📚20ο Παζάρι Βιβλίου 2016: ✍Bookofmylife‬: Ένα αναμνηστικό ενθύμιο βιβλίο Ημερολόγιο... (+ τα τελευταία βιβλία που απέκτησα)

  Το περασμένο Σάββατο 16/01 ξεκίνησε στην Πλατεία Κοτζιά το 20ο Παζάρι Βιβλίου 2016 και φυσικά δεν θα μπορούσα να μην κάνω μια βόλτα από 'κει (αφού ως γνωστόν "όπου βιβλία ή παζάρια βιβλίων και η Μαρία παρούσα") και να πάρω το κατιτίς μου. Και πέρσι το είχα επισκεφτεί και βρήκα πολύ καλά βιβλία που τα χάρηκα. 

  Μάλιστα, όταν έφτασα στο ταμείο με παίρνει η μάνα μου τηλέφωνο και με ρωτάει, όπως πάντα, "που είσαι;" της λέω στο τάδε παζάρι και μου λέει: "Καλά Εγώ είμαι συνέχεια στην Αθήνα και εκεί κοντά (είναι η μία από τις 2 ή και 3 δουλειές που πηγαίνει) και αντί να παίρνω χαμπάρι τι γίνεται γύρω, μαθαίνεις εσύ;" "Ε, μαμά, σε αυτά ειδικά με τα βιβλία, ξέρεις πως έχω τον τρόπο μου να μαθαίνω." της απάντησα κι Εγώ! Όπως είχα πει ΕΔΩ, η μάνα μου, επειδή δεν διαβάζει βιβλία, πάντα το έβλεπε κάπως όταν αγόραζα βιβλία ή και διάβαζα βιβλία, αλλά πια έχει καταλάβει την 'αγάπη' μου για τα βιβλία και το διάβασμα, που πλέον όχι μόνο δεν "μου την λέει" αλλά μου φέρνει και διάφορα βιβλία να διαβάσω, όταν τυχαίνει και πέφτουνε στα χέρια της.

 Το θετικό της υπόθεσης ήταν ότι πήρα 3 βιβλία που μου έκαναν κλικ και τα επέλεξα χωρίς δεύτερη σκέψη για αυτό το "κλικ" και επίσης για την πολύ καλή προσιτή τιμή. Το αρνητικό της υπόθεσης ήταν ότι δεν το γύρισα όλο τον χώρο, λόγω ότι στραβοκοιμήθηκα, για την ακρίβεια κοιμήθηκα ανάποδα στο κρεβάτι και ξύπνησα το πρωί με έναν αριστερό ώμο να με πονάει σε τέτοιο βαθμό που μαζί με το βάρος της τσάντας μου που ξεχάστηκα και δεν έβγαλα από μέσα το λαπτάκι μου, να με κάνει να φύγω πριν γυρίσω όλο τον χώρο. Έτσι στον πρώτο γύρο αγόρασα τρία βιβλία και στον δεύτερο, δεν ξέρω αν θα πάρω κι άλλα αλλά σίγουρα θα ξανά πάω για να γυρίσω αυτή τη φορά όλο τον χώρο και αν τύχει και βρω κάποια βιβλία ενδιαφέροντα, να τα πάρω, γιατί όχι; Εξάλλου, αυτά τα παζάρια είναι ευκαιρία όχι μόνο από οικονομικής πλευράς αλλά και από άποψη ότι μπορείς να βρεις εκδόσεις τόσο παλιές που θα ήθελες να διαβάσεις.  

  Η αλήθεια είναι ότι βρήκα αρκετά βιβλία από Όσκαρ Ουάιλντ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Πηνελόπη Δέλτα, Κωνσταντίνος Καβάφης και άλλων που είναι αγαπημένοι μου και που θέλω να διαβάσω ή να ξανά διαβάσω και να τα έχω στην Βιβλιοθήκη μου αλλά επειδή οι συγκεκριμένες εκδόσεις δεν πολύ μου άρεσε η τυπωμένη επιλογή γραμματοσειράς (το έχω ξαναπεί έχω ένα μεγάλο θέμα με τις μικρές, κολλητές γραμματοσειρές) δεν τα προτίμησα. Όταν τα βρω σε καλύτερη έκδοση, σίγουρα και θα τα επιλέξω, χωρίς δεύτερη σκέψη.

