🎨Οι Καλλιτεχνικές Ανησυχίες Μου #6: Το Βάζο/Κουτί των αναμνήσεων (2016)

  Θυμάστε που σε αυτήν ΕΔΩ την ανάρτηση της στήλης του "Keep a 5 Year Journal" στην ερώτηση "Ποιοι είναι οι στόχοι μου για τον μήνα Δεκέμβριο" είχα αναφέρει ότι θέλω να διαμορφώσω ένα βάζο; Ε, λοιπόν, το 'προσχέδιο' το πως θέλω να το διαμορφώσω το είχα φτιάξει στο κεφάλι μου, πήρα τα υλικά που ήθελα αλλά το ξεκίνησα να το φτιάχνω την περασμένη Κυριακή 3 Ιανουαρίου που ήμουν σε φάση "έχω καλλιτεχνικές ανησυχίες".

  Παρακάτω θα σας δείξω βήμα-βήμα πως έφτιαξα για πρώτη φορά το δικό μου 'Βάζο των αναμνήσεων" και το πως αλλιώς ξεκίνησα κι αλλιώς μου βγήκε στην πορεία. Να διευκρινίσω πως την ιδέα αυτήν Εγώ προσωπικά την είχα δει για πρώτη φορά στο blog της Κατερίνας (ΕΔΩ η σχετική ανάρτηση) τον Οκτώβριο του 2014 και είχα πει ότι θα το φτιάξω κι Εγώ. Δεν το έκανα τελικά τότε και το έκανα 1+ χρόνο μετά, δηλαδή φέτος. Όμως κάλιο αργά παρά ποτέ! Η αφορμή για να το ξανά θυμηθώ ήταν αυτή ΕΔΩ η ανάρτηση στο blog της Άσπας που με 'τσίγκλισε' και το έβαλα ως στόχο να φτιάξω το δικό μου βάζο με δικές μου πινελιές (όσο πιάνουν τα χέρια μου), να ξεκινήσω να γράφω σχεδόν καθημερινά σε ένα χαρτάκι την πιο δυνατή στιγμή της ημέρας μου και φυσικά να το συνεχίσω μέχρι την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, όπου θα το ανοίξω και θα διαβάσω όλα τα χαρτάκια και τις στιγμές μου για το 2016. 

  url photo in My Instagram

 

 Αν και ήμουν σε φάση "πιόματος" από το Σαββατιάτικο ξενύχτι μου στον Πάνο Κιάμο, ξύπνησα το πρωί με ωραία διάθεση και με όρεξη να δημιουργήσω. Και ξέρετε, αν με πιάσει εμένα η έμπνευση και η όρεξη για 'δημιουργία' δεν ησυχάζει ...το πάθος μέσα μου.  Έφτιαξα κι έναν πολύ δυνατό καφέ και ξεκίνησα να δημιουργώ. 

 Στα αριστερά της φωτο βλέπετε το βάζο που επέλεξα να διαμορφώσω και δεξιά μερικά από τα υλικά που μπορεί να χρησιμοποιούσα (κόλλες χειροτεχνίας, διάφανη σελοτέιπ, post-it χαρτάκια με σχεδιάκια αλληλογραφίας, αυτοκόλλητες -floral- ταινίες και κορδέλες)

 

 Μπήκα στο fotor.com για να φτιάξω την ετικέτα που ήθελα να κολλήσω γύρω-γύρω από το βάζο...

 Εκτύπωσα σε Α4 τη φωτο-ετικέτα που έφτιαξα. Έκοψα με ψαλίδι το κομμάτι που ήθελα  και στη συνέχεια με διάφανη κόλλα χειροτεχνίας την κόλλησα πάνω στο βάζο, όπως θα δείτε στις παρακάτω φωτο.

Ευτυχώς έκανα σωστούς υπολογισμούς και οι διαστάσεις που έκοψα ήταν ολόσωστες και μια χαρά έκατσε πάνω και γύρω-γύρω από το βάζο. Στο λευκό-κενό σημείο που έμεινε -επίτηδες- έγραψα το όνομά μου και το όνομα του blog μου. Γενικώς, από πάντα είχα την τάση στα πολύ προσωπικά μου πράγματα να γράφω το όνομα μου, συνήθως "υπέγραφα" ως ΜΑΡΙΑ Π., όπου συνεχίζω σε πολλά πράγματα να υπογράφω έτσι.

 Άφησα το βάζο στην άκρη για να στεγνώσει η ετικέτα και το έπιασα το επόμενο απόγευμα. Κόλλησα με αυτές τις πανέμορφες αυτοκόλλητες -floral- ταινίες (τις βρήκα 3σε1 στο Jimbo σε διάφορα φωτεινά ή σκούρα χρώματα αλλά Εγώ επέλεξα αυτές τις φωτεινές) το μαύρο καπάκι. Στην συνέχεια, πάνω στο καπάκι κόλλησα αυτά τα πανέμορφα 3 post-it χαρτάκια σε στυλ 'αλληλογραφίας' που τα βρήκα στο ΠΛΑΙΣΙΟ σε συσκευασία 10τμχ. (φάκελος, πένα-φτερό και μελάνι) και από πάνω έβαλα σελοτέιπ.

