 |
| Σεργιάνι στη ζωή - Κώστας Ν. Βελούτσος |
Σε αυτή την ανάρτηση θα μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου για ένα από τα τρία βιβλία που διάβασα τον τελευταίο 1,5 μήνα. ΕΔΩ τον περασμένο Ιανουάριο σας είχα δείξει μερικά βιβλία που αγόρασα από το 20o bazaar βιβλίου στην Πλατεία Κοτζιά. Από εκεί, όπως θα δείτε, αγόρασα και το βιβλίο για το οποίο θα σας μιλήσω.
Το βιβλίο αυτό έχει τον τίτλο "Σεργιάνι στη ζωή" και είναι του Κώστα Ν. Βελούτσου. Είναι το πρώτο του βιβλίο που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2011 από τις εκδόσεις "ΙΩΛΚΟΣ". Σαν πρώτη εντύπωση μου έκανε το εξώφυλλο. Μια όμορφη γυναίκα της εποχής, με τις αποσκευές της να περιμένει στο λιμάνι. Σκέφτηκα: "Φυγή, καλύτερη ζωή;" Αμέσως μετά φυσικά διάβασα το οπισθόφυλλο. "Μεταναύστευση στην Αυστραλία... καλύτερη ζωή... Μαρία... Μιχάλης... όνειρα... έρωτας..." ήταν αρκετά για να το επιλέξω κι ας μου ήταν παντελώς άγνωστος ο συγγραφέας.
Αυτό το "παντελώς άγνωστος συγγραφέας" ποτέ δεν στάθηκε εμπόδιο στο να επιλέξω να διαβάσω ένα βιβλίο. Εξάλλου, είμαι από εκείνες τις αναγνώστριες και βιβλιοφάγους που διαβάζω τα πάντα, ακόμα και τα πιο light story βιβλία με τους πιο παντελώς άγνωστους συγγραφείς. Δεν κοιτάζω πάντα τόσο το όνομα, την φήμη και τα πόσα βιβλία έχει βγάλει-πουλήσει ο συγγραφέας/ποιητής. Με ενδιαφέρει πρώτα απ' όλα η ιστορία που μου διηγείτε ο συγγραφέας και το πόσο θα με ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες και τις λέξεις του.
Η άποψη μου:
Το πρώτο κεφάλαιο ξεκινάει στην Ελλάδα - Αρχές της δεκαετίας του ΄70, περιγράφοντας μας την κατάσταση που επικρατούσε στην χώρα ναι μεν ανέμελα, αθώα, όμορφα χρόνια αλλά με τις καμπάνες του πολέμουν να ηχούν στην πορεία. Αμέσως μετά, Σεπτέμβριο μήνα με την μυστηριώδη εξαφάνιση του μικρού Διονύση. Του παιδιού αυτού που θα πρέπει να φτάσουμε στο φινάλε, στην κυριολεξία, πριν γραφτεί το "ΤΕΛΟΣ" για να μάθουμε γιατί και πως εξαφανίστηκε, αν ζει και ποιος είναι ο ρόλος του στην υπόθεση και στην ζωή των πρωταγωνιστών.
Κρατήστε λοιπόν, τον μικρό Διονύση, τον αδελφό του Ανδρέα που ποτέ δεν ξεπέρασε την ξαφνική εξαφάνιση του αδελφού του, τον μυστήριο Σκαδιναβό μουσικό Μαρκ που ταξίδευε ολομόναχος όλο τον κόσμο παίζοντας φλάουτο.
Δεκαετία του '50 και η 7χρονη Μαρία με τους γονείς της Δημήτρη και Δάφνη φεύγουν ως μεταναύστες στην μακρινή Αυστραλία για μια καλύτερη ζωή. Η κοτσάμ κοπέλα Μαρία και ο πρώτος, νεανικός, αθώος της μεγάλος έρωτας ο 25χρονος φωτογράφος Φράνσις που πέρασαν τα περισσότερα χρόνια τους στην Αυστραλία αλλά ερχόντουσαν κάθε Καλοκαίρι για διακοπές σε ένα συγκεκριμένο νησί, θα δέσουν τη ζωή τους πάνω σε μυστικά.
