Μπορεί να φαίνομαι πως είμαι ένας δύσκολος χαρακτήρας, ένας δύσκολος άνθρωπος, παράξενος, περίεργος, περίπλοκος... ΜΠΟΡΕΙ όντως να είμαι, λίγο έως πολύ. Μπορεί όμως τελικά να είμαι τόσο εύκολος άνθρωπος που όταν οι άνθρωποι γύρω μου, μου συμπεριφέρονται απαράδεκτα έως απάνθρωπα, να "αναγκάζομαι" να γίνομαι ένα δύσκολο παιδί για να με προστατεύσω (ξανά), για να πληγωθώ λιγότερο (έτσι ή αλλιώς θα πληγωθώ γιατί απλά δεν είμαι ένα άψυχο αντικείμενο), για να κρατήσω την αξιοπρέπεια μου ζωντανή. Τότε ναι! τότε είμαι ένα δύσκολο παιδί που όμως παραμένω πάντα αυτή που γνώρισες εξ αρχής, έτσι όπως με γνώρισες.
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι ψυχολογικά στην καλυτερότερη μου φάση. Οι λόγοι; Πολλοί και διαφορετικοί και μάλλον δεν έχουν και καμιά σημασία να τους αναφέρω. Μπορεί να μην μου φαίνεται και να νομίζει ο άλλος πως είμαι καλά. Η ψυχούλα μου και η καρδούλα ξέρει στην πραγματικότητα πως είμαι εσωτερικά, κανείς άλλος. Δεν μου αρέσει να με βλέπω αδύναμη στα μάτια τα δικά μου, πόσο μάλλον στα μάτια των άλλων. Αλλά από την άλλη, δεν δίνω δεκάρα αν μου βγουν οι συναισθηματισμοί μου, όπως σε τούτη την ανάρτηση και δείξω την αδυναμία μου. Έχω εδώ και καιρό απελευθερωθεί από τέτοιες σκέψεις και ψεύτικους θεατρισμούς στο να δείχνω ότι πάντα "είμαι καλά".
Νιώθω ακόμα στεναχωρημένη, πληγωμένη, θυμωμένη κι ακόμα περισσότερο πικραμένη με την συμπεριφορά κάποιου ανθρώπου που έπεσε στα μάτια μου, ενώ πίστευα, εδώ και περίπου 2+ χρόνια ότι διαφέρει, δεν είναι σαν τους άλλους που με την απαράδεκτη συμπεριφορά τους κάνουν κακό σε ανθρώπους που τους έδειξαν ότι -τουλάχιστον- τους εκτιμούν. Όμως το πρόβλημα ξεκινάει και τελειώνει όταν εσύ που πληγώθηκες/προδώθηκες από κάποιον/κάποια/κάποιους να συμπερι-φέρεσαι με τον ίδιο τρόπο σε κάποιον άλλο που δεν σου έφταιξε και δεν σου έδειξε δείγματα ότι αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά, ενώ λογικά θα έπρεπε να μην το κάνεις, γιατί ξέρεις καλά πως είναι να σου το κάνουν. Τελικά, όταν φτάνεις να γίνεσαι σαν κι αυτούς που σε πλήγωσαν, τότε καταλήγεις διπλά απάνθρωπος από τους αρχικούς. Γνώμη μου, μπορεί να είμαι και λάθος.
Έχω κάνει τόσες προσπάθειες, μηνών, χρόνου με ό,τι μέσο υπάρχει (κι έχω καθαρή συνείδηση ότι Εγώ τουλάχιστον προσπάθησα) να καταλάβω τέτοιους ανθρώπους αλλά είναι τόσο βαθιά βυθισμένοι στο σκοτάδι με ένα απέραντο κενό που προσωπικά τους γεμίζει, που δεν ήταν (και δεν είναι) στο χέρι μου να τους βοηθήσω, όσο και να τους αγαπώ ή εκτιμώ. Προσπάθησα κι "εσένα" να σε καταλάβω (εξού και η αγάπη, εκτίμηση, ειλικρίνεια και σεβασμό που σου έδειξα, ακόμα κι όταν εσύ μου έριχνες τον ένα άκυρο μετά το άλλο) αλλά δε θέλησες, δεν ένιωσες, δε νοιάστηκες καν... για την ακρίβεια δεκάρα μάλλο δεν έδινες.
Οι άνθρωποι (όποιοι και όπως κι αν είναι αυτοί) που έχουν μπει στη ζωή μου και έζησα στιγμές μαζί τους, είτε έμειναν λίγο, είτε έφυγαν φανερά είτε το έβαλαν στα πόδια, δειλά, σιωπηλά, αδιάφορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πάντα θα συνεχίζουν να υπάρχουν στη ζωή μου, κοντά, μακριά ή απλά ως ανάμνηση. Δεν τους διαγράφω τελείως, ούτε τους ξεχνάω, απλώς Εγώ παύω, σταματώ να υπάρχω στη δική τους ζωή, στη ζωή τους που δεν με έβαλαν, δεν χωρούσα ποτέ και με έκαναν να αισθάνομαι ανεπιθύμητη, ακόμα κι όταν δεν ενοχλούσα (τελικά ακόμα δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω αν αυτό το "δεν ενοχλώ ποτέ, είμαι διακριτική" είναι ελάττωμα ή προτέρημα) και δεν γινόμουν βάρος. Βέβαια, όταν δεν εκτιμάτε και αυτό, τότε σίγουρα υπάρχει μεγάλο χάσμα...
