📚ΒιβλιοΚριτική: Κική Κωνσταντίνου - "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" (2015) & "Οι Φεγγίτες της Ζωής μου" (2016)

Κική Κωνσταντίνου: "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" (2015) & "Οι Φεγγίτες της Ζωής μου" (2016)

  Επιτέλους γράφω αυτή την ανάρτηση που έπρεπε να την είχα γράψει μήνες πριν, όμως είχα ένα θέμα με τις φωτογραφίες. Αλλά, ας είναι! Νομίζω πως τώρα ήταν μάλλον η κατάλληλη στιγμή. Η κατάλληλη στιγμή που έχω στα χέρια μου και τα δυο βιβλία της δικής μας  Εκφραστικής -blogger και Συγγραφέα- Κικής, η κατάλληλη στιγμή γιατί συνέβη να γνωριστούμε από κοντά, όπως θα ξέρετε ήδη, από αυτή ΕΔΩ την ανάρτηση μου.

  Λοιπόν, θα σας παρουσιάσω σε μια ανάρτηση και τα δυο βιβλία της. Να σημειώσω πως το δεύτερο από το πρώτο είναι ένα βήμα μπροστά σε όλα του. Θέλετε από το εξώφυλλο (και τα δυο εξώφυλλα είναι βασισμένα σε πίνακα του Αντρέ Κον), θέλετε την γραμματοσειρά, θέλετε τις σκέψεις; Θα δείτε όντως το παράγωγό των "Λαφύρων" και οχι ακριβώς την συνέχεια. Θα σας δείξω φωτογραφίες που έβγαλα σε αγαπημένα μου μέρη, θα μοιραστώ μαζί σας μικρά-σκόρπια-ανακατεμένα αποσπάσματα από τα ποιήματα της Κικής μας που με άγγιξαν ιδιαίτερα λίγο παραπάνω και φυσικά τις εντυπώσεις μου γι' αυτά τα δυο βιβλία που διάβασα ξανά και ξανά, γιατί πολύ απλά όχι μόνο μία δεν φτάνει αλλά σε κάθε ανάγνωση βρίσκεις ίσως και μια απάντηση σε ερωτήματα ή σε σκέψεις που υπάρχουν στο μυαλό σου.

 Αυτά τα βιβλία, αυτή η Ποίηση σε ελεύθερο στίχο, είναι ακριβώς αυτό που έλειπε στην συγγραφή τα τελευταία χρόνια και αυτό ακριβώς που έλειπε σε μένα, σε στιγμές που θέλω να διαβάσω ποίηση, ελεύθερη, με σκέψεις ακριβώς όπως βγαίνουν τα συναισθήματα από την ψυχή μέσα. Ίσως ο λόγος να είναι επειδή τέτοια, με αυτό το τρόπο, γράφω όλα μου τα χρόνια.  Εγώ προσωπικά είχα βαρεθεί να διαβάζω ποίηση λες και ο ποιητής άνοιγε ένα λεξικό και έβρισκε τις πιο πιασάρικες λέξεις για να τις κολλήσει μέσα στο ποίημα του. Ή ακόμα χειρότερα, να διαβάζω ποίηση 3-4 αράδων με καμία συνάφεια και κανένα νόημα ώστε να αγγίξει την σκέψη μου.

  Η γραφή της Κικής είναι απλή, καθαρή, καθημερινή, λες και είναι η ομιλία του καθενός μας αλλά τα λόγια και οι σκέψεις γραμμένες στο χαρτί. Η γραφή της είναι στοχαστική, ρωτάει και απαντάει ή οι απαντήσεις θα τις βρεις μέσα στις λέξεις, πολλές φορές στο φινάλε της ιστορίας του ποιήματος. Και θα χαμογελάσεις με ύφος σαν να λες "Κοίτα να δεις που το έχω νιώσει, το έχω σκεφτεί αυτό...!" Και θα χαμογελάσεις λες και ξέρεις ότι την απάντηση την είχες ήδη, την γνώριζες αλλά δεν μπορούσες να την ξεστομίσεις δυνατά, ίσως ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Και θα χαμογελάσεις, γιατί στα στοχαστικά ποιήματα, και στα δυο βιβλία κάτι θα βρεις από τις δικές σου σκέψεις, όνειρα και επιθυμίες, μην σου πω θα βρεις κομμάτια από τα δικά σου βιώματα, ονειρικά ή πραγματικά. Και θα ξανά σκάσεις ένα χαμόγελο, γιατί πολύ απλά σου βγαίνει αβίαστα από τις σκέψεις που διαβάζεις, γιατί νιώθεις πως κάποιος μιλάει για σένα! Η Κική μιλάει για σένα, μιλάει γαι τον καθένα! Λέει όλα αυτά που δεν μπορείς να εκφράσεις ή έχεις εκφράσει αλλά τώρα τα διαβάζεις.