Κρατήστε τον Μιχάλη που μετά από μια ερωτική απογοήτευση με την πολύ μεγαλύτερη του Σοφία και την εγκατάλλειψη των σπουδών του, έφυγε για την Αμερική εργάτης μέχρι που άνοιξε δικό του εστιατόριο. Κρατήστε και τη Βασιλική που στο τέλος θα καταλάβουμε πως κι εκείνη έχει ένα καλό ρόλο, όχι απλά του κομπάρσου αλλά είναι αυτή που θα συμπληρώσει εν μέρει τα προ-τελευταία κομμάτια του παζλ.
Ξαναγυρνάμε στην Μαρία που το 1964 έφυγε για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Εκεί γνωρίζεται με τον Μιχάλη όπου δημιουργείται μια ερωτική σχέση (κρυφή από την πλευρά της Μαρίας, μιας και ήταν ήδη αρραβωνιασμένη με τον Φράνσις στην Αυστραλία), μια σχέση που έμελλε να είναι μια σχέση ζωής που θα τους στοίχιωνε μέχρι τα βαθιά γεράματα τους, όχι γιατί μείνανε μαζί μέχρι τέλους αλλά γιατί οι πληγές, η οργή, ο εγωισμός, οι λάθος επιλογές, η δύναμη της λογικής και της ηθικής ποδοπάτησαν την καρδιά και τα αισθήματα με αποτέλεσμα στο πέρασμα των χρόνων ο καθένας να τιμωρηθεί αναλόγως με αυτό που σκόρπισαν, ίσως άθελα τους.
Κρατήστε μια εγκυμοσύνη, μια υιοθεσία, ένα γυναικείο κι ένα αντρικό μυστικό και μια εκδίκηση λόγω κατωτερότητας και προδοσίας. Κρατήστε καλά όμως και το εξής. Μπορεί, τίποτα από τους χαρακτήρες να μην είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται, ακόμα κι αν οι πράξεις τους δείχνουν πως είναι οι καλύτεροι κι οι πιο ηθικοί άνθρωποι στον κόσμο.
Όλοι οι ήρωες της ιστορίας είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι με λογικά ή παράλογα, ηθικά ή ανήθικα ανθρώπινα πάθη, διλλήματα και επιλογές. Θα ταυτιστείς μαζί τους σε αρκετά σημεία της προσωπικότητας τους και των καταστάσεων τους. Όσο ξετυλίγεται η ιστορία και τους γνωρίζεις από την καλή κι από την ανάποδη, τόσο θα τους λυπηθείς αλλά κι άλλο τόσο θα οργιστείς και θα νιώσεις πως πρέπει το άδικο τους να το πληρώσουν.
Η πλοκή είναι μεταξύ παρελθόν και παρόν και αντίστροφα. Ανάμεσα λοιπόν στο πίσω-μπρος μπαίνουν κι άλλοι χαρακτήρες, καθόλου περιττοί, αντιθέτως είναι χαρακτήρες κλειδιά στους ήδη υπάρχοντες κυρίους πρωταγωνιστές. Θα μπορούσε έτσι όπως μας πηγαίνει ο συγγραφέας να μπερδευτούμε κάπου στην πορεία αλλά είναι τόσο ακούραστη και ξεκάθαρη η διήγηση που όχι απλά δεν μπερδεύεσαι αλλά μαθαίνεις και κάποιες λεπτομέρειες. Βέβαια, να σημειώσω πως σε κάποια σημεία, δεν κατάλαβα πως ο τάδε ήρωας ξαφνικά έχει σχέση με κάποιον άλλον και πως συνδέονται οι καταστάσεις μεταξύ τους, όμως άφησα την φαντασία μου να δουλέψει λιγάκι και αυτό κακό δεν το λες.