  
  Η εν λόγω ανάρτηση γίνεται περισσότερο για να σας μιλήσω κυρίως για το ένα από τα 2 βιβλία που επέλεξα και να σας πω γιατί το επέλεξα. Ποιο ήταν αυτό το "κλικ" που μου έκανε και το αγόρασα, πραγματικά χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά σίγουρα το είδα και από την χιουμοριστική πλευρά.

  Τα 3 βιβλία λοιπόν που επέλεξα ήταν τα εξής: (για να διαβάσετε τα οπισθόφυλλα, κάντε κλικ πάνω στις φωτο)

• "Σεργιάνι στη ζωή" του Κώστα Ν. Βελούτσου (Μυθιστόρημα, Φεβρουάριος 2011) σελ. 173 στα 2€

• "Άγγελοι με γαλήνεψαν" της Κωνσταντίνας Σανδάλη (Μυθιστόρημα, Ιούλιος 2010) σελ. 159 στα 2€

• "Εγώ, στα Καλύτερα μου (Συνέντευξη από τον εαυτό μας μέσα από ένα ημερολόγιο για περισσότερη ευτυχία)" (Μαϊος 2011) της Κατερίνας Τσεμπερλίδου σελ. 249 στα 4,50€   

 Τους πρώτους δυο συγγραφείς δεν τους γνωρίζω, δεν έχω ξανά διαβάσει κάτι δικό τους αλλά με κέντρισε το στόρι στο οπισθόφυλλο, το εξώφυλλο και η απλή γραφή τους όσο διάβασα ξεφυλλίζοντας τα. Για την Κατερίνα Τσεμπερλίδου, εντάξει, έχω διαβάσει κι άλλα βιβλία της, οπότε γνωρίζω και το ύφος της γραφής της. Το συγκεκριμένο βιβλίο-ημερολόγιο τη, δεν το γνώριζα αλλά μου έκανε κλικ στα μάτια το χρώμα αυτό το γαλάζιο-θαλασσί του εξωφύλλου και το πήρα στα χέρια μου και άρχισα να το ξεφυλλίζω στα γρήγορα. Όπως λοιπόν, το ξεφύλλισα αμέσως έκανα την εξής "φωναχτή" σκέψη: "Ααα, αυτό για τα γεράματα μου!" και έσκασα ένα χαμόγελο. Κι έτσι απλά, το επέλεξα και χαίρομαι τελικά που το έκανα. 

   Ναι, ξέρω πως θα γελάτε με αυτά που διαβάζετε αλλά βρε παιδιά, αυτή την σκέψη έκανα. Το συγκεκριμένο βιβλίο, για όσους δεν το γνωρίζουν καθόλου, είναι ένα βιβλίο γεμάτο από ερωτήσεις αυτογνωσίας και όχι μόνο. Μέσα από τις ερωτήσεις, σκέψεις, επιθυμίες, συναισθήματα, γούστα, επιτεύγματα, όνειρα, λάθη, σωστά, μυστικά κ.α εκφράζουμε τον εαυτό μας απαντώντας ή αν θέλετε καταγράφοντας τα προσωπικά βιώματα και ό,τι άλλο έχουμε στο κεφάλι μας. 

