύ μας... ώσπου ξαφνικά μπαίνουν μέσα η μάνα μου με τα αδέλφια μου και πάω Εγώ τρέχοντας να ντυθώ, να κρυφτώ για να μην με δουν; Κάτι τέτοιο τέλος πάντων! Φεύγουν και πάω τρέχοντας στην αγκαλιά του Mr. Big και... άλλα δεν σας λέω γιατί θα πρέπει να "πέσει"✘Πάντως, ρε γαμώτο ξύπνησα στο καλύτερο! (Μα τι ονειρεύομαι;! Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται κι Εγώ...τι;) Εντάξει, σας βλέπω, μην γελάτε με το όνειρό μου! Κάτι τέτοια 'περίεργα', 'παρατραβηγμένα', 'τρελά' η αλήθεια είναι πως βλέπω μια στο τόσο. Εδώ προχθές είδα ότι η μάνα μου και τα δυο από τα τέσσερα αδέλφια μου, με πήγαν στην Κωνσταντινούπολη στο παλάτι του Σουλτάνου και με 'πούλησαν' και έγινα σκλάβα/δούλα στο χαρέμι του Σουλτάνου;! Μετά λέει ότι προσπαθούσα να βρω διέξοδο για να σωθώ. Μα είναι δυνατόν, Εγώ ολόκληρος κορίτσαρος, μοναδική στο είδος μου και να μοιραστώ τον Σουλτάνο με άλλες... πόσες;! Χαχα! Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις ξύπνησα! 

Βαρέμαι! Αυτό τον καιρό είμαι σε φάση mood "Βαριέμαι"! Να κάτσω μπροστά στο Η/Υ μπας και κάνω καμιά δουλειά, μπας και γράψω, μπας και ξεκινήσω όλα αυτά που έχω στο μυαλό μου... μετά από λίγο θέλω να την αράξω στο κρεβάτι, να χαλαρώσω να δω καμιά ταινία αλλά από την άλλη δεν μπορώ συνέχεια ξαπλωμένη στο κρεβάτι, νιώθω ότι κουράζομαι και θέλω να σηκωθώ και να ασχοληθώ με κάτι αλλά μετά από λίγο θέλω και να τεμπελιάσω. Γενικά και ειδικά με 'δέρνει' μια βαρεμάρα αλλά που θα πάει, θα την νικήσω. Φάση είναι μωρέ, θα περάσει!   

Γεμιστά και τα μυαλά στα κάγκελα. Σκέτα, ορφανά, πως το λένε μωρέ; εννοώ χωρίς κιμά και άλλα περιττά. Είναι το αγαπημένο μου φαγητό και αυτό λέω να φτιάξω σήμερα όταν γυρίσω σπίτι. Έχω βάλει 'πόστο' στην μαμά όταν είναι να μαγειρέψει γεμιστά, θα με αφήνει να τα φτιάχνω Εγώ. Και λίγο πιο νόστιμα γίνονται και πιο ωραία ανοίγω τις ντομάτες, τις πιπεριές και όλα είναι σε μια ωραία σειρά. Γιατί πως να το κάνουμε; Ακόμα και στο φαγητό η ωραία αισθητική μετράει.  

Δεν ξέρω για σας αλλά Εγώ με το που θα μπει ο Σεπτέμβρης ανυπομονώ για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Είναι οι μόνες γιορτές που μου αρέσουν, που πια δεν μου προκαλούν καμιά θλίψη. Τις λατρεύω γιατί είναι μια ευκαιρία να ξανά γίνουν οι άνθρωποι που έχουν ξε-χάσει πως είναι να είσαι παιδί. Βέβαια, η αρκετά δήθεν όλη καλοσύνη που τους πιάνει κάποιους για να δείξουν κάτι που αποδεδειγμένα δεν είναι, εμένα με εξοργίζει λιγάκι αλλά εντάξει, μπορεί για λίγο να αισθάνονται έτσι, μπας και σώσουν λιγάκι την ψυχή τους. (Το ξέρω είμαι λίγο σκληρή αλλά μιλάω βάση τι έχω δει, τι έχω ακούσει, τι έχω βιώσει!) Άσε που ανυπομονώ για τα λατρεμένα μου Μελομακάρονα που εντάξει, η μαμά προχθές μου έφερε τέσσερα μικρά Μελομακάρονα από το φούρνο όταν πήγε να πάρει ψωμί! Αλλά παράπονο το έχω. Μα γιατί να μην βγαίνουν όλο τον χρόνο; (Κατερίνα μου, νομίζω εσύ με νιώθεις σε αυτό που λέω!) Για χάρη τους θα έβαζα στην άκρη την σοκολάτα... αλλά και πάλι όρκο δεν παίρνω.