Το τέλος; Μου άρεσε αν και πολύ στενάχωρο και πολύ σκληρό θα έλεγα. Τιμωρία; Η μοναξιά εκείνη που δεν είναι επιλογή σου αλλά πρέπει να την βιώσεις γιατί δεν την εκτίμησες όταν έπρεπε στα νιάτα σου. Όμως προσωπικά πιστεύω πως ήταν δίκαιο τέλος. Όλοι πλήρωσαν τις επιλογές τους, τις επιλογές που ακολούθησαν τάχα μου ότι υπήρχε στην μέση η ηθική των πραγμάτων, οι ηθικοί κανόνες που λένα και όχι ότι υπήρχε η καρδιά, το συναίσθημα, η ευτυχία που έπρεπε να της δώσουν περισσότερη αξία. Για μένα η Μαρία, ως γυναίκα, ως μάνα, ως άνθρωπος, ήταν αυτή που πήρε στο λαιμό της, όχι μόνο όσοι ΤΗΝ αγάπησαν και αγάπησε κι Εκείνη με τον τρόπο της, αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό, παίρνοντας στο τέλος αυτό που της άξιζε, λίγο ή πολύ.
Η ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι: "Ήταν τότε..." και τελειώνει "Τότε ήταν..." και όλα ξεκαθαρίζουν και έχουν νόημα από το τέλος στην αρχή. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι μια λανθασμένη επιλογή που βασίζεται σε κάποιον κανόνα ηθικής που λέει πως δεν πρέπει να στεναχωρήσεις τους γύρω σου και να κάνεις πέρα την δική σου ευτυχία, μπορεί εύκολα να σε καταστρέψει και μαζί να καταστρέψει και όλους αυτούς που δεν είχαν -ίσως- μερίδιο ευθύνης από την επιλογή σου.
Η γραφή απλοϊκή, λιτή, καθημερινή, συναισθηματική, αληθινή, έτσι ακριβώς όπως μου αρέσει κι όπως ακριβώς μιλάει ένας απλός καθημερινός άνθρωπος. Το μέγεθος γραμματοσειράς ξεκούραστη και ξέρετε έχω ένα θέμα με τις γραμματοσειρές στα βιβλία. Το βιβλίο ευκολοδιάβαστο, ευχάριστο και ενδιαφέρον. Χαιρόμαι που το διάβασα και που έκανα ένα ταξίδι που σίγουρα δεν με άφησε αδιάφορη. Θα το ξανά διάβαζα μετά από λίγο καιρό το ίδιο ευχάριστα πιστεύω.
Τις επόμενες μέρες έρχονται σχετικές αναρτήσεις με τα βιβλία "Άγγελοι με γαλήνεψαν" της Κωνσταντίνας Σανδάλη και "Η μουσική του Κόσμου" της Γιώτας Ν. Γουβέλη. Οπότε, όσοι αγαπάτε τα βιβλία, μείνετε συντονισμένοι για να πάρετε μερικές ιδέες για το Καλοκαιρινό σας διάβασμα.
Σημ.: Το μυθιστόρημα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του Φίλου και συναδέλφου του Πυροσβέστης Νίκου Πασίδη που έφυγε απ΄την ζωή σε ηλικία 37 ετών.
Αυτό το "παντελώς άγνωστος συγγραφέας" ποτέ δεν στάθηκε εμπόδιο στο να επιλέξω να διαβάσω ένα βιβλίο. Εξάλλου, είμαι από εκείνες τις αναγνώστριες και βιβλιοφάγους που διαβάζω τα πάντα, ακόμα και τα πιο light story βιβλία με τους πιο παντελώς άγνωστους συγγραφείς. Δεν κοιτάζω πάντα τόσο το όνομα, την φήμη και τα πόσα βιβλία έχει βγάλει-πουλήσει ο συγγραφέας/ποιητής. Με ενδιαφέρει πρώτα απ' όλα η ιστορία που μου διηγείτε ο συγγραφέας και το πόσο θα με ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες και τις λέξεις του.
