✍ My thoughts #21 – Στην οδό μοναξιάς...


  Μοναξιά! Αν ρωτήσεις "Φοβάσαι την μοναξιά;" σχεδόν όλοι ή οι περισσότεροι νομίζω θα απαντήσουν ως εξής: "Φυσικά και τη φοβάμαι! Δεν θέλω να είμαι ή να μείνω μόνη/ος". Απολύτως κατανοητό και τόσο ανθρώπινο. Η μοναξιά φωλιάζει σε όλους μας. Είναι και αυτό ένα συναίσθημα. Αλλά, σκεφτείτε πως η μοναξιά πολλές φορές είναι αναγκαία για να δούμε κάποια πράγματα διαφορετικά και πιο ψύχραιμα.

  Τι γίνεται όμως όταν νιώθεις μόνη/ος ανάμεσα σε κόσμο και το ακόμα χειρότερο ανάμεσα σε δικούς σου ανθρώπους, ανθρώπους που αγαπάς και λένε ότι σ' αγαπούν; Για μένα αυτή είναι η πραγματική μοναξιά και η χειρότερη που πρέπει να δώσεις μάχη με τον εαυτό σου, το μυαλό σου, την καρδιά σου, τα συναισθήματά σου, τις αμφιβολίες σου... για να την νικήσεις.

  Πιστεύω πως αν δεν μπορείς να αντέξεις την παρέα με τον εαυτό σου, δεν θα μπορέσεις πραγματικά να αντέξεις για πολύ καμιά παρέα. Έχουμε την αυταπάτη ότι οι Φίλοι/οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε θα είναι πάντα εκεί για μας, όπως κι εμείς γι' αυτούς. Μεγάλη απάτη αυτή η αυταπάτη που όμως δύσκολα το παραδεχόμαστε.

  Ναι, Εγώ προσωπικά είμαι 'ανίκανη' (δεν έχω τόσα ταλέντα βρε παιδιά!) να συναναστρέφομαι με τους πάντες, με κάθε καρυδιάς καρύδι ακόμα κι αν είναι για το συμφέρον μου. Δεν το αντέχει ο οργανισμός μου να μπαίνω σε βιτρινέ καταστάσεις, δήθεν και υποκρισία, και σε επαφές μήπως "κάποια στιγμή" στο μέλλον ειπωφεληθώ από αυτές, ενώ βλέπω ξεκάθαρα πως περισσότερα θα χάσω από όσα θα πάρω και μάλιστα επώδυνα. Αν τον άλλον δεν τον γουστάρω καθόλου, δεν μου βγάζει κάτι καλό, με χαλάει στο να καθίσω να πιω έστω κι ένα καφέ και να κρίνει την κάθε κουβέντα/άποψη μου, το ότι γελάω ενώ γύρω μου όλα γκρεμίζονται και το ακόμα χειρότερο να προσπαθεί να γίνει "Φίλος" για να με εκμεταλευτεί... τότε αρνούμαι πεισματικά να απέχω. Αρνούμαι απόλυτα και το ξερό μου κεφάλι δεν κάνει πίσω.

  Τι να τον κάνω τον άλλον/η όταν του λες "νιώθω μόνη" και αντί να πει "Ε! είμαι Εγώ εδώ για σένα!" απλά γελάει λες και έχω πει κάτι αστείο;

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν με γεμίζει με αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις αντί να μου τα σβήσει όλα με μια κουβέντα αληθινή, με μια συζήτηση για να δούμε που έγινε η παρεξήγηση, το ρίχνει στην πλάκα με πολλά "Χαχαχα!!!" και σου λέει "Δεν πας καλά, να πας να κοιταχτείς σε κανένα γιατρό;"

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν αντί να με κάνει να κλαίω από τα γέλια, με κάνει να κλαίω από λύπη;

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν στις 10 κουβέντες του οι 9 με μειώνουν και με προσβάλλουν;

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν ο ενθουσιασμός του, το ενδιαφέρον του, τα μηνύματα και τηλεφωνήματα "αγάπης" κρατάνε όσο κρατάνε οι διακοπές του Καλοκαιριού ή έστω ένα ολόκληρο Καλοκαίρι;

  Τι να τον κάνω τον άλλο όταν θέλει την παρέα μου μόνο όταν δεν έχει άλλην, τη δική του ή αυτή που θα ήθελε;