Δεν ζητάω από κανέναν καμιά κατανόηση, ούτε να μπει στη δική μου θέση. Έτσι αισθάνομαι Εγώ, αλλιώς θα αισθάνεται ο άλλος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να αισθάνεται όπως νιώθει, όπως έχει μάθει κι όπως έχει εκπαιδεύσει τον εαυτό του να αισθάνεται για να μην πληγωθεί ξανά. Όλα σεβαστά και δικαίωμα του καθενός και το πιστεύω αυτό που λέω, χωρίς να ειρωνεύομαι.
Όμως, δικαίωμα μου κι εμένα, να μην στέλνω και να μην απαντάω πια σε μηνύματα, σε τηλεφωνήματα, να έχω "εξαφανιστεί" (εξάλλου όταν θέλεις αληθινά να βρεις κάποιον, "κινείς Γη κι ουρανό", πόσο μάλλον όταν ξέρεις που μπορείς να τον βρεις) και να έχω προτιμήσει το "μακριά κι αγαπημένοι". Μπορεί να με πονάει, να δίνω "μάχη" για να κρατηθώ στο ύψος μου αλλά πρέπει να το κάνω. 'Εφυγα γιατί ποτέ δεν άκουσα ένα "μείνε". Έφυγα γιατί οι πράξεις σου μου είπαν "φύγε". Έφυγα γιατί πρώτος έφυγες εσύ. {tweet this} Πρώτα απ' όλα το κάνω για μένα και την αξιοπρέπεια μου κι ύστερα για τον άλλον που επέλεξε ηθελημένα να μου συμπεριφερθεί με σιωπή και αδιαφορία. Έτσι κι κι Εγώ σεβόμενη την επιλογή/απόφαση του άλλου, μένω στην ακρούλα μου, στην σιωπή, στην "δήθεν" αδιαφορία μου και δεν ενοχλώ κανέναν με την 'ανεπιθύμητη' παρουσία μου. Και όχι δεν το παίζω υπεράνω, απλά είμαι δίκαιη. Και όχι δεν μπορώ να δώσω κι άλλη ευκαιρία στις τόσες που ήδη έδωσα και που δυστυχώς όλες πήγαν χαμένες και δεν άγγιξαν τον παραλήπτη. Αν το κάνω πάλι, μια απ' τα ίδια θα βιώσω και το ίδιο έργο θα ξαναδώ. Και όχι δεν με πείθουν πλέον οι μηδαμινές κινήσεις/πράξεις σας, δήθεν ότι "νοιάζεστε" αφού στην πραγματικότητα αποδείξατε πως δεν νοιάζεστε, ούτε καν εκτιμάτε το ελάχιστο. Και λυπάμαι, στην παρούσα φάση δεν μπορώ, δεν νιώθω (έτοιμη) να συγχωρέσω ούτε την απαράδεκτη συμπεριφορά ούτε την συνεχής σιωπή κανενός. Τόσα και τόσους έχω συγχωρέσει ειλικρινά, ας αφήσω και κάτι για τον χρόνο και τον Θεό. Τώρα, σήμερα νιώθω έτσι, με τον χρόνο που και ποιος ξέρει; μπορεί να συγχωρέσω και να ξεχάσω κάθε αρνητικό και να μείνουν μόνο τα θετικά της υπόθεσης.
Αν λοιπόν, θέλεις να με κατηγορήσεις, να με μισήσεις ή να μου προσάψεις το οτιδήποτε ή να με χαρακτηρίσεις το πιο απλό ας πούμε "δύσκολο παιδί", κάντο, ελεύθερα! Εγώ δεν νιώθω κανένα μίσος, μόνο λύπη και πίκρα. Αλλά άλλαξα γιατί έπρεπε, γιατί εσύ (εσείς) με έκανες.νε κάνατε να αλλάξω ...προς το καλύτερο. Δεν είμαι η ίδια, όχι σε σένα, όχι σε αυτούς που δεν με εκτίμησαν έτσι όπως ήμουν, είμαι και πάντα θα είμαι. Όμως, σου δίνω μια συμβουλή φιλική, πάντα. Αν θες άκουσε την, κράτα την ή πέταξε την στα σκουπίδια. Κοιτάξου πρώτα για λίγα λεπτά στον καθρέφτη και δες τα δικά σου λάθη. Εγώ το έκανα και το κάνω συχνά. Πίστεψέ με, ένας καθρέφτης μας λέει περισσότερα από όσα πιστεύουμε, στα ψεύτικα ή στα αλήθεια. Μην φοβάσαι δεν θα σε σκοτώσει κανένας καθρέφτης. Μόνο θα σου δείξει και θα σου 'πει' κατάμουτρα όλα όσα φοβάσαι. Θα φοβηθείς αλλά στο τέλος αν κατανοήσεις έστω λιγάκι αυτά που θα σου δείξει, ίσως και να λυτρωθείς. Λέω, "ίσως", γιατί δεν είναι εύκολο και δεν πιάνει σε όλους, σίγουρα όχι στους απόλυτα εγωιστές και πόσο μάλλον σε ανθρώπους που έχουν επιλέξει να νεκρώσουν μέσα τους γιατί κάπου, κάποτε, κάποιος/α τους πλήγωσε, που όμως δυστυχώς, καταλήγουν να κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα σε άλλους και αυτό είναι ντροπή και σχεδόν ασυγχώρητο.