Ο Συγγραφέας:
Πληροφορίες:
Είδος: Μυθιστόρημα
Σειρά: Ελληνική Λογοτεχνία
Τίτλος: “Σεργιάνι στη ζωή”
Συγγραφέας: Κώστας Ν. Βελούτσος
Εκδόσεις: Ιωλκός, Φεβρουάριος 2011
Σελ.: 172
Είδος: Μυθιστόρημα
Σειρά: Ελληνική Λογοτεχνία
Τίτλος: “Σεργιάνι στη ζωή”
Συγγραφέας: Κώστας Ν. Βελούτσος
Εκδόσεις: Ιωλκός, Φεβρουάριος 2011
Σελ.: 172
Άλλα βιβλία του Συγγραφέα:
Τελευταία φορά (2013)
Κόκκινα Φεγγάρια (2014)
________________
Η υπόθεση:
Σ' ένα νησί του Αιγαίου, ένα παιδί εξαφανίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ανάστατοι οι κάτοικοι το αναζητούν. Μάταια όμως... Μια οικογένεια από την Ελλάδα αποφασίζει να μεταναστεύσει στο Περθ της Αυστραλίας για μια καλύτερη ζωή. Μια νέα κοπέλα, η Μαρία, που προσπαθώντας να πραγματοποιήσει τα όνειρά της, εγκλωβίζεται σ' ένα μυστικό που για οποιαδήποτε άλλη γυναίκα αποτελεί το μεγαλύτερο αγαθό. Και κάπου εκεί ο Φράνσις κι ο Μιχάλης. Το κοινό σημείο και των τριών, η αγάπη και ο έρωτας. Συναισθήματα που δυστυχώς μετατρέπονται σε άρρωστο πάθος και ανελέητη εκδίκηση. Απλοί άνθρωποι, που προσπαθούν να ισορροπήσουν, υπακούοντας άλλοτε στην καρδιά και άλλοτε στη λογική. Κάπου, όμως, χάνουν στο ζύγι και οι ρόλοι αλλάζουν. Οι θύτες γίνονται θύματα και το «Σεργιάνι στη ζωή» φέρνει πίκρα και λύπη.
Η άποψη μου:
Το πρώτο κεφάλαιο ξεκινάει στην Ελλάδα - Αρχές της δεκαετίας του ΄70, περιγράφοντας μας την κατάσταση που επικρατούσε στην χώρα ναι μεν ανέμελα, αθώα, όμορφα χρόνια αλλά με τις καμπάνες του πολέμουν να ηχούν στην πορεία. Αμέσως μετά, Σεπτέμβριο μήνα με την μυστηριώδη εξαφάνιση του μικρού Διονύση. Του παιδιού αυτού που θα πρέπει να φτάσουμε στο φινάλε, στην κυριολεξία, πριν γραφτεί το "ΤΕΛΟΣ" για να μάθουμε γιατί και πως εξαφανίστηκε, αν ζει και ποιος είναι ο ρόλος του στην υπόθεση και στην ζωή των πρωταγωνιστών.
Κρατήστε λοιπόν, τον μικρό Διονύση, τον αδελφό του Ανδρέα που ποτέ δεν ξεπέρασε την ξαφνική εξαφάνιση του αδελφού του, τον μυστήριο Σκαδιναβό μουσικό Μαρκ που ταξίδευε ολομόναχος όλο τον κόσμο παίζοντας φλάουτο.
Δεκαετία του '50 και η 7χρονη Μαρία με τους γονείς της Δημήτρη και Δάφνη φεύγουν ως μεταναύστες στην μακρινή Αυστραλία για μια καλύτερη ζωή. Η κοτσάμ κοπέλα Μαρία και ο πρώτος, νεανικός, αθώος της μεγάλος έρωτας ο 25χρονος φωτογράφος Φράνσις που πέρασαν τα περισσότερα χρόνια τους στην Αυστραλία αλλά ερχόντουσαν κάθε Καλοκαίρι για διακοπές σε ένα συγκεκριμένο νησί, θα δέσουν τη ζωή τους πάνω σε μυστικά.