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν υποτίθεται είμαστε μια παρέα αλλά εστιάζει σε αυτούς που έχει να πάρει κάτι και εσένα σε έχει έτσι τυπικά για να κρατάς το φανάρι; 

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν σε θυμάται όποτε του κ@υλ@νει για να ξεχάσει για λίγο την ...μοναξιά του;

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν υποτίθεται είστε "μαζί" αλλά μονόπλευρα νοιάζεσαι και για τους δυο;

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν δεν είσαι και σε μεγάλα κέφια, αντί να σου πει μια παρήγορη κουβέντα, ένα "όλα θα πάνε καλά" ακούς "δεν υπάρχει λόγος να σε παίρνει από κάτω. Υπάρχει;" Ναι ρε συ υπάρχει! Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και δεν μπορώ να φτιάξω μια τέτοια ισχυρή ασπίδα για να μην με αγγίζουν. Hello! δεν είναι στο χέρι μου πάντα και ούτε είμαι αναίσθητη.

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν στα εύκολα και στις χαρές είναι εκεί και στα δύσκολα και στις λύπες μου απουσιάζει γιατί δεν θέλει να πάρει πάνω του ένα τέτοιο βάρος; 

  Τι να τον κάνω τον άλλον όταν η απουσία του είναι πιο ισχυρή και πιο συχνή από την ίδια του την παρουσία;

  Τι να τον κάνω τον άλλον ή και τους άλλους όταν δεν μπορούνε να με δεχτούν έτσι όπως είμαι, με τα καλά μου και τα στραβά μου, όπως τους δέχομαι Εγώ; Ω, ναι! όταν με δέχεσαι όπως είμαι, έτσι μπορώ να σε δεχτώ κι Εγώ, διαφορετικά οι δρόμοι είναι ελεύθεροι, η πόρτα ανοιχτή, η έξοδος από 'κει και τα σκυλιά δεμένα.

  Γιατί θα πρέπει με το στανιό να χαραμίζομαι ανάμεσα σε λάθος, τελείως αταίριαστους και κυρίως αρνητικούς/μίζερους ανθρώπους; Προτιμώ με χίλια και το γουστάρω και το κάνω πράξη και το υποστηρίζω και δεν ντρέπομαι καθόλου να επιλέγω -όταν πρέπει για την σωματική και ψυχολογική μου υγεία- τον δρόμο, αν θες την οδό μοναξιάς. Δεν φοβάμαι, δεν με τρομάζει τι θα συναντήσω ή αν τα καταφέρω να αντέξω. Σίγουρα θα αντέξω γιατί θα νιώθω ελεύθερη από βάρος του δήθεν και της υποκρισία. Εξάλλου, και η μοναξιά είναι ένα ωραίο ταξίδι που στην διαδρομή εκτός ότι θα γνωρίσεις ανθρώπους που ίσως να ταιρίαξεις από 'κει που δεν το περιμένεις, θα γνωρίσεις καλύτερα και θα τα βρεις με τον εαυτό σου. Και είναι ωραίο και τόσο αληθινό!

  Αλλά τι σας λέω; Λίγοι θα καταλάβουν την οδό μοναξιάς. Θα την καταλάβουν μόνο αυτοί που πέρασαν από αυτήν και βρήκαν την γαλήνη και το νόημα της ατομικής ύπαρξης τους και το νόημα το να συναναστρέφονται και με άλλους πρέπει να είναι από επιθυμία κι όχι από ανάγκη. Εξάλλου, την μοναξιά δεν πρέπει να την φοβάσαι λες και είναι ένας εχθρός που θέλει το κακό σου. Ας την κάνεις Φίλη σου, μια Φίλη που πάντα στις εύκολες και δύσκολες στιγμές, όταν οι άλλοι-οι δικοί σου άνθρωποι θα λείπουν από δίπλα σου για τους δικούς τους λόγους ή γιατί έτσι τα έφερε η ζωή ή γιατί έτσι έχουν τα πράγματα, "αυτή" θα είναι ΠΑΝΤΑ εκεί για σένα. 