Ίσως να είμαι σκληρή, όχι όμως περισσότερο από όσο είναι η ίδια η ζωή. Αλλά να! έρχεται μια μέρα που συμπεριφέρεσαι έτσι όπως σου έχουν
συμπεριφερθεί... Σιωπή στη σιωπή, αδιαφορία στην αδιαφορία κ.ο.κ. {tweet this} Λέω
Εγώ τώρα!
✍@υτές ήταν οι προσωπικές μου σκέψεις και μόνο!Και σιγά-σιγά όλα μένουν πίσω και...η ζωή συνεχίζεται!
(Νοέμβριος 2015)
*Ένα τραγούδι, από την αδυναμία μου Φανή Δρακοπούλου, που με εκφράζει όσο κανένα άλλο τραγούδι αυτό τον καιρό και μου δίνει δύναμη να μην ξεχνάω ποια είμαι και τι (ΔΕΝ) αξίζω.....
*Ένα τραγούδι, από την αδυναμία μου Φανή Δρακοπούλου, που με εκφράζει όσο κανένα άλλο τραγούδι αυτό τον καιρό και μου δίνει δύναμη να μην ξεχνάω ποια είμαι και τι (ΔΕΝ) αξίζω.....
Τα φεγγάρια της ζωής μου πάντα έμεναν μισά
Σαν την καρδιά
Τα πλήγωναν οι αγάπες και τις πέταξα μακριά
Κι είμαι καλά
Σαν την καρδιά
Τα πλήγωναν οι αγάπες και τις πέταξα μακριά
Κι είμαι καλά
Έχω αλλάξει χαρακτήρα, είμαι δύσκολο παιδί
Είμαι πληγή
Στη ζωή σου όσο μείνω θα 'μαι πάντα απειλή
Όπως κι εσύ
Είμαι πληγή
Στη ζωή σου όσο μείνω θα 'μαι πάντα απειλή
Όπως κι εσύ
Έτσι είμαι και μ' αρέσει να μη δίνω
πουθενά
Τίποτα πια
Έτσι είμαι κι άμα θέλεις μείνε δίπλα μου αλλά
Μη θες πολλά
Τίποτα πια
Έτσι είμαι κι άμα θέλεις μείνε δίπλα μου αλλά
Μη θες πολλά
Έχω αλλάξει χαρακτήρα, είμαι δύσκολο παιδί
Είμαι πληγή
Στη ζωή σου όσο μείνω θα 'μαι πάντα απειλή
Όπως κι εσύ
Είμαι πληγή
Στη ζωή σου όσο μείνω θα 'μαι πάντα απειλή
Όπως κι εσύ
Έτσι είμαι και μ' αρέσει και κανείς ας
μη μπορέσει
Να 'ναι πλάι μου
Έτσι είμαι κι άμα θέλεις έχω μάθει να 'μαι μόνο
Για την πάρτη μου
Να 'ναι πλάι μου
Έτσι είμαι κι άμα θέλεις έχω μάθει να 'μαι μόνο
Για την πάρτη μου
Έχω αλλάξει χαρακτήρα, είμαι δύσκολο παιδί
Είμαι πληγή
Στη ζωή σου όσο μείνω θα 'μαι πάντα απειλή
Όπως κι εσύ
Είμαι πληγή
Στη ζωή σου όσο μείνω θα 'μαι πάντα απειλή
Όπως κι εσύ
Σημ.: Επειδή
εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και
επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας
έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)
_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
%20(%20Book%20Cover%20nstagram%20Post).png)
Δεν ξέρω τί λες εσύ, πάντως εγώ έχω έρθει με μαστίγιο! Με βλέπεις πώς σε βλέπω? Κανόνισε την πορεία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Γλυκό μου, Μαράκι, είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθεις πληγωμένη, απλά στο ξαναλέω: Φρόντισε να απαλλάσσεσαι από αυτά τα συναισθήματα, όσο πιο γρήγορα μπορείς... Το ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά όσο το μυαλό σου σκέφτεται αυτά, μόνο η Μαρία είναι χαμένη... Δεν το αξίζεις αυτό...
Είσαι πολύ δημιουργικό πλάσμα! Στρέψου εκεί! Γράψε, δημιούργησε, φτιάξε! Κάνε κάτι που θα σε πάει παρακάτω!