   Και ιδού έτοιμο το βάζο των αναμνήσεων. Το έφτιαξα μπορώ να πω, σε μεγάλο βαθμό, έτσι όπως το είχα φανταστεί. Αρκετά συμπαθητικό θα έλεγα. Αφού τα κατάφερα και το έφτιαξα, το άφησα για λίγο στην άκρη στο γραφείο μου να συμμαζεύσω, εκεί λοιπόν, χωρίς να καταλάβω πως, έγινε η ζημιά. Έπεσε κάτω και έσπασε, όπως βλέπετε στη φωτο. Μ' αρέσει που αντί να πέσει σε ολόκληρο χαλί, έπεσε στο σημείο που είναι το πλακάκι. Ε, την ατυχία μου μέσα! Η αλήθεια είναι πως τσαντίστηκα για λίγα δευτερόλεπτα και είπα "τα παρατάω!" Αλλά πείσμωσα και έτσι έψαξα στην κουζίνα να βρω κανένα άλλο βάζο για να φτιάξω ένα καινούργιο. Δε βρήκα κάποιο που να με ικανοποιεί, και πόσο μάλλον στα καπάκια. Έτσι, ανοίγω το ντουλάπι μου και βρίσκω ένα κουτί άδειο με ωραίο φόντο τα Looney Tunes. Σκέφτηκα να το αφήσω ως έχει αλλά εμένα με έτρωγε ότι ήθελα να βάλω τις δικές μου πινελιές και πόσο μάλλον να χρησιμοποιήσω τις αυτοκόλλητες -floral- ταινίες και τα post-it.

   Κάθισα λοιπόν και ακολούθησα από την αρχή την ίδια διαδικασία. Εκτύπωση, κόψιμο κλπ. 

Βέβαια από την βιασύνη μου, εκτύπωσα την ίδια εικόνα-ετικέτα και δεν άλλαξα την λέξη "βάζο" με την λέξη "κουτί" αλλά δεν πειράζει. Στην 2η φωτο βλέπετε το κομμάτι που κράτησ ααπό όλη την εικόνα αλλά δεν πήγαινε καθόλου ωραία στο κουτί, απότε σκέφτηκα να κρατήσω μόνο τις λεξούλες.

Έντυσα λοιπόν όλο το κουτί με τις αυτοκόλλητες -floral- ταινίες. Στις τελευταίες δυο σειρές, κάτω χαμηλά επίτηδες έβαλα άλλο σχέδιο ακι δεν το συνέχισα με την ίδια -πράσινη- ταινία. Ήθελα να είναι μια μίξη. 

Πάνω στο καπάκι κόλλησα με διάφανη σελοτέιπ τις λέξεις και τα post-it, έγραψα με στυλό "Συλλέγω Στιγμές" και έτοιμο το κουτάκι των αναμνήσεων. Σε 10-15 λεπτά ήταν έτοιμο! Μπορώ να σας πω ότι όχι απλά μου αρέσει αλλά το λάτρεψα περισσότερο από το βάζο και μου φτιάχνει τη διάθεση από την ομορφιά των λουλουδιών και των χρωμάτων. Τελικά, έκανα πολύ καλά που το διαμόρφωσα το κουτάκι και δεν το άφησα έτσι όπως ήταν.

Έριξα μέσα και τα δυο πρώτα χαρτάκια μου από τις δυο προηγούμενες μέρες που είχα ήδη γράψει και κρατήσει στην άκρη.

  Και ιδού η γωνίτσα όπου θα βρίσκεται μέχρι το τέλους του χρόνου το κουτάκι μου. Δίπλα φυσικά και ένα στυλό και χρωματιστά χαρτάκια potst-it για να μην ξεχνιέμαι να καταγράφω την πιο δυνατή στιγμή της ημέρας. Βέβαια, δεν θα γράφω καθημερινά αλλά σίγουρα θα γράφω την πιο -δυνατή- (καλή ή κακή δεν με νοιάζει) στιγμή μιας ημέρας. Και την Πρωτοχρονιά του 2017 (να είμαι καλά!) θα το ανοίξω και θα διαβάσω όλα τα χαρτάκια. Εξάλλου, όπως ξαναπεί, εδώ και χρόνια, έχω την τάση το ετήσιο ημερολόγιο που αγοράζω, να γράφω κάθε μέρα τις πιο δυνατές στιγμές της ημέρας μου, πρόσωπα, ονόματα, ημερομηνίες... και κάθε τέλους της χρονιάς, πριν μας αποχαιρετήσει και μπει η επόμενη διαβάζω όλες τις σελίδες του. Και ξέρετε κάτι; Πάντα αισθάνομαι ανάλαφρη! Μπορεί να διαβάζω πολλές άσχημες αλλά νιώθω πως αυτές με πήγαν παρακάτω! Έτσι θα νιώσω και με το κουτί των αναμνήσεων. Άσε, που σε όλο αυτό υπάρχει η αίσθηση της πρόκλησης και εμένα μου αρέσει αυτό.

   Πώς σας φαίνεται; Δεν είναι χαριτωμένο; Εσείς έχετε φτιάξει ποτέ ένα βάζο των αναμνήσεων; Σας αρέσει η ιδέα του περιεχόμενου;

Διαβάστε επίσης:
______________________

Καλλιτεχνικές ανησυχίες #1 - “Η συλλογή ρούχων μου!”
Καλλιτεχνικές ανησυχίες #2 - “My Art Gallery”

 Καλλιτεχνικές ανησυχίες #3 - “Το σπίτι των ονείρων μου”

Καλλιτεχνικές ανησυχίες #4 - “Τα χειροποίητα τετράδια μου”

 Καλλιτεχνικές ανησυχίες #5 - I ❤ puzzles!

Διαβάστε όλες τις σχετικές αναρτήσεις της στήλης "Οι Καλλιτεχνικές Ανησυχίες Μου"

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*