_______________

Μερικά Γνωμικά και Αποφθέγματα για την "μοναξιά" (πηγή)

Καλύτερα να είσαι δυστυχισμένος μόνος παρά δυστυχισμένος μαζί με κάποιον άλλον.
Marilyn Monroe (Αμερικανίδα ηθοποιός)

Καλύτερα να είσαι μόνος παρά με κακή παρέα. 
Thomas Fuller (Άγγλος στοχαστής)

Το να μπορείς να αντέχεις τη μοναξιά και, επιπλέον, να την απολαμβάνεις, είναι μεγάλο προσόν
Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω (Ιρλανδός συγγραφέας)






_____________________


✍@υτές ήταν οι προσωπικές μου σκέψεις και μόνο, με αφορμή το παρακάτω τραγούδι που το άκουσα για πρώτη φορά τυχαία σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο και αμέσως είπα πως αυτότ ο τραγούδι θα μπορούσε να ...είμαι Εγώ!


Κώστας Καραφώτης - Στην οδό μοναξιάς
Στίχοι: Γιάννης Μαλλιάς
Μουσική: Γαβριήλος
Album: Υποκλίνομαι (2010)

Βρήκα πάλι το δρόμο στην οδό μοναξιάς
είχα λοξοδρομήσει και δεν έβλεπα πως
σε μεγάλες αγάπες είχα πέσει μπροστά
απ’αυτές που κρατούσα μόνο μία βραδιά

Στην οδό μοναξιάς ευτυχώς βγήκα πάλι
λαβωμένος βαριά από αγάπη μεγάλη
το ξερό μου κεφάλι απ’το δρόμο του βγήκε
και χανόταν συχνά ενώ όλα τα είχε

Δε γυρίζω ξανά σ’όνειρα και υποσχέσεις
ιστορίες με σχέσεις επικίνδυνες λέξεις
στην οδό μοναξιάς είναι όλα ωραία
είναι αληθινά κι ας μην έχεις παρέα
στην οδό μοναξιάς

Είχα μάθει στο γέλιο να δακρύζω συχνά
όλα μοιάζουν ωραία αν τα βλέπεις θολά
στην οδό μοναξιάς είναι όλα αλήθεια
και θα δεις πως γι’αυτό είναι μια συνήθεια





______________________________
Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει απ’ το κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)




Διαβάστε επίσης:
_________________ 
►Διαβάστε περισσότερα άρθρα από την στήλη "My thoughts#"
► Διαβάστε περισσότερα άρθρα από την στήλη ♪Let's Talk About Music
►Περισσότερα άρθρα από την στήλη ♫Music Obsessions - Γιατί, κάθε συναίσθημα μπορεί να εκφραστεί, έτσι απλά, με τους στίχους ενός τραγουδιού!!!
 
 
 
 
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*

13 σχόλια :

  1. Φιλοσοφημένο στο έπακρο.. Σα να είσαι πολύ μεγαλύτερο παιδάκι! :)
    Άσε που συμφωνώ πάρα πολύ σε όλα.. Η μοναξιά είναι ιερή, όχι μόνο γιατί
    ενίοτε μας "επιβάλλεται" (λόγω συνθηκών) αλλά και γιατί, όσο αντέχουν
    όσοι την έχουν βιώσει, οι άλλοι δεν μπορούν ούτε να τα φανταστούν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Αχ Φιλοσοφημένο μου παιδί!" ατάκα του αξέχαστου Λάμπρου Κωνσταντάρα! Χαχα!
      Μεγάλωσα απότομα... από τα 7 μου χρόνια Πέτρα μου, τι να κάνω;Χεχεχε!
      Έχω βιώσει καιτ ην βιώνω την άσχημη μοναξιά, οπότε μιλάω από εμπειρία και βίωμα!
      Μαζί σου κι Εγώ, το ξέρεις!
      Σε φιλώ Πέτρα μου!❤

      Διαγραφή
  2. Πόσο δίκιο έχεις!
    Εκνευρίζομαι πολύ, όταν κάποιος δεν αντέχει λεπτό να μιλήσει σοβαρά και το ρίχνει στην πλάκα ή το φιλοσοφεί με ρήσεις "έλα μωρέ... ας πούμε καμιά μ... να περάσει η ώρα!"
    Κι αυτός είναι συνήθως κι ο τύπος του ανθρώπου πιυ δεν αντέχει μόνος νε τον εαυτό του ούτε λεπτό.
    Και είναι αλήθεια, την πραγματική μοναξιά τη νιώθεις, όταν είσαι με ανθρώπους, που δεν σε συγκινούν, όχι όταν είσαι με τον εαυτό σου.
    Καλή εβδομάδα, Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα με εκνευρίζει πια αυτό με την πλάκα, που έχει και αυτή τα όρια της!
      Αλεξάνδρα μου, συμφωνώ όπως τα λες!
      Σε φιλώ και Καλή εβδομάδα να έχουμε!❤