Δεν ξέρω αν είσαι δύσκολο πλάσμα ή όχι, αλλά σίγουρα είσαι υπέροχη! Και εκεί θα σταθώ εγώ!
;-)
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!
Γιάννα μου, κρατάω κι Εγώ το δικό μου μαστίγιο...και με αυτά που μου έγραψες τώρα στο σχόλιο σου, καόνισα ήδη την πορεία μου.
ΔιαγραφήΕίμαι καλύτερα, αλήθεια. Κάθε μέρα και καλύτερα... πρέπει, το αξίζω! Δεν τα σκέφτομαι πια τόσο... χαμένη εξάλλου υπόθεση. 'Και να σου πω και κάτι; Η δημιουργία μου βγήκε ακόμα περισσότερο... έχω σταφεί (αν και πάντα στραμένη εκεί είμαι!) εκεί και δεν είναι μόνο πάνω στο γράψιμο, στην συγγραφή αλλά και σε άλλα πουδ εν τα κάνω συχνά... θα τα μοιραστώ μαζί σας εν καιρό. Κάνω πράγματα που θα με πάνε παρακάτω... έτσι μου είπαν, έτσι μου είπες κι εσύ, έτσι μου λέει και ο εαυτός μου. Μην ανησυχείς, σε λίγε ςεβδομάδες, φεύγει ο χρόνος, οπότε δεν θα αφήσει καμιά παλιά εκκρεμότητα....
"Είμαι υπέροχη, νομίζω μου ταιιράζω..." που λέει και ο Γιάνναρος!
Σ' ευχαριστώ πολύ! Με συγκίνησες και ήδη αισθάνομαι λίγο ακόμα καλύτερα.
Τα φιλιά μου!
Μου αρεσει πολυ η Φανη Δρακοπουλου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε γνωριζα το τραγουδι ειναι πολυ ωραιο
Ευχαριστουμε πολυ
Όπςω ο Γιάννης Πλούταρχος, έτσι και η Φανή Δρακοπούλου είναι αδυναμία μεγάλη.
ΔιαγραφήΚια κάθε τραγούδι της, με αγγίζει!
Χαίρομαι που σου αρέσει κι εσένα Κική μου!
Τα φιλιά μου!
Μαράκι μου γλυκό, δυστυχώς όσο κρατάμε όλα αυτά τα συναισθήματα δεν μπορούμε να χαρούμε τίποτα ούτε να προχωρήσουμε.. Δεν ξέρω αν σε βοηθάνε όλες αυτές οι συνεχόμενες σκέψεις, οι οποίες μπορεί και να σε αρρωστήσουν στο τέλος.. Πρόσεχε σε ταρακουνώ!! Αν κολλάμε τόσο πολύ σε όλους όσους μας πρόδωσαν (και είναι πολλοί πανάθεμά τους) χάνουμε όλη την ουσία της ζωής. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να το κουράζουμε τόσο πολύ όταν πρόκειται για τελειωμένες καταστάσεις, ούτε να βασανιζόμαστε. Κάνουμε αυτοκριτική και προχωράμε. Προχωράμε όμως γυρίζοντας καινούργια σελίδα, όχι διαβάζοντας συνεχώς τις προηγούμενες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσέχεις φιλενάδα μου φιλάκια πολλά ♡
Κατερίνα μου, δεν κρατάω όλα αυτά τα συναισθήματα... σιγά-σιγά τα αποβάλλω... με τον δικό μου τρόπο.... με το γράψιμο, με το να τα λέω εδώ μέσα... και σε καμιά περίπτωση επειδή αισθάνομαι έτσι, δε σημαίνει πως χάνω πράγματα και δεν προχωρώ.... Απλά θέλω τον χρόνο μου και να σου πω και κάτι; Βαρέθηκα να ακούω ή να συνεχίζεται το ίδιο βιολί έκφρασης/ατάκας "Εντάξει, ό,τι έγινε, έγινε, δεν πειράζει..." αυτό το 'δεν πειράζει μια, δεν πειράζει, δυο...." μας έφαγε και γι' αυτό έχουμε καταλήξει να τα δεχόμαστε όλα.
ΔιαγραφήΦυσικά πειράζει και πολύ μάλιστα. Και το να εκφράζουμε (εδώ κολλάει και η αυτοκριτική) όσα νιώθουμε μόνο καλό κάνει, γιατί μόνο έτσι μπορεί να φύγει το βάρος και τα αρνητικά συναισθήματα και να πας ξεκάθαρα και καθαρά παρακάτω....