  
  Θυμάμαι στο παρελθόν, όταν κάθισα και έφτιαξα ένα τετράδιο (με αφορμή τις συνεντεύξεις του κοριτσίστικου "Περιοδικού "Κατερίνα") με πάρα πολλές ερωτήσεις για τα πάντα που είμαι, μου αρέσουν, εύχομαι, θέλω, επιθυμίες κ.α. Ως ένα σημείο είχα απαντήσει στις περισσότερες, μετά το παράτησα και το έκρυψα στην τότε βιβλιοθήκη μου και μετά από πάρα πολύ καιρό που ήμουν σε άλλη φάση αυτογνωσίας, το έσκισα. Πάνε και οι ερωτήσεις, πάνε και οι απαντήσεις, πάνε και οι εξομολογήσεις μου. Αλλά τώρα πια, σε αυτήν την ηλικία που είμαι ή τέλος πάντων, αυτή που είμαι πια, ένα τέτοιο βιβλίο-ημερολόγιο (με όλο αυτό το περιεχόμενο που δεν θα έχει γραφτεί από εμένα, εκτός των απαντήσεων μου) είναι κάτι που θα ήθελα να έχω μέχρι το τέλος ως ένα ενθύμιο ή ως ή σαν ένα τύπου "Bookofmylife‬" για να το διαβάζω στα γεράματα μου, στα χρόνια που θα περάσουν, τα παιδιά μου (αν ποτέ κάνω) ή στα ανίψια μου, οι άνθρωποι που θα είναι δίπλα μου ή τέλος πάντων, να αφήσω κάτι βρε παιδί μου για το "ποια ήταν η Μαρία" με απλά λόγια αλήθειας, με πάθος και χωρίς ενοχές. Έτσι απλά, τόσο απλά!  

  Οπότε, με απλά λόγια αυτό το βιβλίο είναι για μένα πρόκληση με τον εαυτό μου. Και εμένα (ως ολίγον μαζοχίστρια που είμαι!) πάντα μου άρεσαν τέτοιες προκλήσεις. Το έχω ξεφυλλίσει όλο, διάβασα το περιεχόμενο του με τις ερωτήσεις και λοιπά, αλλά δεν έχω ξεκινήσει να γράφω, πλην το ονομ/νυμο μου. Το έχω βάλει στο ράφι της βιβλιοθήκης μου δίπλα στο κρεβάτι μου και όποτε θα νιώθω ότι θέλω να το ανοίξω και να γράψω/απαντήσω κάθε φορά, έστω και σε μια ερώτηση ή μια σελίδα, θα το κάνω και όσο χρόνο μου πάρει. Θα γράφω/απαντάω/συμπληρώνω με την σειρά και όχι πηγαίνοντας ή πηδώντας από την μία σελίδα στην άλλη. Μπορεί να το ολοκληρώσω σε μερικές εβδομάδες, μπορεί σε μερικούς μήνες, μπορεί και να πάρει χρόνια. Δεν με απασχολεί καθόλου, πότε θα το ολοκληρώσω. Με νοιάζει μόνο να απαντάω με αλήθεια και ξέροντας ποια είμαι, σε όποια φάση κι αν βρίσκομαι (γι' αυτό και σκέφτηκα όταν θα απαντάω θα γράφω δίπλα και την ημερομηνία που απάντησα την κάθε ερώτηση ή σελίδα) και μετά από χρόνια, ξεφυλίζοντας το, να νιώθω και να πω στον εαυτό μου πρώτα απ' όλα κι ύστερα στους υπόλοιπους "Αυτό/αυτή/όλα αυτά ήταν η Μαρία! Με τα στραβά της και τα καλά της, με τις εμπειρίες της και τα βιώματά της, με τις λύπες της και τις χαρές της, με τις σκοτεινές και φωτεινές σκέψεις της... αυτή ήταν η ζωή της και η προσωπικότητά της. Τίποτα το λιγότερο, τίποτα το περισσότερο, τίποτα το στημένο, τίποτα το ξένο, πέρα από αυτό που ακριβώς ήταν!"