   Η πρώτη και δεύτερη συγγραφική απόπειρα της Κικής, όχι μόνο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία αλλά άγγιξε με την ανθρώπινη, δυνατή και ξεχωριστή πένα της και κυρίως με την κατάθεση ψυχής της πολύ κόσμο που τα Λάφυρα της, έγιναν και δικά μας. Εννοείται, όπως θα καταλάβατε άγγιξε κι εμένα, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους! Όχι μόνο γιατί η γραφή της -δεν θα πω μοιάζει στη δική μου- θα πω όμως σίγουρα η ψυχή της άγγιξε τη δική μου. Έτσι απλά, τόσο απλά!

__________________________

  Η Συγγραφέας:

Πληροφορίες:
Είδος: Ποιητική συλλογή μοντέρνας ποίησης σε ελεύθερο στίχο
Τίτλος: “Τα Λάφυρα της Ψυχής μου ”
Συγγραφέας: Κική Κωνσταντίνου
Εκδόσεις: Ιδιωτική Έκδοση μαζί με την δημιουργική ομάδα myStory, Μάρτιος 2015
Σελ.: 94

 

 Video της Μαρία-Ελένη Φραγκιαδάκη με αποσπάσματα από το βιβλίο

 

Περίληψη βιβλίου:
  Το "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" είναι μία ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει 13 μοντέρνα, στοχαστικά, ανθρωποκεντρικά ποιήματα ποικίλης θεματολογίας που στρέφονται γύρω από τον άξονα των ανθρώπινων συναισθημάτων και προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να συλλάβουν και να αποδώσουν το θαύμα και το μεγαλείο του Ανθρώπου και της Ζωής. 

 

  Προσφιλείς εκφραστικοί μου τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται ζωντάνια και παραστατικότητα είναι η θεατρικότητα (αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου σε β ενικό, κινητικότητα των ηρώων και μια γενικότερη σκηνοθετική οργάνωση του χώρου και των προσώπων), η εικονοπλασία, το πεζολογικό ύφος, η απλή και καθημερινή σύνταξη και λεξιλόγιο.

 

 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους εκείνους, που ως "λάφυρο" θεωρούν ένα φύλλο βάγιας και μια στάλα μύρο, σε δάκρυ αλμυρό...  

 

 Η ΦΥΓΗ  

(σελ. 37 - 45)

Φοβάμαι!

Τρέμω στην ιδέα πως θα μου φύγεις, πςω θα σε χάσω!

Πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και το σεντόνι θα έχει πάνω του χαραγμένο και τσαλακωμένο το γκρίζο της σκιάς σου.

Αν!

Αν είχα την ευκαιρία να σε έχω και πάλι πίσω θα τα άλλαζα όλα!

Σου είπα και πριν το Εγώ μου θα ήτανε πάντα κάτω από εσένα μα βαθιά μέσα μου ξέρω ότι δεν θα το επέτρεπες ποτέ αυτό.

Αν κάτι θαύμαζες πάνω μου ήταν η Ελευθερία, που οι άλλοι και εγώ πολλές φορές την είχα ονομάσει Εαυτό.

Μα εσύ ήξερες! Αμέσως κατάλαβες! ίσως γι' αυτό φρόντισες να μου εμπιστευτείς εφόδια της ψυχής σου, πριν ο δρόμος πίσω σου να κλείσει.

Δεν φεύγουνε οι άνθρωποι! Δε φεύγουνε! Κάπου πάνε και ξαναγυρνάνε! Μέσα από εμάς! Μέσα από τα έργα, την αγάπη, τις πράξεις, την πίστη, τη δύναμη μας! Εκείνη τη δύναμη που λέει "ύψωσε ψηλά το κεφάλι και προχώρα"! Προχώρα ακόμα κι αν χρειαστεί να συρθείς και να ματώσεις το σώμα όλο! Προχώρα, όχι γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή, αλλά γιατί μόνο αυτό μπορείς να κάνεις! Γεννήθηκες για να προχωράς. η ροή της ζωής αυτό μας δείχνει! Δεν πάει πίσω η ζωή, δεν πάει, τη ροή της μπορείς να ακολουθήσεις! όσο κουράγιο κι αν χρειαστείς, εσύ αυτό συνέχισε να κάνεις! Προχώρα! Με το κεφάλι ψηλά, σύρσου μα προχώρα!

