☺Τα αλφάβητα των σκέψεων: Xmas Edition☺ & 🎅Γράμμα στον Άγιο Βασίλη #3: Καλέ μου Άγιε Βασίλη… (2015)

  Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη...

  Βλέπεις δεν σε ξέχασα και σου γράφω και φέτος γράμμα. Άργησα μάλλον λιγάκι... 3 ημέρες μέχρι τα Χριστούγεννα ...αλλά δεν πειράζει! Απλώς, εύχομαι να μην σου "ξεφύγει" το γραμματάκι μου και πάει ...αδιάβαστο το καημένο! 

  Γελάω αυτή την στιγμή, διότι δεν θα σου γράψω πολλά. (Έτσι θέλω να πιστεύω. Τώρα αν μου βγει διαφορετικά, μην με μαλώσεις, ναι; Όπως έχω πει: "Δεν κάνω περικοπές στα συναισθήματα μου, ακόμα κι αν αυτά τα δείχνω γραπτώς!) Και είναι περίεργο για μένα που γράφω ολόκληρα κατεβατά, που όμως είναι ωραία και ενδιαφέροντα.

  Δεν θα σου ζητήσω φέτος δωράκι. Θα σε βγάλω από τη δύσκολη θέση και θα σου πω -έτσι για να μην αγχώνεσαι και για μένα- ότι το -υλικό- δωράκι που ήθελα πολύ φέτος ήταν ένα καινούργιο κινητό τηλέφωνο. Διότι Καλέ μου Άγιε Βασίλη, το κινητό που έχω εδώ και περίπου 3,5 χρόνια, τα έχει παίξει και καταλαβαίνεις... και μου σπάει τα νεύρα, μιας και με τα τεχνολογικά δεν έχω πια και πολύ υπομονή και επίσης δεν κάνω και δουλειά.

  Ετσι λοιπόν, το όποιο -υλικό- δωράκι που θα έφερνες σε μένα, μπορείς να το δώσεις σε κάποιο άλλο -μικρό ή μεγάλο- παιδάκι, που το έχει περισσότερο ανάγκη από μένα. Δόξα τω Θεό, από υλικά πράγματα, δεν μου λείπει τίποτα. Τα έχω σχεδόν όλα και δεν έχω κανένα παράπονο. Απλώς, σαν Άνθρωπος που είμαι, πάντα θα μου γυαλίζουν πολλά στο μάτι, που λένε, αλλά τελικά όταν τα αποκτάμε, νιώθουμε πως "δεν τρέχει κάστανο".

  Ζήτησα από τον εαυτό μου, να κάνει κράτει για να καταφέρω να μαζέψω χρήματα και να πάρω επιτέλους το καινούργιο κινητό που θέλω από πέρσι το καλοκαίρι. Και θα το είχα πάρει, αφού τα είχα μαζέψει €υρουλάκι-€υρουλάκι, αλλά ας όψεται η τράπεζα και οι υποχρεώσεις που έχουν προτεραιότητα για να μην μου χτυπάει κανείς το τηλέφωνο και την πόρτα. 

  Ηθελα λοιπόν πάρα πολύ ένα καινούργιο και καλύτερο κινητό, αφού δεν παλεύεται άλλο αυτό που έχω και αν όλα πάνε καλά, σήμερα - το πολύ αύριο, θα το έχω στα χέρια μου.

  Θέλω να ευχαριστήσω -και δημοσίως- τη μαμά/μάνα/μανούλα που με τη βοήθεια της θα το πάρω πιο γρήγορα από ότι είχα φανταστεί. Επέμενε να μου το κάνει δώρο, όσο κι αν Εγώ επέμενα, πως θα το πάρω όταν θα έχω μαζέψει όλο το ποσό. Ε, αφού θέλει να μου το πάρει και μάλιστα το κάνει με όλη της την καρδιά, χωρίς καμία πρόθεση να μου το χτυπάει αργότερα (δεν το κάνει πια, διότι ξέρει ότι με τόσα που προσφέρω στο σπίτι και όχι μόνο, το αξίζω! Δικά της λόγια είναι αυτά!) τι; να πω "όχι";  

  Ισορροπημένη πια είναι η σχέση μου με την μαμά και χαίρομαι πολύ διότι δεν υπήρχε, δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να είμαστε σε ένταση. Εξάλλου, μόνο αυτήν έχω ουσιαστικά. Έχει κάνει -και συνεχίζει να κάνει- λάθη όσον αφορά την συμπεριφορά που έχουν κάποια από τα αδέλφια μου και που δυστυχώς ακόμα και σήμερα την πληρώνω άδικα Εγώ αλλά πλέον δεν είναι δικό μου θέμα. Οπότε, αφού έχει ηρεμήσει Εκείνη και πλέον εκτιμάει όσα προσφέρω και "τραβάω" στο σπίτι, μου αρκεί για να είμαι -όσο γίνεται- ήρεμη κι Εγώ. (έτος 2021 προς 2022 και τελικά οι άνθρωποι δεν αλλάζουν! Ο χειρότερος κακός άνθρωπος στη ζωή μου. Προκάλεσε πολύ και άδικο κακό! Κρίμα αλλά...! Ο Θεός ας την συγχωρέσει!)

