ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #30 (Ιούνιος 2016)

Την στήλη αυτή, την εμπνεύστηκε η Ελευθερία από το beauty blog Diary Of A Beauty Addict.

    
  

Με λίγα λόγια… αναλυτικά ο τίτλος:

♫ακούω: μουσική δηλαδή ένα τραγούδι που μου άρεσε πολύ τον μήνα που μας πέρασε και το άκουσα ουκ ολίγες φορές.

☺βλέπω: μια φωτογραφία  με κάτι που είδα και  μου άρεσε με οποιοδήποτε θέμα, τοπίο, αντικείμενο κτλ. ή ακόμα που φωτογράφισα Εγώ η ίδια.

✎συλλογίζομαι: αποσπάσματα βιβλίων ή κάποιο γνωμικό που μου άρεσε ή μερικές γραμμές από κάποιο βιβλίο που το βρήκα ενδιαφέρων, καθώς και δικές μου “Προσωπικές Φιλοσοφίες”.

ακούω:

Παντελής Παντελίδης - Θυμάμαι

  Το τελευταίο τραγούδι που πρόλαβε να ηχογραφήσει ο Παντελής! Παίζει να είναι η πιο ήπια αλλά ταυτόχρονα γλυκιά και δυναμική ερμηνεία του! Στίχοι - Μουσική εννοείται του ίδιου! Δεν θα πω τίποτα άλλο! Θα πω μόνο ότι ...θυμάμαι... και τι δε θυμάμαι πολλά.. για πολλούς! Και φυσικά Respect #Pq

Θυμάμαι… στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική,
ακόμη και πλευρό γυρίζαμε κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί.
Θυμάμαι… το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί,
μήπως και μήνυμα σου έστειλε κι ίσως κρυφά και να απάνταγες μπορεί.

Δεν τον ξεπέρασες ποτέ σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι…
μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι,
μες τη δική του αγκαλιά αισθάνεσαι πιο ζεστασιά
για ‘σένα δεν φοβάμαι,
θα σε προσέχει όπως εγώ
κι αν ξαναγύριζες εδώ ο ίδιος πάλι θα ‘μαι.

Θυμάμαι… στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική,
ακόμη και πλευρό γυρίζαμε κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί.
Θυμάμαι… το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί,
μήπως και τάχα ενδιαφέρθηκε μα πώς σου φέρθηκε ξεχνάς σε μια στιγμή.

Δεν τον ξεπέρασες ποτέ σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι…
μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι,
μες τη δική του αγκαλιά αισθάνεσαι πιο ζεστασιά
για ‘σένα δεν φοβάμαι, θα σε προσέχει όπως εγώ
κι αν ξαναγύριζες εδώ ο ίδιος πάλι θα ‘μαι.

Θυμήσου όμως το όνειρο που μέσα μου πεθαίνει,
όλα τα όνειρα μαζί.
Και η καρδιά που με πεθαίνει κι όμως δεν τελειώνει,
θα σ’ αγαπώ για μια ζωή.

βλέπω:

   Δόξα τω Θεό, όλο τον μήνα είδα πολύ θάλασσα. Την απόλαυσα με δυο μπανάκια μέχρι στιγμής. Ένα πολύ πολύ πρωί κι ένα νυχτερινό. Ξάπλαρα στην άμμο, κοιτάζοντας τα αστέρια, χάνοντας στην ηρεμία και στην γαλήνη. Ήθελα να αναπνεύσω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου; Βολτίτσα στην θάλασσα! Ήθελα να μην μιζεριάσω, να μην κλάψω, να μην με πάρει η θλίψη από κάτω; Βολτίτσα στη θάλασσα! Και συνεχίζω ακάθεκτη! Ευτυχώς, όλη η Αττική "βρέχεται" από παραλίες! Λίγη ωρίτσα από το κέντρο και βρίσκεσαι στη θάλασσα και ηρεμείς.

συλλογίζομαι:

  Πέμπτη 23/06/2016

-Προσωπικές Φιλοσοφίες-

Το δήλωσα αυθόρμητα και "ο άλλος" χάρηκε γιατί τον βόλευε! Αλλά δυστυχώς, δεν ένιωσε, δεν κατάλαβε, δεν έπιασε το νόημα των λεγόμενων μου και ότι "το τίποτα και τα δεν" δεν ήταν για μένα. Πως θα μπορούσε άλλωστε; Το "τίποτα" δεν χωράει σε μένα, γιατί απλά δεν είμαι "κενή" μέσα μου. Λυπηρό! 

☞Διαβάστε επίσης:
__________________
► Όλες οι προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης ➙ ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι
► ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #8 (Ιούνιος 2014)
►ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #20 (Ιούνιος - Ιούλιος 2015)

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*