Και θα το ξαναπω για μια ακόμη φορά. Εγώ προσωπικά δεν διαγράφω τίποτα από τα παλιά και όσες φορές κοιτάζω πίσω (χωρίς πια να μένω πίσω) είναι για να θυμάμαι τι βιώσα, τι ένιωσα, τι 9δεν) άξιζα.... και να μην ξανά κάνω τα ίδια και ναι, τότε θα μπορώ να γυρίζω σελίδα. Αυτό είναι το δικό μου σύστημα.... και πάντα πετυχάινει και γι' αυτό έχω φτάσει εδώ που έχω φτάσει και να επιβιώνω.. Κια με προσέχω και θα με προσέχω ακόμα περισσότερο. Όλα για καλό μου είναι τελικά! ♥
Εννοείται πως δεν μίλησα για διαγραφή παρελθόντος, ούτε για το "δεν πειράζει" φαντάζομαι το κατάλαβες! Δεν έχει να κάνει με την αξία, το αν μια σχέση είτε φιλική είτε ερωτική είτε οικογενειακή δεν πήγε καλά. Αυτό προσπαθώ να σου πω. Μη τα παίρνουμε όλα τόσο δραματικά, δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με όλους και δεν έχουμε όλοι να προσφέρουμε κάτι στους πάντες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε αξία. Αν κάτσω να γράψω στο blog για το πόσο σκάρτα μου έχουν φερθεί και με έχουν αδικήσει θα χρειαστώ πολλούς μήνες..γι'αυτό σου λέω.. "Δεν διαβάζω" τις προηγούμενες σελίδες ξανά και ξανά, τις μελέτησα καλά και γράφω τις επόμενες. Δεν σκίζω, δεν διαγράφω, απλά δεν επαναλαμβάνω ξανά και ξανά τις ίδιες σκέψεις στις ίδιες σελίδες! :) Respect στο σχόλιο του φίλου Μάκη!! :) :)
ΔιαγραφήΔεν ξέρω αν γυρνάω ακριβώς στις ίδιες σελίδες, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι είναι άλλες σελίδες, μιας άλλης ιστορίας. Και όλα τα περνάω ή αν θες τα βιώνω σαν (όχι ακριβώς σαν) είναι άλλες καταστάσεις με διαφορετικούς ανθρώπους. Αν είναι οι ίδιες σκέψεις, είναι γιατί στη ζωή, πολλές φορές συναντάμε τα ίδια και τα ίδια και βιώνουμε ξανά και ξανά την ίδια "ατυχία". (και ναι, κάποιο μερίδιο ευθύνης το έχουμε κι εμείς) Επίσης Εγώ ξέρω ότι μετά από αυτές τις σκέψεις μου, μπορεί και ίδιες, άγγιξαν εκεί που έπρεπε. Γιατί πολύ απλά, τα πράγματα πρέπει να λέγονται, να τα βγάοζουμε από μέσα μας (στο blog, σε φίλες, στον εαυτό μας) κι ας τα έχουμε πει χιλιάδες φορές. Κάποια στιγμή, παύεις και να επαναλαμβάνεσαι. Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!
ΔιαγραφήΥ.Γ. Πάντα ο Μάκης Respect!
Μαρία, αυτές τις ημέρες είμαι κι εγώ πολύ σαλταρισμένη
ΑπάντησηΔιαγραφήμε την συμπεριφορά κάποιου ατόμου και ξέρω πως νιώθεις.
Επίσης, οι ευαίσθητοι άνθρωποι πολύ συχνά υιοθετούν την
συμπεριφορά τού σκληρού ατόμου, αυτό όμως είναι άμυνα..
Χτίζε άμυνες Μαρία, είναι το μόνο όπλο ενάντια σε "τέτοια" άτομα.. Πολλά φιλιά :)
Πέτρα μου, μου έγραψες αυτά που, όχι ακριβώς ήθελα αλλά είχα ανάγκη ν' ακούσω. Δεν είναι ότι έχω μείνει στάσιμη στις σκέχεις μου, στεναχώριες μου, στην πληγωμένη κατάσταση μου... συνεχίζω και μάλιστα πιο δυναμικά αλλά έτερον εκάτερον. Τα γράφω γιατί έτσι αισθάνομαι όλο και καλύτερα... κάθε μέρα. Δεν μου αρέσει να μου λένε, ξεκόλλα, ξεπέρασε το πια, κλπ. όταν ήδη σε 2 προηγούμενες αναρτήσεις μου και γενικά το "φωνάζω" ότι χρειάζομαι χρόνο, τον χρόνο μου, μέχρι να ξανά χτίσω άμυνες και να είμαι πάλι πιο δυνατή και "καθαρή" για αν πάω βήματα μπροστά. Μέχρι τότεμ απλά βιώνω το φυσιολογικό, την θλίψη. Τι λογικό και υγιές από αυτό; Έτσι δεν είναι; Χαίρομαι που λίγο ή πολύ με νιώθεις,,, μακριά λοιπόν από "τέτοια" άτομα... που έφυγα και τα απομάκρυνα.
ΔιαγραφήΣε φιλώ και σ' ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ!