Ευλογία είναι με τη γραφή σου να έχεις αγγίζει μερικές χορδές από την ψυχούλα αυτών που σε διαβάζουν. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός μου! Χαίρομαι να λαμβάνω "με όλο το θάρρος" μηνύματα, e-mail και να μου εξιστορούν μια ιστορία τους και να περιμένουν από μένα ένα σχόλιο, μια άποψη, μια κουβέντα... Κι ύστερα χωρίς πολλά-πολλά να έχεις μια επαφή και να χαίρεσαι να μαθαίνεις τα νέα του άλλου ότι κάθε μέρα όλο και κάνει ένα βήμα πιο μπροστά, όλο και χαμογελάει, όλο και βλέπει την φωτεινή πλευρά της ζωής, ακόμα κι αν έχει που και που μερικά σκαμπανεβάσματα. Είναι ευλογία σου λέω αυτά που νιώθεις και γράφεις, να βρίσκουν ανταπόκριση και έτσι κάπως να μοιράζεται, ας πούμε  'νοερά'; ο πόνος, η θλίψη, η χαρά, η αισιοδοξία.

Ζωή, όπως και να είσαι, ό,τι και να μου δίνεις να γευτώ, Εγώ σ' αγαπώ. Μ' ακούς; Εγώ σ' αγαπώ! Θα το λέω συχνά, μπας και καταλάβεις πως μπορεί κάποιες φορές να εξοργίζομαι μαζί σου, αλλά κατά βάθος;! νιώθω λίγο άσχημα που σε κατσαδιάζω περισσότερο απ' όσο πρέπει και σου αξίζει.

Ηλιε μου αν και είσαι πια, λόγω εποχής,"Ήλιος με δόντια" σ' αγαπώ, διότι ενώ έχει αλλάξει το κλίμα και επιτέλους;! θυμίζει Φθινόπωρο, εσύ βρε δεν μας αφήνεις χωρίς να νιώθουμε τη ζεστασιά σου. Και όπως και να το κάνουμε, είναι ωραία εικόνα και ακόμα πιο ωραία η αίσθηση μέσα στο υποφερτό, μέχρι στιγμής, κρύο ή να πω καλύτερα ψυχρούλα, να μας αγκαλιάζεις με τις ακτίνες σου και να νιώθουμε την τρυφερότητα σου. Ακόμα κι όταν οι ακτίνες σου μπαίνουν από το παράθυρο μου, τότε η μέρα μου γίνεται ακόμα πιο όμορφη. Λάμπεις εσύ, λάμπω κι Εγώ και όλα γίνονται πιο υποφερτά.

Θέλω τόσο πολύ να κάνω μερικές αλλαγές στο blog μου αλλά δεν ξέρω από που να αρχίσω. Βέβαια θέλω να τ' αλλάξω όλα αλλά προς το παρόν, ας κάνω μερικές μικρές απαραίτητες  αλλαγούλες για να γίνει λίγο πιο λειτουργικό πρώτα για μένα κι ύστερα για τους επισκέπτες/αναγνώστες και ας αφήσω τις μεγάλες αλλαγές να γίνουν ...την κατάλληλη στιγμή. Αλλά μια αλλαγή τη θέλω, την χρειάζομαι!