  Καλέ μου Άγιε Βασίλη, νιώθω καλύτερα από ποτέ  μέσα μου και αυτό βγαίνει προς τα έξω και χαίρομαι πάρα πολύ που παρά τις ασταμάτητες δυσκολίες, λύπες, πίκρες, καυτά δάκρυα, αποτυχίες, ατυχίες... Εγώ μέσα από όλα αυτά τα αρνητικά-δεινά γίνομαι όλο και καλύτερος Άνθρωπος. Και δεν το λέω μόνο Εγώ αλλά και όλοι οι γύρω μου, που με ζούνε. Γίνομαι όλο και πιο θετική-αισιόδοξη, ήρεμη, ξέρω ποια είμαι, τι "θέλω", τι "δεν θέλω", που πατάω, ποια είναι η προσωπική μου ευτυχία που θα βασίζεται κυρίως στον εαυτό μου και όχι σε κάποιον άλλον. Και κυρίως, νιώθω καλύτερα από ποτέ, διότι εκεί που άλλοι, χάνουν τον εαυτό τους στον εγωισμό τους, στην μιζέρια, στα βάρη των άλλων, στην βιτρίνα ζωή τους, Εγώ τον βρίσκω. Δεν κατεβαίνω σκαλοπάτια (δες την "Κλίμακα του Ανθρώπου" και θα καταλάβεις τι θέλει να σου πει η ...Ποιήτρια) αλλά ανεβαίνω και πορεύομαι με το σύνθημα #μόνο_αγάπη & #καλή_καρδιά. 

 

  Λέω εγώ τώρα! Λογικά, εσύ που μέχρι να έρθουν αυτές οι γιορτές, παρακολουθείς (άραγε με ποιον τρόπο;!) όλα τα μικρά και μεγάλα παιδάκια του κόσμου για να δεις ποιο ήταν "καλό" και ποιο "κακό" παιδί, θα έχεις διαπιστώσει για τα καλά, ότι, αυτά που σου έγραψα πιο πάνω ισχύουν 100% και δεν νομίζω πως θα έχεις καμία αμφιβολία πως ήμουν και φέτος όχι απλώς "καλό παιδί" αλλά το "καλύτερο", όπως εδώ και 30+ χρόνια.

  Μην γελάς μαζί μου! Σε βλέπω που γελάς, έχεις σκάσει στα γέλια, όχι γιατί "περηφανεύω" τον εαυτό μου αλλά επειδή τα λέω, τα γράφω με έναν χαριτωμένο τρόπο! Εεε, αυτό δεν είναι; Αφού ήμουν, είμαι και θα είμαι μέχρι το τέλος, το "καλύτερο παιδί", πως να το κάνουμε;! Δεν αλλάζω χαρακτήρα που να χτυπιέμαι κάτω να γίνω κάποια άλλη για να μην τρώω σφαλιάρες από τη ζωή κι από τους ανθρώπους. Αυτή είμαι μωρέ! Καλύτερη μπορώ να γίνω, χειρότερη όμως με τίποτα. Γιατί, τότε τι ψυχή θα παραδώσω;

  Να ξέρεις πως δεν είμαι τόσο ψωνάρα όσο μπορεί να φαίνομαι. Απλώς έχω το δικό μου -ιδιαίτερο- χιούμορ στο πως τα λέω (τρομάρα μου!) Έχω αυτογνωσία μωρέ και πως να το κάνουμε; Ας "νταντεύω" που και που λίγο τον εαυτό μου, γιατί για πολλά χρόνια τον είχα στημένο στον τοίχο να τον μαστιγώνω... να με αυτομαστιγώνω. 

  Ξέρω λοιπόν, πως εσύ δεν με παρεξηγείς ό,τι κι αν κάνω, ό,τι και όπως κι αν τα λέω. Ξέρεις πως μέσα μου πάντα θα υπάρχει το παιδί και όσο και να μεγαλώσω αυτό το παιδί θα είναι δίπλα μου για να μου υπεν-θυμίζει πως το να βλέπεις λίγο πιο φωτεινά τα πράγματα και με λίγη περισσότερο αισιοδοξία, μόνο κακό δεν κάνει, αντιθέτως σε διατηρεί Ά-νθρωπο με ψυχή. 

  Οπότε λοιπόν, αυτό το μεγάλο παιδί, Εγώ η Μαρία, σου ζητάω να είσαι δίπλα μου (έστω το πνεύμα σου!) και την νέα χρονιά και να μου δίνεις μόνο όσα μπορώ να αντέξω στην παρούσα κατάσταση που βρίσκομαι.

  Πραγματικά θα εκτιμούσα να μου δώσεις και όσα μου χρωστάει η ζωή αλλά θα ήταν άδικο και ανόητο να κάνεις εσύ όλη τη δουλειά που πρέπει να κάνει η παλαβή ζωή. Οπότε, από σένα ζητάω τις καλύτερες από καρδιάς ευχές σου για Υγεία-Αγάπη-Τύχη-Υπομονή-Δύναμη-Χαρούμενες στιγμές.