  Βέβαια, θα μου πει κάποιος, πως ίσως ένα τέτοιο ημερολόγιο μπορεί να είναι και "επικίνδυνο" για μας τους ίδιους ή ακόμα και για τους άλλους. Αλλά όταν πρόκειται μόνο για τον εαυτό μας και τι στο καλό ή στο διάολο είναι, μόνο "επικίνδυνο" δεν μπορεί να είναι. Το παίρνω ως "ψυχανάλυση" με τον εαυτό μου. Τόσο απλά! Δεν με φοβίζει πια ο εαυτός μου όπως και να είναι και έχω συμφιλιωθεί πια με το παρελθόν μου, οπότε γιατί θα πρέπει τέτοιες προκλήσεις να με τρομάζουν και να μην τις αρπάζω; Νομίζω πως κάποιοι (καρατσεκαρισμένο σίγουρα όχι όλοι) έχετε καταλάβει πως το να μαθαίνω περισσότερα για τον εαυτό μου και να τον κάνω όλο και καλύτερο, ακόμα και αν ακόμα δεν έχω διορθώσει όλα τα στραβά μου, είναι ο κυρίως στόχος μου σε ό,τι κάνω μόνη μου ή και με παρέα σωστή και αληθινή. Οπότε, λάθος άνθρωπο βρήκατε για να του μιλήσετε (λέμε τώρα!) για "επικίνδυνη πρόκληση". 

  
  Αρκετά σας είπα για το τι θα κάνω με αυτό το βιβλίο. Καλά να είμαι/είμαστε και όταν θα το ολοκληρώσω, θα ξανά γυρίσω σε αυτή την ανάρτηση και γράφοντας και καινούργια για το πως τα πήγα, πως ένιωσα, τι κέρδισα ολοκληρώνοντας το.

  
  Παρακάτω θα σας δείξω μερικές φωτο από το βιβλίο-ημερολόγιο, έτσι για να πάρετε μια περισσότερη -φωτογραφική- γεύση για το περιεχόμενο του. (κλικ πάνω στις φωτο)

  Τα μυθιστορήματα όταν θα τα διαβάσω, θα σας γράψω τις εντυπώσεις μου σε ξεχωριστή ανάρτηση. 

  Θα σας δείξω επίσης (βλέπε παραπάνω φωτο) και ένα ακόμα που είχα αγοράσει τον Δεκέμβριο, μέσα στις γιορτές που το είχε σε έκπτωση, που όμως δεν το έχω ξεκινήσει ακόμα να το διαβάζω. Είναι το "Η μουσική του Κόσμου" της Γιώτας Ν. Γουβέλη. (σελ. 479) Είχα διαβάσει παλιότερα ένα ακόμη βιβλίο της για το οποίο σας είχα μιλήσει ΕΔΩ και μου άρεσε αρκετά, οπότε ήθελα να διαβάσω ένα ακόμη βιβλίο της συγγραφέως.   

  Τέλος, ένα ακόμη βιβλίο που απέκτησα πρόσφατα είναι της Κικής μας, "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου", όπως σας είχα δείξει ΕΔΩ, στο ταξίδι μου στην Χαλκίδα. Το έχω ήδη διαβάσει, ούτε κι Εγώ ξέρω πόσες φορές. Σύντομα θα κάνω ξεχωριστή ανάρτηση και γι' αυτό!   

 Αυτά τα λίγα-πολλά από μένα! Για πείτε μου, αν έχετε διαβάσει κάποιο απ' όλα αυτά.
 

Διαβάστε επίσης:
___________________
►📂Αρχειοθήκη: 📚Η Βιβλιοθήκη, οι ΒιβλιοΠαρουσιάσεις & οι ΒιβλιοΚριτικές του ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ (All Posts) 

►ΒιβιλιοΚριτικές: Παρουσιάσεις/Κριτικές Βιβλίων
► 23 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου (Τα βιβλία & Εγώ)
► My blog book! Πως να μετατρέψετε το blog σας σε …βιβλίο!
► My Favorite Quotes!
► ✎TAG: Book

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!

©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*