Μα είναι ολοφάνερο Μαρία ότι δεν είσαι "κολλημένη" και δεν έχεις εμμονές. Κι αυτό που σου έγραψα, ήταν τού στιλ "απάνω τους και τους φάγαμε" κι όχι "βρε τι καημένοι που είμαστε"! Γερά με τσαμπουκά, αυτό εννοούσα κι είμαι σίγουρη πως αυτό κάνεις.. Καιρός να το κάνω κι εγώ! :))
ΔιαγραφήΧαίρομαι που επιτέλοςυ υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν τα "ολοφάνερα". Άντε γιατί λίγο ανάποδος ο κόσμος... να τους λες ότι "έχω προχωρήσει, δεν είμαι κολλημένη" και να προσπαθούν αν σε πείσουν για το αντίθετο. Γερά με τσαμπουκά, ήδη το κάνω και χθες με είδα ότι δεν μασάω και ότι οι άμυνες μου είναι γερές για όχι άλλα πισωγυρίσματα. Καιρός να το κάνουμε όλοι μας, αν θέλουμε να μην έχουμε επρισσότερα ψυχολογικά! (καταλαβαίενις με ποια έννοια το λέω! Αν κι εσύ Πέτρα μου, τα πιάνεις όλα γιατί βλέπεις τα ολοφάνερα.)
ΔιαγραφήΣε φιλώ!
Οι ευαίσθητοι άνθρωποι Μαρία μου , εκείνοι που συνάντησαν από μικροί πολλά φαίνονται σκληροί μα δεν είναι , απλά πρέπει να προστατεύουν τον εαυτό τους !!! Νιώθω τι γράφεις και για μένα προσωπικά αν λες ότι είσαι δύσκολο παιδί , ούτε που με νοιάζει , γιατί έχεις κάτι που λίγα κορίτσια το έχουν και αυτό είναι η αυθεντικότητα και η αλήθεια σου !!! Δεν σου αξίζουν Μαράκι μου τα μισά παρά μόνον τα ολόκληρα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ με μια αγκαλιά κατανόησης!!!
nikol μου, αφού παρά τις τόσες φουρτούνες έχω παραμείνει Άνθρωπος εύαισθητος (αν και πρέπει, τόσο-όσο) πάει να πει ότι έχω πολλά καλά. Δεχτή με όλη μου την καρδιά το φιλώ με μια "αγκαλιά κατανόησης".
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ-πολύ!
Λοιπόν Μαρία, άκου πως πάει. Η μάλλον διάβασε πως πάει (δώσε βάση ε θα...ζωγραφίσω). Δεν μας θέλουν μία? Δεν τους θέλουμε εκατό. Προσπαθήσαμε, κλάψαμε, στεναχωρηθήκαμε, σκάσαμε? ΄Εμείς τουλάχιστον έχουμε συναισθήματα και γούστο μας και καπέλο μας που τα κρατάμε για την πάρτη μας ή που τα εξωτερικεύουμε... Ότι θέλουμε θα κάνουμε. Εμείς δεν είμαστε απο εκείνους που λέμε σήμερα κάτι και αύριο το παίρνουμε πισώ... Εμείς επίσης ως Σκορπιοί είμαστε αληθινοί, δύσκολοι και περίεργοι. Ε και? Γιαυτό δαγκώνουνε φιλέτο για την πάρτη μας. Αααα και για να μην το ξεχάσω. Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους και τα σωστά για τους... Θεούς. Και επειδή τυγχάνει να έχουμε και ελαττώματα (οταν μία στο εκατομμύριο...ξεχνάμε να είμαστε τέλειοι), οποιος θέλει ας μας αγαπήσει για αυτά... Επιγραμματικά, κλείνοντας, κάνοντας μια σούμα ρε παιδί μου "το μοναστηρι να είναι καλά και απο καλόγερους χίλιους..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Το πιασες το υπονοούμενο έτσι ?
Μάκη μου, σου το έχω ξαναπεί, λες τα πράγματα εμ το όνομα τους και δεν χαρίζεσαι. Με αλήθεια και μπεσαλίδικα, όπως λέω Εγώ! Καταλαβαίνω ακριβώς τι μου λες και ναι, έπιασα και το υπονοούμενο, γιατί πως να το κάνουμε; έχω ένα αρκετά καλό ποσοστό εξυπνάδας. Χεχε!
ΔιαγραφήΥ.Γ. Βρε ζωφράφισες πάλι! :p
Μαρία μου χτύπησες πάρα πολύ ευαίσθητη χορδή και για θέματα που δεν έχω μιλήσει, ούτε και θα μιλήσω ποτέ δημόσια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα θα σου πω.. Προτιμώ να είμαι γαιδούρα και αναίσθητη (όπως έχω χαρακτηριστεί) παρά να είμαι με χάπια και αδύναμη να προστατεύσω το παιδί μου, τον άντρα μου, αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό (όπως κινδύνευσα να πάθω).
Γαιδουριά στην γαιδουριά θα πώ εγώ..
Πόσο μου άρεσε αυτό το "δεν άκουσα ένα μείνε".... Πόσα μείνε θα ήθελα να ακούσω, αλλά δεν άκουσα ποτέ.. Αντιθέτως, κατηγορήθηκα ότι έφυγα ενώ δεν άκουσα "φύγε"... Πόσο σπουδαίο αυτό που έγραψες!