Κι όταν σου λείπει και νοιώθεις να θες να εγκαταλείψεις να θυμάσαι:

Κανείς δεν φεύγει αν αγαπηθεί!

Κανείς δεν φεύγει αν χαμογελάσει!

Κανείς δεν φεύγει αν προσφέρει, αν αγακαλιάσει, αν παρηγορήσει, αν κρατήσει ένα χέρι ή έναν ώμο, αναλόγως τη στιγμή!

Κανείς δεν φεύγει αν τον κρατήσεις για πάντα στην καρδιά σου! Αν τον κάνεις "λάφυρο" μιας μάχης που έδωσες, που δίνεις και που θα μάχεσαι να δίνεις για πάντα!

Γιατί η φυγή δεν είναι παράδοση, κρυφτό, τρεχαλητό ή κάτι άλλο, είναι μια διέξοδος γαι την είσοδο κάποιου άλλου δρόμου! 

ΕΛΕΥΘέΡΙΑ ΠΟΡΕΙΑ 

(σελ. 33 - 36)

Θέλω να φωνάξω μα δε βγαίνει φωνή.

Θέλω να κλάψω μα δεν κυλάει δάκρυ.

Θέλω να μιλήσω μα δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.

Θέλω να πω όσα δε τόλμησα ποτέ μου μα τα κλειδώνω στο μαύρο σεντούκι της ψυχής μου!

Δεν είναι πως νιώθω ρομπότ! Είναι που οι άλλοι με ανάγκασαν να γίνω! Κι εγώ απλώς υπάκουσα!

Κι όχι πως τους χρεώνω τα λάθη μου! Τους πιστώνω όμως την ώθησή μου σε αυτά!

Είμαι άνθρωπος;

Δεν είμαι;

Είμαι μια φιγούρα;

Μια μαριονέτα;

Ένα ριγμένο κουτάλι στον ωκεανό;

Είμαι ένα τίποτα;

Είμαι τα πάντα, όλα;

Είμαι ο αληθινός μου εαυτός;

Ή μήπως το ορόσημο κάποιου άλλου;

Είμαι; 

Αισθάνομαι;

Ζω;

Αναρωριέμαι;

Γιατί αναρωτιέμαι!

Είναι μια λάμψη που κάποιος την ξέχασε στο χθες, μα σύντομα σα βεγγαλικό στον ουρανό θα "ανθίσει"!

Και να θυμάσαι! Είναι όλη δική σου!

Την αξίζεις!

Ανάσανε! Ανάσανε!

Γέμισε τα πνευμόνια σου με οξυγόνο!

Για κάθε λεπτό που αναπνέεις μπορείς ακόμη να πολεμάς! 

Και να κερδίζεις! 

ΠΑΓΚΑΚΙ RESERVE

(σελ. 73 - 79)

   Το συγκεκριμένο ποιήμα μου έφερε τόσες πολλές όμορφες και ελάχιστες λυπηρές αναμνήσεις, που σε κάποιο σημείο και μετά βούρκωσα. Αν καθόμουν και έγραφα για το δικό μου παγκάκι, τα συναισθήματα μου θα φώναζαν δυνατά.

Αυτό το παγκάκι είναι Reserve. 

Όχι, όχι μην κάτσεις!

Είναι Reserve!

Σαν χθες θυμάμαι ήτανε που πλήρωσα με τις "οικονομίες" των ονείρων μου για να το αποχτήσω.

Αυτό το παγκάκι είναι Reserve. 

Όχι, όχι μην κάτσεις!

Είναι Reserve!

Πρόσεξέ το καλά! Δως του λίγη πρέπουσα σημασία!

Δεν είναι ένα παγκάκι ξύλινο, ένα κάθισμα δίχως ουσία και "σκοπό".

Είναι το "τούβλο" του κορμιού και η φλόγα του "καντηλιού" της ζωής μου.

Έχεις προσέξει πόσο όμοεφο είναι το παγκάκι μου;

Τι; Θέλεις να κάτσεις;

Δε νομίζω!