Ιντερνετ να έχεις αλλά να σου βγάζει την πίστη από τις συνεχείς αποσυνδέσεις. Όταν βλέπω αυτό το κόκκινο λαμπάκι, μου τη δίνει στα νεύρα. Τις τελευταίες ημέρες (από τότε που άρχισαν οι δυνατές βροχές) άρχισαν οι διακοπές κι έτσι μετά από μήνυμα στην εξυπηρέτησε, χθες ήρθε τεχνικός της εταιρίας (που εδώ και 5-6 χρόνια είμαι παραπάνω από ευχαριστημένη από τις υπηρεσίες και την άμεση εξυπηρέτηση που μου παρέχουν) και να 'ναι καλά ο άνθρωπος μια χαρά με εξυπηρέτησε και μου έλυσε και κάποιες απορίες σχετικά με τη γραμμή και λοιπά. Βέβαια, μέχρι να φύγει, μου έδωσε και συμβουλές για τον σκύλο μου (που ο Rex δεν τον άφησε σε ησυχία από το γάβγισμα και να τον κοιτάει με μισό μάτι. Έμοιασε σε μένα αυτό με το "μισό μάτι" Χαχαχα!) με την πιο 'σκληρή' να το πω, στο τέλος που έφευγε "Να ξέρεις πως εκεί που βλέπεις τον σκύλο σου, παρά τα 14 του χρόνια, να παίζει σαν μικρό παιδί και να έχει τόση ενέργεια, εκεί μπορεί ξαφνικά μια μέρα να του έρθουν όλες οι αρρώστιες μαζί και να τον χάσεις. Σου τα λέω για να είσαι προετοιμασμένη, γιατί Εγώ δεν ήμουν στο δικό μου." Και να μου λέει η μάνα μου: "Καλά βαλτός ήταν αυτός; Αλήθεια Μαρία τι θα κάνετε αν τον χάσετε; Θα αδειάσει το σπίτι και θα τον ψάχνεται!" "Καλά βρε μαμά, κι εσύ βαλτή είσαι; Δεν σας ακούω! Και αυτά τα Χριστούγεννα θα τα περάσουμε μαζί με τον Rex. Μετά, ποιος ξέρει; Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει; Άσε με τώρα με αυτά που μου λέτε!" 

Καλά Μαρινάκι μου, τελικά καθόλου εύκολη η ιδέα σου με το αλφαβητάρι. Δεν είναι ότι δεν ξέρω τι να γράψω, είναι ότι οι σκέψεις μου, μου βγαίνουν λίγο ανακατεμένες κι όχι με την σειρά των γραμμάτων. Από το Α, πάω στο Ε κι από το Ο πάω στο Φ... Αλλά τελικά έχει πολύ πλάκα!  


Λογικά θα έπρεπε τώρα μετά από τόσες ώρες, από το πρωί δηλαδή,  να έχω τελειώσει την ανάρτηση και να την έχω δημοσιεύσει επιτέλους αλλά προσθέστε ότι κοιτάζω το φαγητό που το έχω βάλει στο φούρνο (είπαμε Γεμιστά έχει το μενού σήμερα), τηγανίζω κάτι αυγοφέτες, μου κάνει παιχνίδια ο σκύλος μου και προσπαθώ να ολοκληρώσω και το τελευταίο γράμμα... ε! μεσημέριασε πια. 

Μια Καλησπέρα!("Πέρασα να πω μια καλησπέρα/μα δεν άνοιξες/Στην πόρτα σου να είμαι απ' έξω τ' άντεξες/Δεν άξιζα το φέρσιμό σου αυτό/Πέρασα να πω μια καλησπέρα και μου κρύφτηκες/Στον έρωτα που έκρυβες ανοίχτηκες/Και αυτό θα στο κρατάω όσο ζω") Έτσι λέγεται το ολοκαίνουργιο τραγούδι της αδυναμίας μου, του Γιάνναρου του Πλούταρχου ντε (αδυναμία μου=Γιάννης Πλούταρχος! Τι, ακόμα δεν το έχεις εμπεδώσει;) που ακούω από χθες και σήμερα όλη μέρα ολόκληρο και πολύ μου αρέσει. Ανυπομονώ να βγει ολοκληρωμένη η νέα του δουλειά και να χαθώ στα τραγούδια του που πάντα με αγγίζουν βαθιά. 

Νομίζω πως αφού έφτασα μέχρι το γράμμα "Ν", μια χαρά τα κατάφερα. Και ακόμα το διασκεδάζω με τις σκέψεις μου που πρέπει να τις συνδυάσω με τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Ελπίζω, κι εσείς να διασκεδάζετε με τις σκέψεις μου και να έχετε φτάσει μέχρι εδώ αλλά εύχομαι να φτάσετε μέχρι και το τελευταίο γραμματάκι. Λίγη υπομονή κάντε ακόμη και θα ησυχάσετε από τις σκέψεις μου (και δεν είμαι και λίγες!) και την πολυλογία μου. (Λέμε τώρα! Τουλάχιστον, τα λέω ωραία, όπως πάντα, έ;Χαχα!) 