Μάρθα μου, κι Εγώ μαζί σου! "γαιδουριά, αναίσθητη, δεν χαμπαριάζω..." όπως και να το λέει ο καθένας, για μένα είναι άμυνα καθαρή για να προστατεύσω ό,τι αγαπώ αλλά και τον εαυτό μου. Δόξα τω Θεό, είμαι απελευθερωμένη πια από τέτοιου είδους "κολλήματα". Και με αυτή την κατάσταση που πέρασα, μπορεί να ένιωσα απογοητεύση και προδοσία, πήρα όμως και ένα δυνατό μάθημα. Ξέρεις ποιο είναι; Να φεύγω κατευθείαν όπου δνε με θέλουν, δεν θα προσπαθώ περισσότερο από όσο πρέπει. Και ναι άμυνες πολλές-γερές για να μην γεμίσω ψυχολογικά και κόμπλεξ και πόσο μάλλον να κουβαλάω και των άλλων, γιατί οι ίδιοι δεν τα αντέχουν και δεν κάνουν κάτι για να τα πολεμίσουν και να τα νικήσουν.
Διαγραφή"Μα ποτέ δεν άκουσα ένα "μείνε"... η αλήθεια είναι! Και δεν ξέρω αν είναι σπουδαία αυτά που γράφω, πάντως το σίγουρο είναι ότι οι αλήθειες της ζωής είναι από μόνες τους "σπουδαίες".
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!
Δεν θεωρώ ότι είσαι δύσκολο παιδί, θεωρώ ότι είσαι έξυπνο παιδί και χτίζεις άμυνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως δύσκολους μας θεωρούν άνθρωποι περιστασιακοί που έρχονται για λίγο και ύστερα φεύγουν και ως εκ τούτου θέλουν κάτι απλό και γρήγορο. Μα δεν θέλουμε τέτοιους ανθρώπους, γιατί οι διαπροσωπικές σχέσεις δεν είναι ποτέ απλές και γρήγορες. Είσαι άνθρωπος με βάθος και μου αρέσεις. Γι αυτό θεωρώ πως δίπλα σου χρειάζεσαι και σου αξίζει κάποιος που προτεραιότητα του θα θέσει την εξερεύνηση του απύθμενου βάθους σου (πωωω τι είπα τώρα! Εμένα μ' άρεσε χαχα).
Γενικά μην απολογηθείς ποτέ για το ποια είσαι, όπως λέει και το γνωστό quote όσοι σε αγαπούν και σε εκτιμούν δεν το χρειάζονται. Επίσης ειδικά σε εμάς, να μην απολογείσαι που εκφράζεσαι μέσω των σκέψεων σου. Δεν γίνεται κάθε μέρα να 'σαι καλά, δεν είναι λογικό. Συμβαίνουν πράγματα, δεχόμαστε επιρροές που αυταπόδεικτα επηρεάζουν την διάθεση μας. Και εμείς εδώ είμαστε για να διαβάσουμε την Μαρία σε όλες τις εκφάνσεις της και εκεί που μπορούμε να πούμε και μια γνώμη.
Σε γλυκοφιλώ και σε καλησπερίζω!
Μα πόσο συμφωνώ μαζί σου Μαρινάκι μου! Και ξέρεις κάτι; όντως δεν είναι οι διαπροσωπικες σχέσεις εύκολες και σίγουρα όχι απλές. Κι Εγώ την κάθε σχέση την βλέπω ξεχωριστή... Επίσης, δεν απολογούμε που εκφράζομαι μέσω τωνσ σκέψεων μου, ακόμα κι αν φαίνεται ότι επαναλαμβάνομαι ή τα έχω ξαναπεί. Το ξαναλέω! Την κάθε σχέση και την κάθε κατάσταση την βλέπω και την βιώνω ως ξεχωριστή, ή αν θες διαφορετική.... οπότε μπορεί αν κάνω τις ίδιες σκέψεις αλλά θα πω τα κάτι παραπάνω σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της κάθε κατάστασης. Είναι πολύ ξεκάθαρο σε μένα, τώρα αν δεν το βλέπουν κι οι υπόλοιποι, τι να πω; Αυτά σκέφτομαι κι αυτά γράφω, και σιγά που θα βάλω κανονισμούς (ή αν κάνω περικοπές) για το τι σκέφτομαι και πόσο μάλλον πςω αισθάνομαι σε κάποια φάση της ζωής μου. Πέφτω και ξανά σηκώνομαι, όπςω όλοι μας! Κια ναι, χαίρομαι να ακούω γνώμες, όχι συμβουλές κι ας ακούγεται εγωιστικό.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι μου!
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!