Μα ακόμα κι αν κάτσεις έεις τα κότσια να ακουμπήσεις το "πορσελάνινο" σώμα σου στις σκληροτράχηλες, σανίδες, σάπιων ξύλων;

Γιατί ναι!

Δε θυμάμαι αν στο 'πα!

Αλλά αυτό το παγκάκι είναι σάπιο!

Έχει κομμάτια της σαπισμένης ψυχής μου επάνω και μυρίζει μούχλα από μακριά!

Τι λες;

θέλεις ακόμη να κάτσεις;

Έχεις άραγε αντιτετανικό ορό;

Αυτό το παγκάκι είναι Reserve. 

Όχι, όχι μην κάτσεις!

Είναι Reserve!

Θα λερωθείς!

Θες να λερωθείς;

Είναι κρίμα!Τα ρούχα σου!

Ο καθωσπρεπισμός σου!

Θα τσαλακωθεί!

Μαζί και το τεράστιο Εγώ σου!

Είναι δικό μου άλλωστε!

Γιατί να στο παραχωρήσω;

 Μα πού να πάω;

Δε με βολεύει άλλο παγκάκι!

Είναι δικό μου και είναι Reserve.

Πάντα θα είναι δικό μου και θα είναι Reserve.

 ______________

Πληροφορίες:

Είδος: Ποιητική συλλογή μοντέρνας ποίησης σε ελεύθερο στίχο

Τίτλος: “Οι Φεγγίτες της Ζωής μου”

Εκδόσεις: Ιδιωτική Έκδοση μαζί με την δημιουργική ομάδα myStory, Μάιος 2016

Σελ.: 93

Video του nikos mous με αποσπάσματα από το βιβλίο

Περίληψη βιβλίου:

  Σύμφωνα με την συγγραφέα! Μιλάμε για ακόμη μία ποιητική συλλογή σε ελεύθερο στίχο, πεζόμορφα ποιήματα μου τα έχουν χαρακτηρίσει άνθρωποι του χώρου, που περιλαμβάνει 17 θεματικές ενότητες αλλά στην ουσία είναι 13 τα ποιήματα απλώς τα δύο πρώτα χωρίζονται, το ένα σε τρία μέρη και το δεύτερο σε δύο. 

Οι "Φεγγίτες" δεν είναι σε καμία περίπτωση η συνέχεια των "Λαφύρων" είναι παράγωγό του όμως, κομμάτι  του. Δεν αλληλοσυμπληρώνονται, συνυπάρχουν. 

  Προσφιλείς εκφραστικοί μου τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται ζωντάνια και παραστατικότητα είναι η θεατρικότητα (αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου σε β ενικό, κινητικότητα των ηρώων και μια γενικότερη σκηνοθετική οργάνωση του χώρου και των προσώπων), η εικονοπλασία, το πεζολογικό ύφος, η απλή και καθημερινή σύνταξη και λεξιλόγιο.

   Στόχος και ευχή μου ειναι, μέσα απο τους προσωπικούς μου αν θέλετε "Φεγγίτες" να αναγνωρίσει ο καθένας τόσο τους δικούς του όσο και το σημείο ή τα σημεία εκείνα που έγινε ο ίδιος ένας μικρός ή μεγάλος "Φεγγίτης" για τους συνανθρώπους του.

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

17 θεματικές ενότητες αλλά στην ουσία είναι 13 τα ποιήματα απλώς τα δύο πρώτα χωρίζονται, το ένα σε τρία μέρη και το δεύτερο σε δύο. 

 

 

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους, που δεν ξεχνούν ποτέ τους ανθρώπους - ορόσημα στη ζωή τους, στους καθημερινούς 'δασκάλους - οδηγούς", που στάθηκαν δίπλα μας και μας δίδαξαν πολύτιμα πράγματα σε κάποιο κρυφό "λημέρι" της ζωής μας[...]

ΠΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΕΞΗ, ΠΕΣ ΤΗ!

(σελ. 31 - 32)

 

  Όταν διάβασα τις πρώτες 7-8 αράδες νόμιζα πως αυτή η 'λέξη' είναι η "Αγάπη" αλλά αμέσως μετά κατάλαβα πως μιλάει για την "Ελευθερία". Και πως να μην την καταλάβω, αφού είμαι οπαδός αυτής της αξίας και την πιστεύω και την υποστηρίζω όσο και όπως μπορώ.