Κρατήστε τον Μιχάλη που μετά από μια ερωτική απογοήτευση με την πολύ μεγαλύτερη του Σοφία και την εγκατάλλειψη των σπουδών του, έφυγε για την Αμερική εργάτης μέχρι που άνοιξε δικό του εστιατόριο. Κρατήστε και τη Βασιλική που στο τέλος θα καταλάβουμε πως κι εκείνη έχει ένα καλό ρόλο, όχι απλά του κομπάρσου αλλά είναι αυτή που θα συμπληρώσει εν μέρει τα προ-τελευταία κομμάτια του παζλ.
Ξαναγυρνάμε στην Μαρία που το 1964 έφυγε για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Εκεί γνωρίζεται με τον Μιχάλη όπου δημιουργείται μια ερωτική σχέση (κρυφή από την πλευρά της Μαρίας, μιας και ήταν ήδη αρραβωνιασμένη με τον Φράνσις στην Αυστραλία), μια σχέση που έμελλε να είναι μια σχέση ζωής που θα τους στοίχιωνε μέχρι τα βαθιά γεράματα τους, όχι γιατί μείνανε μαζί μέχρι τέλους αλλά γιατί οι πληγές, η οργή, ο εγωισμός, οι λάθος επιλογές, η δύναμη της λογικής και της ηθικής ποδοπάτησαν την καρδιά και τα αισθήματα με αποτέλεσμα στο πέρασμα των χρόνων ο καθένας να τιμωρηθεί αναλόγως με αυτό που σκόρπισαν, ίσως άθελα τους.
Κρατήστε μια εγκυμοσύνη, μια υιοθεσία, ένα γυναικείο κι ένα αντρικό μυστικό και μια εκδίκηση λόγω κατωτερότητας και προδοσίας. Κρατήστε καλά όμως και το εξής. Μπορεί, τίποτα από τους χαρακτήρες να μην είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται, ακόμα κι αν οι πράξεις τους δείχνουν πως είναι οι καλύτεροι κι οι πιο ηθικοί άνθρωποι στον κόσμο.
Όλοι οι ήρωες της ιστορίας είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι με λογικά ή παράλογα, ηθικά ή ανήθικα ανθρώπινα πάθη, διλλήματα και επιλογές. Θα ταυτιστείς μαζί τους σε αρκετά σημεία της προσωπικότητας τους και των καταστάσεων τους. Όσο ξετυλίγεται η ιστορία και τους γνωρίζεις από την καλή κι από την ανάποδη, τόσο θα τους λυπηθείς αλλά κι άλλο τόσο θα οργιστείς και θα νιώσεις πως πρέπει το άδικο τους να το πληρώσουν.
Η πλοκή είναι μεταξύ παρελθόν και παρόν και αντίστροφα. Ανάμεσα λοιπόν στο πίσω-μπρος μπαίνουν κι άλλοι χαρακτήρες, καθόλου περιττοί, αντιθέτως είναι χαρακτήρες κλειδιά στους ήδη υπάρχοντες κυρίους πρωταγωνιστές. Θα μπορούσε έτσι όπως μας πηγαίνει ο συγγραφέας να μπερδευτούμε κάπου στην πορεία αλλά είναι τόσο ακούραστη και ξεκάθαρη η διήγηση που όχι απλά δεν μπερδεύεσαι αλλά μαθαίνεις και κάποιες λεπτομέρειες. Βέβαια, να σημειώσω πως σε κάποια σημεία, δεν κατάλαβα πως ο τάδε ήρωας ξαφνικά έχει σχέση με κάποιον άλλον και πως συνδέονται οι καταστάσεις μεταξύ τους, όμως άφησα την φαντασία μου να δουλέψει λιγάκι και αυτό κακό δεν το λες.