      Διαγραφή
  3. Εννοειται πως είναι χειρότερο να νιώθεις μόνος με παρέα από το να είσαι μόνος χωρίς παρέα. Και φυσικά οποίος δε τα χει βρει με τον εαυτό του κ δεν αντέχει το μοναξιά του δε μπορεί να αντέξει κ κανέναν άλλον. Είτε σε φιλικές είτε σε ερωτικές σχέσεις. Το θέμα είναι να έχεις ανθρώπους δίπλα σ που να σου σταθούν στη δυσκολία, θα χαρούν με τη χαρά σου και θα σε κάνουν να βγαζεις τον καλύτερο σ εαυτό. Αν δεν πληρούν τις προϋποθέσεις δεν υπάρχει λόγος να καταπιέζεσαι για να μην θεωρηθείς μοναχικη. Υποτίθεται ότι ο άνθρωπος επιδιώκει τη συντροφικότητα γτ αυτό του προσφέρει χαρά κ ολοκλήρωση. Αν όχι τότε μόνος κ πάλι μόνος!!!! Σε φιλω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοριτσάκι μου, συμφωνώ κι επαυξάνω! Σε όλα, κι Εγώ μαζί σου!
      Ναι στην συντροφικότητα αλλά να σε γεμίζει χαρά κι όχι λύπη ή μοναξιά.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και που μοιράστηκες την άποψη/σκέψη σου!
      Σε φιλώ και Καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  4. Η μοναξιά πολλές φορές μπορεί να είναι λυτρωτική. Βρίσκεις τα πατήματά σου, βουτάς μέσα στην ίδια σου την ψυχή και βγαίνεις πολύ πιο δυνατός. Νομίζω πως είναι απαραίτητο να τη βιώσουμε όλοι μας, έστω και μια φορά...
    Τώρα το να νιώθεις μόνος, όταν έχεις άλλους πλάι σου, είναι πολύ βαρύ. Εκεί είναι η αληθινή μοναξιά. Ματαιότητα σχέσεων θα μπορούσα να το πω... Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω νιώσει, αλλά θέλω να πιστεύω πως έχω σταθεί σε όσους ήταν σε αντίστοιχη φάση και είχαν την ανάγκη έστω και μιας κουβέντας μου...
    Πάντως κι εγώ ανήκω σε αυτούς που λένε "δεν υπάρχει λόγος να σε παίρνει από κάτω" και μάλιστα το έχω πει και σε εσένα. Αλλά προς Θεού, δεν το λέω για να "ξεπετάξω" το πρόβλημα του άλλου. Σε καμία περίπτωση. Το λέω γιατί πραγματικά θεωρώ πως δεν αξίζει τον κόπο να χαλάει κανένας την ψυχούλα του ενώ μπορεί να προχωρήσει παρακάτω και να βρει πολύ καλύτερες συνθήκες. Η ζωή είναι τόσο μικρή και μας αξίζει να είμαστε χαμογελαστοί! Το οφείλουμε στους εαυτούς μας και σε όσους μας αγαπάνε! Οπότε, αν σε κάποια φάση που σου το είπα, σε πείραξε αυτό (άθελά μου πάντα), συγγνώμη!
    Να είσαι καλά, μάτια μου! ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννα μου, καταρχάς, σε καμία μα καμία περίπτωση δεν έχω ενοχληθεί από όσα μου έχεις γράψει/σχολιάσει/μου έχεις πει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν πήγαινε καθόλου σε σένα αυτό που έγραψα! Όλα όσα έγραψα ή γράφω μιλάω πάντα όταν οι καταστάσεις επαναλαμβάνονται και όχι για μια φορά. Με πειράζουν συμπεριφορές και λόγια/σχόλια όταν είναι επικριτικά. Εσύ δεν με επικρίνεις... οπότε δεν ενοχλήθηκα ποτέ! Αφού με ξέρεις κάπως πια, τι αν παρεξηγηθούμε μωρέ;
      Κι Εγώ λέω που και που "έλα μωρλε δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέσαι..." αλλά το λέω όταν όντως δεν υπάρχει σοβαρός λόγος. Όταν βλέπω ότι ο άλλος νιώθει και είναι κομμάτια, τότε του λέω "μίλα μου,ξέσπασε...!"
      Τώρα για τα υπόλοιπα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
      Χαίρομαι για τα σχόλια σου... πα΄ντα με βοηθούν!
      Σε φιλώ γλυκά αγαπημένη μου! ❤