 

-Μην την πεις αυτήν τη λέξη, μην την πεις!
-Ποια λέξης Ποια;
-Όχι, όχι σου λέω, μην την πεις!
-Ποια λέξη; Ποια; Αυτήν που φοβάσαι να πεις εσύ; Πες την, φίλε, πες την, μόνο εσύ μπορείς. Πες την!
Μη γίνεις ένα σκουριασμένο καράβι που "στολίζει" κάποιο βρώμικο λιμάνι. Γίνε βάρκα, άνοιξε πανιά και αρμένισε στο πέλαγο που απλώνεται μπροστά σου. Μην φοβάσαι τη ζωή, άσε να φοβηθεί εκείνη αν σε χάσει.
Τι σου ζητάω ρε; Ζήσε όπως σου αξίζει! Ζήσε! Πες τη λέξη! Πες τη λέξη! Μόνο εσύ μπορείς! Πες την! -Ελευθερία! Ελευθερία, παλιέ μου εαυτέ! Ελευθερία! Και ο φυλακισμένος σου εαυτός σπάει το κλουβί και δραπετεύει!
Μεγάλο προσόν η ελευθερία, μα ακόμη μεγαλύτερο, αν την έχεις κατακτήσει πολεμώντας για αυτήν..."

 

Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ

(σελ. 52 - 57)

*Αφιερωμένο στην Γιαγιά της Αικατερίνη, για την οποία μου μίλησε στην συνάντηση μας και ακριβώς ό,τι συναισθήματα κατέγραψε στο εν λόγω ποίημα της, ακριβώς τα ίδια κατέθεσε και σε μένα. Και συγκινήθηκα, όπως συγκινούμε και τώρα που παραθέτω μικρό απόσπασμα, γιατί τον τελευταίο καιρό, μου λείπει η γιαγιά μου. 

Δείχνεις σκληρή σαν πέτρα, μα ξέρω πως η ευάισθητη ψυχή σου είναι σαν τον πράσινο βλαστό που φύτρωσε μόλις χθες κάτω από χιλιάδες μπάζα!
Τόσο δυνατή, τόσο όμορφη, τόσο ζωντανή μα πάνω απ' όλα τόσο γεμάτη από ελπίδα.
Είσαι ένας πράσινος βλαστός, που ειλικρινά, όμοιο του δεν έχω ξαναδεί. Η ομορφιά και η χάρη της ψυχής σου είναι τόση, που δακρύζω ξέροντας τα όσα έχεις περάσει και τα όσα περνάς ακόμη. Και λυπάμαι! Λυπάμαι πολύ, που δεν μπορώ ή φοβάμαι να σε βοηθήσω.

Αγαπημένη μου! Δεν ξέρεις και πιθανόν να μην καταλάβεις ποτέ, επειδή εγώ δεν είμαι άξια να σου εκφράσω το πόσο σημαντική ήσουν, είσαι και θα είσαι για μένα. Το ότι σε αγαπώ το ξέρεις, το πόσο πολύ όμως, ειλικρινά, δεν είμαι άξια να στο εκφράσω.

 Σε είδα να στέκεσαι αγέρωχη, ακόμη κι όταν όλοι γύρω σου είχαν γονατίσεις επειδή επέλεξες να γίνεις ένα με το χώμα!

Και σηκώθηκες!
Τα κατάφερες, Ναι, σηκώθηκες!

Αγαπημένη μου!
Η δύναμη σου πάντα θα με συγκλονίζει.
Η δύναμη εκείνη,που λέγεται αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια!
Δε σιωπώ, μοιράζομαι όσα πράγματι είσαι!
Και είσαι πολλά! Ανεκτίμητα! Διαχρονικά! Αληθινά!
Είσαι πολλά! Πάρα πολλά!
Και θα 'σαι αγαπημένη μου για πάντα!

ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ

(σελ. 66 - 68)

Μου είπανε πως είμαι ο ιδιαίτερος τρόπος, που κάποιος αντιδρά και εκδηλώνει τα αισθήματά και τον ψυχικό του κόσμο, μα εγώ απάντησα πως είμαι μια λίμνη με νεκρές πεταλούδες που έζησαν και κατοίκησαν για καιρό στο εσωτερικό μου. 

 

Μου είπανε πως είμαι μια δύναμη, που περιορίζει και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά και τη σωματική και όχι μόνο λειτουργία των ανθρώπων, μα εγώ απάντησα πως είμαι απλώς ένα τούβλο σε έναν τοίχο που έπρεπε να κλείσει μια τρύπα, που είχαν ανοίξει κάποιοι πλανόδιοι "εραστές".