Ξέρω πως, έτσι ή αλλιώς, με τα λίγα μου ή τα πολλά μου λόγια, με το περίεργο χιούμορ μου, με τις περιγραφές/αναλύσεις μου, με τα καλά μου και τα στραβά μου, εσείς με αγαπάτε βρε. Οπότε, μεταξύ μας, δεν παίζει καμιά παρεξήγηση. Με έχετε μάθει πια! 

Ομοφυλοφιλία ήταν το χθεσινό θέμα που τυχαία έπεσε στο τραπέζι στην συζήτηση μου με την μαμά και τον άνθρωπό της, που κάνουμε σχεδόν καθημερινά, κρατώντας τους παρέα, μέχρι να έρθει η ώρα για να φύγει η μάνα μου για την επόμενη δουλειά. Εντάξει, για μια ακόμη φορά, ήμουν ξεκάθαρη, ειλικρινής και με ισχυρά επιχειρήματα. Άσχετα αν προσπαθούν να με πείσουν να χωνεύσω τις δικές τους απόψεις. Αλλά περισσότερα θα πω και θα αναλύσω σε κάποιο προσεχές post. 

Περίμενα στην αναμονή στην τράπεζα για να έρθει η σειρά μου από το πρωί στις 08:30. Μου έδωσε ο αδελφός μου να του πληρώσω μια δόση για την εφορία, μιας κι Εκείνος δεν προλαβαίνει λόγω δουλειάς. Χθες με "παρακάλεσε" να πάω να την πληρώσω Εγώ και όσα ρέστα περισσέψουν να τα πάρω για τον κόπο μου. (Πω πω καλοσύνη και δεν την έχω συνηθίσει από τα αδέλφια μου!) Για τα 'ρέστα', τα 5€, κάνω την καλή μου πράξη, όχι για κανέναν άλλον λόγο. Γιατί, όταν Εγώ χρειάζομαι κάτι, όλοι κάνουν τους κινέζους. Οπότε, sorry αλλά το τσαμπέ πέθανε. Άνεργη είμαι, από κάπου πρέπει να βγάζω το χαρτζιλίκι μου! Είμαι λοιπόν, το νοήμερο 195 και πάνω τον τοίχο το νουμεράκι που γράφει είναι το 13, οπότε έχω 182 νουμεράκια μέχρι να φθάσει η σειρά μου. Σηκώνομαι και πάω στο ΙΚΕΑ για να πιω ένα καπουτσίνο και να γράψω αυτή την ανάρτηση. Ευτυχώς έχω πάρει μαζί μου το laptάκι μου. Μέχρι να τελειώσω την μισή και να ξανά γυρίσω πίσω στην τράπεζα, είμαι σίγουρη πως ακόμα θα έχω πολύ δρόμο μέχρι να έρθει η σειρά μου. Οπότε, το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Ρε δεν το πιστεύω! 11:00 φεύγω από το ΙΚΕΑ (δεν έχω τελείωσει ακόμα αυτή την ανάρτηση, γιατί τελικά δεν είναι και τόσο εύκολη!) γυρίζω στην τράπεζα και το τρέχων νούμερο είναι το 53. Είναι full η τράπεζα από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και σκέφτομαι πως επιτέλους το κράτος θα τους πληρώσει αυτά που δικαιούται, συντάξεις μήπως; ή ήρθαν όλοι αυτοί να πληρώσουν το ΝΕΟ ΕΝ.Φ.Ι.Α.;  Σκέφτηκα να καθίσω και μέχρι να έρθει η σειρά μου (που δεν το βλέπω! Θα κλείσει η τράπεζα κι ακόμα ούτε τα μισά νούμερα δεν θα έχουν εξυπηρετηθεί) να τελείωσω αυτή την ανάρτηση. Αλλά με τόση φασαρία, μιλάνε όλοι μαζί και τόσο δυνατά λες και νομίζουν ότι βρίσκονται στο καφενείο, ακόμα και με τα ακουστικά στα αυτιά μου, δουλειά δεν βλέπω να κάνω, οπότε φεύγω για το σπίτι μπας και επιτέλους τη τελειώσω αυτή την ανάρτηση. Πέμπτη πρωί-πρωί θα έρθω να πληρώσω τη δόση. Εξάλλου, έχω και μια άσκηση Αγγλικών που δεν έχω τελειώσει, οπότε γιατί να ταλαιπωρηθώ και να χαραμίσω τσάμπα τον χρόνο μου;