      Διαγραφή
  5. Κοριτσάκι μου γλυκό, πόσο συμφωνώ!!! Έχεις δίκιο σε όλα!
    Με τέτοιους ανθρώπους ο καθένας θα ένιωθε μοναξιά, άλλωστε. Με την ευκαιρία, να σου πω πως έχω βρεθεί στη θέση που περιγράφεις και επέλεξα τη μοναξιά αναγκαστικά και μη. Δεν βγήκα χαμένη, γιατί πρέπει να σου πω πως στο διάβα της ζωής με περίμεναν άνθρωποι που με δέχθηκαν όπως ήμουν και τους δέχθηκα κι εγώ και γίναμε όχι απλά φίλοι, αλλά οικογένεια. Για κάποιους ανθρώπους έρχεται το πλήρωμα το χρόνου, κάποιοι άλλοι στέκονται πιο τυχεροί. Σημασία έχει τη μοναξιά να τη χρησιμοποιούμε για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας καλύτερα, να τον αγαπήσουμε, να τον αντέξουμε αν θες...
    Σε φιλώ γλυκά και σου εύχομαι τα καλύτερα από καρδιάς
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου, αφού έχεις βρεθεί στην θέση που περιγράφω και βιώσες την μοναξιά που μέσα από αυτήν γνώρισες περισσότερο τον εαυτό σου... τότε κατάλαβες και ένιωσες τις σκέψεις μου! Χαίρομαι γι' αυτό, διότι υπάρχουν άνθρωποι (πολλοί) σαν κι εμενα! Θα συμφωνήσω και με σένα με όσα έγραψες! Έτσι εχουν τα πράγματα και αυτές είναι αλήθειες που δεν πρέπει να τις προσπερνάμε ή να μην τις δίνουμε την σημασία που πρέπει, γιατί είναι μόνο για καλό μας!
      Καλή εβδομάδα να έχεις Φίλη μου! ❤

      Διαγραφή
  6. Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις. Έχω γνωρίσει αυτό το είδος ανθρώπου που περιγράφεις πιο πάνω που σε αφήνει μόνη σε όλα και δυστυχώς άργησα πολύ να το καταλάβω. Ίσως είναι το μοναδικό πράγμα που χρεώνω στον εαυτό μου που δεν το είχα καταλάβει από την αρχή και μπλέχτηκα άσχημα. Πληρώνω όμως το τίμημα τώρα και ακριβά μάλιστα γιατί μου έχει κάνει πολύ κακό. Μετά από ότι πέρασα όμως, τα βρήκα με τον εαυτό μου και δεν φοβάμαι την μοναξιά μου. Μην σου πω ότι μερικές φορές την αναζητώ για να ηρεμήσω λιγάκι. Καλύτερα να είσαι μόνος παρά σε ένα δωμάτιο γεμάτο ανθρώπους και να σε πιάνει κόμπος στο στομάχι γιατί δεν σε καταλαβαίνει κανένας.
    Σε φιλώ
    Μαρίνα
    https://littleboxofluv.wordpress.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου, καταρχάς καλωσόρισες στο blogοσπιτάκι μου! Κατά δεύτερον, σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου που μοιράστηκες κάτι από σένα. Σου λέω ειλικρινά πως σε νιώθω, σε καταλαβαίνω... ακριβώς τι λες! Είναι μεγάλο πράγμα και νίκη να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και να μη φοβάσαι την μοναξιά. Δυστυχώς, πολύς κόσμος, δεν τα έχει καταφέρει και είναι δυστυχισμένος αναμεσα σε κόσμο και νόμιζει πως είναι ευτυχισμένος.
      Να είσαι καλά! Προχώρα έτσι όπως νιώθεις εσύ καλύτερα!

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας καλοδεχούμενα!!!
*Παράκληση! ΜΗΝ γράφετε σε greeklish!
*ΌΧΙ Spam, ΟΧΙ υβριστικά σχόλια!
*Καλό θα ήταν πρώτα να διαβάσετε την Πολιτική Απορρήτου GDPR & τους Όρους Χρήσης του blog. Θα τα βρείτε πάνω στο Menu.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψή σας!

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ



Follow by e-mail

MY INSTAGRAM PORTFOLIO

Copyright © ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫. Made with by OddThemes