  Ρεαλίστρια είμαι, εκτός από ρομαντική, όπως θα έχεις καταλάβει τόσα χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι γενικά και ειδικά ζητάω αυτά που είναι πιο εύκολα, λογικά, αυτονόητα και κυρίως είναι τα πιο σημαντικά για τη ζωή μας. 

  Σημαντικό για μένα, για όλους τους ανθρώπους είναι -θα έπρεπε να είναι- πρώτα και πάνω απ' όλα η Υγεία, διότι αν έχεις αυτήν τότε τα υπόλοιπα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα τα αποκτήσεις. Φαντάσου, η υγεία σου να κλονιστεί από μια αρρώστια και να ταλαιπωρείσε στο κρεβάτι του πόνου ή ακόμα χειρότερα στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου. Τότε, δεν μπορείς να κάνεις τί-πο-τα.

  Τα 2 προηγούμενα γράμματα που σου είχα γράψει ΕΔΩ (2013) και ΕΔΩ (2014) σου ζητούσα να συνεχίσεις να μου φέρνεις "το κουτί γεμάτο από -όμορφα- συναισθήματα" και το έκανες. Από συναισθήματα, άλλο τίποτα. Καλά, άσχημα, δυνατά... όλα τα είχε ο μπαξές και χαίρομαι, διότι έτσι είναι και η ζωή... απ' όλα έχει. 

  Υπήρχε βέβαια και ένα -υλικό- πράγμα που σου ζήτησα πέρσι και αυτό ήταν ένα Notebook 10" που το χρειαζόμουν και μου το έστειλες αρχές Ιανουαρίου. Λίγο καθυστερημένα βέβαια αλλά σημασία έχει ότι εσύ μου το έστειλες, εκτός το "κουτί συναισθημάτων" και σ' ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ!

  Φυσικά δεν θα ξεχάσω ότι τέτοιον καιρό -και ειδικά στην αλλαγή του χρόνου για το 2015-, έκανες το θαύμα σου σαν "άγιος", σαν καλός άνθρωπος που είσαι και αγαπάς όλο τον κόσμο να μου δείξεις με τον καλύτερο τρόπο ότι μπορεί να πληγώθηκα, να προδόθηκα από τον "Καλοκαιρινό Μ." αυτό όμως ήταν η αρχή για να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, τις δυνάμεις/αντοχές μου και να καταλάβω πόσος κόσμος που με γνωρίζει λίγο ή πολύ και κυρίως οι Φίλοι μου,  με αγαπάνε, στέκονταν στα δύσκολα, στην απαρηγόρητη θλίψη μου.

  Χαίρομαι, λοιπόν, πάρα πολύ που σου γράφω και φέτος (αν και τελικά πάλι πολλά είπα!) και που δεν έχω να σου ζητήσω κάποιο -υλικό- πράγμα, παρά μονάχα τις ευχές σου για μια όμορφη, χαρούμενη και ευλογημένη χρονιά. 

  Ψέματα δεν σου λέω, το ξέρεις πως είμαι απόλυτα ειλικρινής με όλους και πόσο μάλλον με σένα. Κάνε το θαύμα σου εσύ, κάνε αυτό που ξέρεις καλά να κάνεις εδώ και (χιλιάδες;;;) χρόνια και σου δίνω τον λόγο μου πως κι Εγώ από την μεριά μου, θα κάνω το καλύτερο δυνατόν πρώτα απ' όλα για εμένα κι ύστερα για όσους πραγματικά και αληθινά το αξίζουν. Θα συνεχίσω να είμαι ένα χαμογελαστό παιδί που πιστεύει σε σένα, όπως πιστεύεις κι εσύ σε μένα. Αμοιβαία τα αισθήματα βλέπεις!

  Ωρα να σε αφήσω να κάνεις τη δουλειά σου, γιατί ξέρω πως το να παραδώσεις σε όλα τα μικρά και μεγάλα παιδιά το μήνυμα της πίστης ότι "μέσα από τις δυσκολίες τις χρονιάς, μπορείς να εκτιμήσεις τα καλά...", είναι σίγουρα δύσκολο έργο. 

  Καλέ μου Άγιε Βασίλη, 
σου στέλνω ένα γλυκό φιλί!

Η παρούσα ανάρτηση είναι η Xmas Edition της ιδέας "Τα αλφάβητα των σκέψεων" που έχει εμπνευστεί η Μαρίνα-H Blogger της διπλανής πόρτας - Οι Κρυφές μου Σκέψεις

 

 

📍Διαβάστε όλα:

Τα e-Γράμματα μου στον Άγιο-Βασίλη

 

 

 

Διαβάστε επίσης:
____________________
✑Κάθε σκέψη κι ένα γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου! Οι σκέψεις της Μαρίας! 
 ☃The Christmas Tag 2015

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών,καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο
χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.  ΟΧΙ στην λογοκλοπή! ©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*