Το τέλος; Μου άρεσε αν και πολύ στενάχωρο και πολύ σκληρό θα έλεγα. Τιμωρία; Η μοναξιά εκείνη που δεν είναι επιλογή σου αλλά πρέπει να την βιώσεις γιατί δεν την εκτίμησες όταν έπρεπε στα νιάτα σου. Όμως προσωπικά πιστεύω πως ήταν δίκαιο τέλος. Όλοι πλήρωσαν τις επιλογές τους, τις επιλογές που ακολούθησαν τάχα μου ότι υπήρχε στην μέση η ηθική των πραγμάτων, οι ηθικοί κανόνες που λένα και όχι ότι υπήρχε η καρδιά, το συναίσθημα, η ευτυχία που έπρεπε να της δώσουν περισσότερη αξία. Για μένα η Μαρία, ως γυναίκα, ως μάνα, ως άνθρωπος, ήταν αυτή που πήρε στο λαιμό της, όχι μόνο όσοι ΤΗΝ αγάπησαν και αγάπησε κι Εκείνη με τον τρόπο της, αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό, παίρνοντας στο τέλος αυτό που της άξιζε, λίγο ή πολύ.
Η ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι: "Ήταν τότε..." και τελειώνει "Τότε ήταν..." και όλα ξεκαθαρίζουν και έχουν νόημα από το τέλος στην αρχή. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι μια λανθασμένη επιλογή που βασίζεται σε κάποιον κανόνα ηθικής που λέει πως δεν πρέπει να στεναχωρήσεις τους γύρω σου και να κάνεις πέρα την δική σου ευτυχία, μπορεί εύκολα να σε καταστρέψει και μαζί να καταστρέψει και όλους αυτούς που δεν είχαν -ίσως- μερίδιο ευθύνης από την επιλογή σου.
Η γραφή απλοϊκή, λιτή, καθημερινή, συναισθηματική, αληθινή, έτσι ακριβώς όπως μου αρέσει κι όπως ακριβώς μιλάει ένας απλός καθημερινός άνθρωπος. Το μέγεθος γραμματοσειράς ξεκούραστη και ξέρετε έχω ένα θέμα με τις γραμματοσειρές στα βιβλία. Το βιβλίο ευκολοδιάβαστο, ευχάριστο και ενδιαφέρον. Χαιρόμαι που το διάβασα και που έκανα ένα ταξίδι που σίγουρα δεν με άφησε αδιάφορη. Θα το ξανά διάβαζα μετά από λίγο καιρό το ίδιο ευχάριστα πιστεύω.
Τις επόμενες μέρες έρχονται σχετικές αναρτήσεις με τα βιβλία "Άγγελοι με γαλήνεψαν" της Κωνσταντίνας Σανδάλη και "Η μουσική του Κόσμου" της Γιώτας Ν. Γουβέλη. Οπότε, όσοι αγαπάτε τα βιβλία, μείνετε συντονισμένοι για να πάρετε μερικές ιδέες για το Καλοκαιρινό σας διάβασμα.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!
*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.
**Δεν γράφω κριτικές, απλά για να γράφω Κριτικές (δεν είναι αυτή η δουλειά μου) αλλά γράφω Κριτικές επειδή βλέπω ταινίες/διαβάζω βιβλία/ακούω μουσική!!!
***Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!
*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.
**Δεν γράφω κριτικές, απλά για να γράφω Κριτικές (δεν είναι αυτή η δουλειά μου) αλλά γράφω Κριτικές επειδή βλέπω ταινίες/διαβάζω βιβλία/ακούω μουσική!!!
***Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!
☞Διαβάστε επίσης:
_________________
► Η Βιβλιοθήκη του ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ
► Η Βιβλιοθήκη του ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫... (Λίστα)
► ΒιβιλιοΚριτικές: Παρουσιάσεις/Κριτικές Βιβλίων
► #Διεθνής_Εβδομάδα_βιβλίου 2013! Η δική μου επιλογή Βιβλίου!
► 23 Απριλίου 2015: Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου (Τα βιβλία & Εγώ)
► My blog book! Πως να μετατρέψετε το blog σας σε …βιβλίο!
► Hi-5 Φώτο! 2η εβδομάδα: 5 βιβλία που αγαπώ κι υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου!
► ✍Bookofmylife: Ένα αναμνηστικό ενθύμιο βιβλίο Ημερολόγιο... (+ τα τελευταία βιβλία που απέκτησα)
_________________
► Η Βιβλιοθήκη του ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ
► Η Βιβλιοθήκη του ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫... (Λίστα)
► ΒιβιλιοΚριτικές: Παρουσιάσεις/Κριτικές Βιβλίων
► #Διεθνής_Εβδομάδα_βιβλίου 2013! Η δική μου επιλογή Βιβλίου!