Σοκολάτα και άγιος ο Θεός. Δεν παίζει στο ντουλάπι μου να μη βρίσκονται μερικές σοκολάτες γάλακτος. Κάθε μέρα, αργά το απόγευμα, μαζί με μια Φλυτζάνα ζεστό πράσινο τσάι με μια φέτα λεμόνι και μια κουταλιά μέλι, θα φάω και μια σοκολάτα. Δυο είναι τα κακά της υπόθεσης. Πρώτον, τελευταία με έχει πιάσει και θέλω κάθε μέρα να απολαμβάνω κάτι γλυκό, αν δεν... τότε μου λείπει υπερβολικά. Και δεύτερον, όλο λέω ότι δεν θα φάω και τα 100γρ. αλλά τα 50γρ. δηλαδή περίπου την μισή, στο τέλος καταλήγω να την τρώω όλην. Μα να μην μπορώ να κρατηθώ! Ναι, ομολογώ πως είμαι και σε φάση "κάνω γουρουνιές" στο φαΐ ή στα γλυκά να πω καλύτερα;    

Τρίτη σήμερα και όπως κάθε Τρίτη το απόγευμα έχω Αγγλικά και ενώ μέχρι να φτάσει η ώρα να φύγω από το σπίτι για να πάω στο μάθημα, είμαι στο τσακ να μην πάω, να μην ξεκινήσω καν αλλά όταν μπαίνω στην αίθουσα και όσο διαρκεί το μάθημα, το ευχαριστιέμαι και λέω "Αχ, τελικά χαίρομαι που ήρθα και στο σημερινό μάθημα!" Άσχετα που, πάντα μα πάντα όμως, φεύγω από 'κει με ένα πονοκέφαλο λες και χτυπάει μια καμπάνα μέσα στο κεφάλι μου. 

Υπερπαραγωγή βλέπω να είναι και αυτή η ανάρτηση, όπως όλες οι δικές μου αναρτήσεις. Συγγνώμη βρε παιδιά αλλά όπως έχω ξαναπεί "δεν κάνω περικοπές στις σκέψεις μου." Όταν δείτε οι σκέψεις μου/τα λόγια μου/οι λέξεις μου να είναι λίγες, απλές, πρόχειρες.. να ανησυχήσετε, διότι αυτή δεν θα είναι η Μαρία, το Μαράκι... αλλά κάποια άλλη! Μην μου τύχει!

Φάγαμε και σήμερα! λέω σχεδόν κάθε μέρα στην μάνα μου όταν καθόμαστε και τρώμε μαζί το μεσημέρι. "Δόξα τω Θεό, είχαμε να φάμε και σήμερα, παράπονο κανένα." λέω και νιώθω τυχερή και ευλογημένη γιατί ενώ τα οικονομικά της μάνας μου είναι χειρότερα από ποτέ και με δυσκολία μπαίνει μια φρατζόλα ψωμί στο σπίτι και ένα κουτί  γάλα κι αυτό ζητάει δανεικά η μάνα μου από μένα, γιατί αν περιμένει από τα αγόρια της... σωθήκαμε, όπως σώνεται κάθε φορά αυτή η χώρα. Α! οι αλήθειες να λέγονται!

Χαμογελάω και λάμπω ολόκληρη κι αμέσως να πούνε ότι είμαι "ερωτευμένη". Και άντε τώρα να λέω στον καθένα "Είμαι καλά ρε παιδιά χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο! Τι 'ερωτευμένη' και βλακείες; Μια χαρά περνάω μόνη μου αυτό τον καιρό! Έχω την υγεία μου, μια ακόμη μέρα ξημέρωσε, έχω επιλέξει να χαμογελάω από το να πέσω σε θλίψη... δεν είναι αρκετά σοβαροί λόγοι αυτοί για να λάμπω;" Αλλά εκεί εσείς να συνεχίζετε να απορείτε και να περιμένετε μια δήλωση από μένα. Sorry παίδες, Φιλαράκια μου αλλά δεν έχω να δηλώσω αυτό που θέλετε να δηλώσω! Α! ναι! μέχρι και μέσα Νοέμβρη είναι ο μήνας των Σκορπιών, οπότε καταλαβαίνετε πως φταίνε οι Πλανήτες και τα αστέρια και η αστρολογία γενικώς και ειδικώς, για την χαρούμενη ή για την παράξενη συμπεριφορά μας;! Ικανοποιημένοι με τη ..."δήλωσή" μου; Ή ακόμα έχετε μείνει με την απορία; Χαχαχα! ‪#‎η_ζωή_είναι_ωραία‬ -έτσι ή αλλιώς- για να μην χαμογελάμε και να μη ζούμε τις ωραίες της στιγμές! 