 

Μου είπανε πως λειτουργώ μη συνειδητά και παραπλανώ πολλές φορέςτις συμπεριφορές και τις ελπίδες των ανθρώπων, μα εγώ απάντησ απως είμαι μία θετική ενέργεια - δύναμη, που στόχο έχω να ελευθερώσω τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου με τρόπο που ο καθένας μόνος θα ανακαλύψει.

 

Ας είναι! Το προσπερνώ...

Είμαι εκεί, για να τους δείξω τη μόνη διαδρομή, που οδηγεί στην ανακάλυψη του εαυτού, που παγιδεύτηκε σε έναν ιστό αράχνης, που το ίδιο το μυαλό επέλεξε να δημιουργήσει. 

 

Παρόλο που με αδίκησαν και με κατέστρεψαν ξανά και ξανά, είμαι εδώ για να τους δείχνω τον "σωστό" θεωρητικά δρόμο. Θα με παρερμηνεύσουν θαρρώ, μα θα με ανακαλύψουν στην πλήρη διάσταση και πάλι.

 

Είμαι ένα έδαφος και το μόνο που θέλω είναι να καλλιεργηθώ.

Δικαίωμα σου να με σπείρεις. Υποχρέωση μου να καλλιεργήσω και να αναδείξω όσα μου έσπειρες. Μονάχα την ώρα του θέρους θέλω να θυμάσαι πως εσύ μου τοποθέτησες της ψυχής τους πανάγαθους "σπάρτες"!

 

 

  Σας έδωσα μια μικρή γεύση από το περιεχόμενο των βιβλίων, από τα γραπτά της δημιουργού, από την κατάθεση ψυχής που σίγουρα όσοι είχατε την ευκαιρία να τα διαβάσετε θα σας άγγιξε βαθιά και δυνατά. Οι υπόλοιποι, που δεν, να μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσετε τα "Λάφυρα" και τους "Φεγγίτες" και να τα αναζητήσετε για να τα ανακαλύψετε καλύτερα. Πιστέψτε με, δεν θα χάσετε ούτε χρήμα, ούτε κόπο, ούτε χρόνο, αντιθέτως θα κερδίσετε πολλά, πάρα πολλά στις σελίδες και των δυο βιβλίων. 

  Να ευχαριστήσω (ξανά) την Κική για το "ελεύθερο" αυτής της ανάρτησης, μιας και όπως θα έχετε καταλάβει, καθετι που παρουσιάζω/μοιράζομαι εδώ στο blog μου, είναι ακριβώς όσα μου αρέσουν και με γεμίζουν, οπότε πάντα έχω και τον δικό μου τρόπο να τα παρουσιάζω.

  Κική μου, σου εύχομαι γερά και δυναμικά για το επόμενο, μάλλον επόμενα βιβλία και την Παρουσίαση των βιβλίων σου, ακριβώς έτσι όπως την ονειρεύεσαι.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!

*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.

**Δεν γράφω κριτικές, απλά για να  γράφω Κριτικές (δεν είναι αυτή η δουλειά μου) αλλά γράφω Κριτικές επειδή βλέπω ταινίες/διαβάζω βιβλία/ακούω μουσική!!!

***Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!

☞Διαβάστε επίσης:
_________________
► Η Βιβλιοθήκη του ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ
► Η Βιβλιοθήκη του ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫... (Λίστα)
► ΒιβιλιοΚριτικές: Παρουσιάσεις/Κριτικές Βιβλίων
► #Διεθνής_Εβδομάδα_βιβλίου 2013! Η δική μου επιλογή Βιβλίου!
► 23 Απριλίου 2015: Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου (Τα βιβλία & Εγώ)
► My blog book! Πως να μετατρέψετε το blog σας σε …βιβλίο!
► Hi-5 Φώτο! 2η εβδομάδα: 5 βιβλία που αγαπώ κι υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου!
► ✍Bookofmylife‬: Ένα αναμνηστικό ενθύμιο βιβλίο Ημερολόγιο... (+ τα τελευταία βιβλία που απέκτησα)
► ✎TAG: Book

► My Favorite Quotes...
► Η ποίηση/στίχοι μου  
► Η στιγμή σου σ’ ένα ποίημα...

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*