► 23 Απριλίου 2015: Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου (Τα βιβλία & Εγώ)
► My blog book! Πως να μετατρέψετε το blog σας σε …βιβλίο!
► Hi-5 Φώτο! 2η εβδομάδα: 5 βιβλία που αγαπώ κι υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου!
► ✍Bookofmylife: Ένα αναμνηστικό ενθύμιο βιβλίο Ημερολόγιο... (+ τα τελευταία βιβλία που απέκτησα)
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
%20(%20Book%20Cover%20nstagram%20Post).png)
Μαράκι το βιβλίο ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Δεν ξέρω αν είναι κάτι που θα επιλέξω σε αυτή την φάση να διαβάσω, αφού λες πως το τέλος είναι στενάχωρο, γιατί είναι λιγάκι χάλια η ψυχολογία μου και έχω ανάγκη από happy end και ας μην το πιστεύω! Μου άρεσε το γαϊτανάκι που μας περιέγραψες και όλο το μυστήριο που το περιβάλει και σίγουρα το κρατώ στα υπόψιν. Η περιγραφή σου δε, εξαιρετική. Ευχαριστούμε για την άποψη Μαράκι. Φιλί γλυκό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρινάκι μου, Εγώ πάλι ως συνήθως, όταν είμαι χάλια ψυχολογικά, ανεβαίνει η διάθεση μόνο με κάτι τύπου "στενάχωρο". Από τραγούδι μέχρι κείμενο! Είμαι ανάποδος άνθρωπος βρε παιδί μου, τα έχουμε ξανεπεί. Χεχεχε! Δεν παλεύομαι! :p
ΔιαγραφήΠαρακαλώ! Χαίρομαι που σου άρεσε η περιγραφή μου!
Φιλιά πολλά!
Α, να το και το βιβλίο που λέγαμε τις προάλλες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούγεται ενδιαφέρον!
Θα συμφωνήσω στο ότι δεν με νοιάζει αν είναι γνωστός ή όχι ο συγγραφέας! (Και από αγαπημένους μου συγγραφείς έχω απογοητευθεί και σε παντελώς άγνωστους έχω υποκλιθεί...)
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Μαράκι μου!
Να το , να το το βιβλίο! Εεεε, επιτέλους, γιατί τους τελευταίους μήνες καθυστερημένα post κάνω! Χεχεχε! (είπα να πω τον 'πόνο΄μου μπας και ξυπνήσω! χεχεχε!!!) Κι 3γώ έχω απογοητευτείς και υποκλιθεί από γνωστους και αγνώστους.... αλλά λογικό δεν είναι;
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου αγαπημένη μου Γιάννα!
Καλημερα Μαρια μου! Εξαιρετικά ενδιαφερουσα και αυτη η προταση σου για μας τους βιβλιοφαγους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι Αριάδνη μου! Σας δίνω προτάσεις κι εσείς επιλέγεται ό,τι νομίζεται πως σας ταιριάζει.
ΔιαγραφήΤην ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου κορίτσι μου!
Έχεις δίκιο Μαράκι σε αυτό που λες, πως δεν έχει σημασία αν ο συγγραφέας είναι γνωστός ή άγνωστος..όταν ένα έργο σε αγγίζει στην ψυχή, τότε τι σημασία έχει ποιος είναι από πίσω! Η ιστορία φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα! Χαίρομαι που τα ξετρυπώνεις όλα!! :) φιλάκια πολλά, καλή Κυριακή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβως Εύη μου! Το έργο αν αγγίζει την ψυχή, τι σημασία έχει ποιος είναι από πίσω, εννοώ, γνωστός ή άγνωστος; Τα ξετρυπώνω γιατί ψάχνω πάντα και τα πιο κρυμμένα που έχουν αξία αλλά για κάποιον λόγο δεν είναι γνωστά.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά Εύη μου!