Ψέματα δεν θα πω! Αλλά απολαμβάνω να παρατηρώ τους ανθρώπους, τις κινήσεις τους, την συμπεριφορά τους, το κοίταγμα τους, το βλέμμα τους, το χαμόγελό τους και να φαντάζομαι την ιστορία τους ή μια ιστορία και μετά να κάθομαι και να τη γράφω. Τους παρατηρώ πάντα διακριτικά, πάντα με ένα χαμόγελο. Ας πούμε όταν κάθομαι μονάχη μου σε μια καφετέρια, όπως αυτή την στιγμή και έχω μπροστά μου το laptop, παρατηρώ τους ανθρώπους, τα παιδάκια που παίζουν και κάνουν φασαρία και γράφω αυθόρμητα με τόση άνεση που μέσα σε λίγα λεπτά έχουν γραφτεί 2-3 και 4 σελίδες και ειλικρινά εντυπωσιάζομαι με το αποτέλεσμα. Ομολογώ πως κάθε φορά αναρωτιέμαι πως δημιουργήθηκαν αυτές οι λέξεις. 

Ωχ, νομίζω πως πάλι έγραψα πολλά! Συγγνώμη αλλά έτσι είναι οι σκέψεις μου, έτσι είμαι Εγώ, έτσι μου βγήκε μωρέ... πάντα αυθόρμητα και αφημένη/παραδομένη στα χέρια μου να πληκτρολογήσουν ό,τι οι σκέψεις μου...  υποβάλλουν. 

 Και αφού κατάφερα και ολοκλήρωσα και τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου συνδυάζοντας τα με τις 'πληθωρικές' σκέψεις μου, να σας πω ότι αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση στάθηκε η Μαρίνα από το blog "Οι Κρυφές μου Σκέψεις" που είχε την ιδέα να αποκαλύψουμε κάποιες σκέψεις μας μέσα από τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφάβητου. Δεν ήταν οι σκέψεις της ημέρας ούτε μιας συγκεκριμένης μέρας. Ήταν απλά οι σκέψεις μου ή τέλος πάντων μερικές από τις σκέψεις μου που στριφογυρίζουν μέσα στο κεφαλάκι μου. Γιατί πως να το κάνουμε; Είμεθα και σκεπτόμενος άνθρωπος και έχω ένα σωρό σκέψεις, προβληματισμούς, όπως επίσης επιθυμίες, όνειρα, ανάγκες, σχέδια και άλλα πολλά που δεν είναι της παρούσης να σας τα εκμυστηρευτώ. 

Ελπίζω να με απολαύσατε! Και πραγματικά μπορείτε να γελάσετε μέχρι και να ξεκαρδιστείτε στα γέλια αν σας βγαίνει με τις σκέψεις της Μαρίας. Εγώ ήδη γελάω με μένα! 

Υ.Γ. Θυμάστε το παιχνίδι λέξεων με τίτλο "24 Days Challenge" που είχε εμπνευστεί η η mystickland; Κλικ παρακάτω για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις μου με τα 24 γράμματα.

(14/09/2014)
24 Days Challenge! #24 γράμματα, 24 Λέξεις, 24 αναρτήσεις… (Συλλεκτικά κομμάτια, σου λέω!)

☞Διαβάστε επίσης:
________________

► Όλα τα Tag του blog!
► Όλα τα δικά μουTag!
►Διαβάστε διάφορα Project μου:
➙Top 5 Favorites
►Project Blogger:
➙ Secret Spring Circles
➙ ακούω-βλέπω-συλλογίζομαι
➙ 24 Days Challenge
➙ Η στιγμή σας με ένα ποίημα
➙ Diary of Bliss
➙ Hi-5 Φώτο
➙ My #100happydays

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*