Ξέρω και διάβασα πως δεν ζητάς την κατανόηση.Μα την έχεις.Είναι πράγματα που όλοι αισθανθήκαμε,σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό όλων λίγο πολύ.Συμφωνώ απόλυτα πως το να κάνεις όσα δεν αντέχεις να σου κάνουν είναι ασυγχώρητο και τρομερό λάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ,από την μικρή μου εμπειρία,γιατί παρόμοια συναισθήματα έχω βιώσει σε μεγάλο βαθμό,κυρίως σε φιλικό επίπεδο,πως κάποια στιγμή έρχετε το πλήρωμα του χρόνου και όλα μπαίνουν στη θέση τους.Όπως σωστά είπες είναι σκέψεις που έχεις τώρα,μπορεί με τον καιρό να μαλακώσεις και αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων άλλωστε.Εκείνο που εγώ πιστεύω είναι πως επειδή δείχνεις καλό παιδί,με αξίες,πως κάποια στιγμή τα πράγματα θα σου χαμογελάσουν και τότε θα είναι πραγματικά μοναδικά!Στο έχω ξαναπεί,μα κάθε φορά που θα σε βλέπω να "πέφτεις",την ίδια ευχή θα σου δίνω!Να βρεις τον άνθρωπο εκείνο,είναι φίλο,είτε σχέση,είτε ότι χρειάζεσαι,που θα σου δώσει οοοολη την αγαπή που έχεις δώσει μέχρι τώρα!
Από καρδιάς!
υ.γ το τραγούδι δεν το ήξερα,όμορφο(να τα λέμε κι αυτά) αν και με έβγαλες από τα νερά μου!
σε φιλώ!
Νικολέτα μου (που πάντα τα σχόλια σου είναι εύστοχα και φαίνεται ότι διαβάζεις ολόκληρες τις "κατεβατά" αναρτήσεις μου) για μένα φυσική εξέλιξη των πραγμάτων είναι να ζω, να βιώνω (γιατί μόνο έτσι τα ξεπερνάς) τις "δραματικές" καταστάσεις μου. Δεν είμαι καλά, μετά από λίγο καιρό θα ξανά είμαι! Δεν δείχνω απλώς καλό παιδί (με αξίες), δυστυχώς είμαι κι όλας και γι' αυτό πέφτω σε λάθος καταστάσεις και ανθρώπους. (και όχι δεν φταίω πάντα Εγώ!) Αλλά ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που αξίζουν και επίσης πιστεύω πως τα πράγματα θα μου χαμογελάσουν επιτέλους. Απλώς, το πότε (χρονικά) δεν γνωρίζω και τουν άνθρωπο επίσης δεν ξέρω! Καλοδεχούμενα , αν έρθουν ειδάλλως ας προσπεράσουν! Η ευχή σου, μου την δίνεις μέσα από την καρδιά σου, οπότε θα πιάσει κάποια στιγμή! Σ' ευχαριστώ βρε Νικολέτα μου! Πολύ-πολύ σ' ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΥ.Γ. Φυσικά και να τα λέμε αυτά (για τα όμορφα) κι ας σας βγάζω από τα νερά σας. Σας είπα μην μπάινετε σε καλούπια και επίσης εδώ μέσα στον χώρο μου, μουσικά στάνταρ θα υπάρχουν Πλούταρχος και Δρακοπούλου, δαγκωτό! Τι αν κάνω, έχω και αδυναμίες ως άνθρωπος! Χεχε!
Σιγά μην είσαι δύσκολο παιδί! Ευαίσθητο είσαι καρδούλα μου κι αφήνεις να σε πληγώνουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα θυμάσαι πώς αφήνεις...δίνεις δικαίωμα να έχουν πάνω σου εξουσία...
Αν το θυμάσαι λίγο πιο συχνά να δεις που με baby steps θα πληγώνεσαι λιγότερο!
Φιλάκια πολλά καρδούλα μου!
(σήμερα μου ζητάει κι εμένα να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ρομπότ...ξέρουμε γιατί γίνεται αυτ όοεο;)
Αριστέα μου, έχεις απόλυτο δίκιο, έτσι έχουν τα πράγματα. "Αφήνω" να με πληγώνουν, δίνω δικαίωμα να έχουν πάνω μου 'εξουσία".
ΔιαγραφήΌχι πια όμως! Ειδικά με το τελευταίο πάθημα, έμαθα καλά το μάθημά μου και υπογράφω κι όλας. Αλλά, Άνθρωπος είμαι, σε σφάλαμτα πέφτουμε, πρέπει να θυμάμαι ότι πρέπει να τους σταματάω πριν καν αρχίσουν, κι έτσι θα πληγώνομαι λιγότερο.
(καθόλου δεν νομίζω παίζει, διότι δεν θα ήταν φυσιολογικό)
Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ αγαπημένη μου.
Υ.Γ.: Αυτό εμ το "ρομπότ" σε όσα blog έκανα επίσκεψη, δεν μου εμφανίστηκε ποτέ. Οπότε δνε ξέρω, αν το κάνει σε συγκεκριμένους, τυχαία. Αλλά, δεν κάνεις τον κόπο, να πας στις ρυθμίσεις του πίνακά σου, στην κατηγορία "αναρτήσεις και σχόλια" και δες αν έχεις "ΝΑΙ" στην κατηγορία "Εμφάνιση επαλήθευσης λέξης". Αν είναι "ΝΑΙ", γύρισέ την σε "ΟΧΙ". Κάτι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ!