☺Χιουμοροκατάσταση με την Μαρία #3 - Μια εβδομάδα ταλαιπωρία κι Εγώ στο τρέξιμο αλά Βέγγος

   Η προηγούμενη εβδομάδα ΔΕΝ ξεκίνησε καλά! Κάθε μέρα και μια ταλαιπωρία και μια δυσάρεστη έκπληξη (τελικά δεν είμαι σίγουρη αν μου αρέσουν -γενικά- οι εκπλήξεις!) και ένας φόβος και μια κούραση και μια υπνηλία και γενικά η προηγούμενη εβδομάδα, όλη σχεδόν η εβδομάδα (εκτός από μερικές στιγμές καλές, πάλι καλά Παναγιά μου!) κύλησε σκ@τ@. Αλλά ξέρω ποιος φταίει! Ο Πλανήτης Άρης, που μέχρι αρχές Αυγούστου είναι πάνω σε μας στους Σκορπιούς και μας τσακίζει από όλες τις πλευρές. Μετά από αυτό το διάστημα, λέει το ζώδιο μου, ο Αύγουστος θα κυλήσει όμορφα, ανέμελα, διασκεδαστικά και χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις. Δεν τα λέω Εγώ, οι προβλέψεις του ζωδίου μου, τα λέει. Άντε να δούμε, πότε θα ανασάνουμε!

  Επειδή όμως εμένα η δύναμη μου, το να θέλω να είμαι πάντα δυνατή και το χιούμορ μου (αλλά και επειδή δεν έχω πρόχειρη καμία άλλη καλύτερη επιλογή) με έσωσαν από πολλά αλλά κυρίως να τα βγάλω -για μια ακόμη φορά- πέρα και να τη βγάλω καθαρή, είπα ας καθίσω να τα γράψω. Όχι μόνο για να θυμάμαι τα "χαίρια" μου, όχι μόνο για να σας μεταδώσω λίγο από τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που έζησα/ζω χωρίς να τα προκαλώ πάντα Εγώ (το διευκρινίζω αυτό για τους κακεντρεχής) και να γελάσουμε παρέα αλλά και για να θυμάμαι πως το χιούμορ είναι Υγεία και πως δεν χρειάζεται να τα παίρνω όλα τόσο σοβαρά. 

  Λοιπόν, Δευτέρα πρωί και ξύπνησα με την διαίσθηση μου να μου φωνάζει "Πρόσεχε, κάτι θα συμβεί Μαράκιιιι!" Και ξέρετε; Πιστεύω σε αυτή την έκτη αίσθηση που λένε; τέλος πάντως στην διαίσθηση που έχουμε. Και όταν ΔΕΝ την ακούω ή δεν της δίνω την πρέπουσα σημασία, ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ την πατάω, τρώω το κεφάλι μου, πάντα επιβεβαίωνεται η διαίσθηση μου κι Εγώ με βρίζω. 

  Το πρωί της Δευτέρας, έμαθα ένα κακό νέο. Έπαθα ένα μικρό σοκ η αλήθεια είναι αλλά είπα δεν θα το βάλω κάτω. "Μια ακόμη δυσκολία για σένα Μαρία, στις τόσες που έχεις περάσει!" είπα στον εαυτό μου! Αργά το απόγευμα όμως, στην παραλία μου έκλεψαν το σακίδιο που εν το μεταξύ το είχα σκεπασμένο (ενώ του Φίλου μου όχι, ευτυχώς!). Μετά από ψάξιμο, το βρήκαμε αλλά από μέσα έλειπε το κινητό, τα γυαλιά Ηλίου και τα λιγοστά χρήματα που είχα μαζί μου. Στάθηκα τυχερή γιατί βρήκα το σακίδιο και μέσα υπήρχαν οι κάρτες (Φοιτητική και Μ.Μ.Μ.), τα κλειδιά μου, τα ακουστικά και την θήκη του κινητού που ο μ@λ@κ@ς ο κλέφτης δεν προτίμησε να πάρει. 

  Όπως είπε και μια Κυρία (που να είναι καλά έκανε μια κλήση στο κινητό μου για να δούμε αν λειτουργεί αλλά ως φυσικό επακόλουθο ήταν απενεργοποιημένο) "ψύχραιμη σε βλέπουμε κορίτσι μου, μπράβο σου! "Εμένα την προηγούμενη εβδομάδα μου έκλεψαν το δικό μου κινητό!" - "Τι να κάνω; Να βάλω τα κλάματα; υπάρχουν και χειρότερα αλλά τις κατάρες μου τις ρίχνω!" είπα αυθόρμητα! Και όντως ήμουν ψύχραιμη! Τι να αρχίσω να φωνάζω ή να κλαίω; Όόόχι, ευτυχώς έχω σκληρήνει αρκετά πια! Αλλά το τι κατάρες έριξα και συνεχίζω να ρίχνω για τον κλέφτη, δε λέγεται. Ελπίζω να πιάσουνε και το λέω χωρίς ίχνος ανθρωπιάς. Όλα πληρώνονται κάποια στιγμή!

  Να σε κλέβουν! Να κλέβουν ένα απλό άνθρωπο που για να πάρει κινητό, γυαλιά ή απλά ένα σακίδιο, δουλεύει μεροκάματο και μαζεύει €υρουλάκι €υρουλάκι για να τα αγοράσει όλα αυτά, χωρίς να τα περιμένει έτοιμα ή να πάει να κλέψει. Περισσότερο στεναχωρέθηκα για όλη την φάση κι ύστερα για το κινητό μου που το είχα 7 μήνες και το λάτρευα.

   Αλλά δε βαριέσαι! Μου συνέβη μια φορά κι εμένα, δεν είμαι ούτε η πρώτη και δυστυχώς ούτε η τελευταία και κυρίως θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα τα πράγματα, εκτός το ότι υπάρχουν σίγουρα χειρότερα εκεί έηω. Αυτά λέω πάντα στον εαυτό μου και παρηγορούμε και δεν με αφήνω να με παίρνει από κάτω η θλίψη. 

  Τρίτη πρωί-πρωί πήγα στο Αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου και ανέφερα το συμβάν και την κλοπή με λεπτομέρειες και δίνοντας τον κωδικό ΙΜΕΙ της συσκευής μου.  Ευτυχώς θυμήθηκα να τον σημειώσω. Ήταν και το πρώτο πράγμα που μου ζήτησε ο Αστυνομικός.

Αστυνομικός: -Δηλαδή σου πήρε και την ταυτότητα σου; Τι της ήθελε;

Εγώ: -Ναι μου την πήρε! Που να 'ξερω Εγώ η καημένη τι την θέλει ο αλήτης! Συγγνώμη! Τι μπορεί να μου κάνει, αλήθεια;!

Αστυνομικός: -Τίποτα! Εμείς ούτως ή άλλος θα σου την ακυρώσουμε αμέσως. Ας πούμε και δάνειο ή πράσινη κάρτα να θέλει να βγάλει, δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα. Θα βγάλεις αύριο καινούργια ταυτότητα, γιατί σήμερα δεν βγάζουμε και μαζί με την καταγγελία που, μπράβο σου ήρθες αμέσως να δηλώσεις, είσαι καλλυμένη. 

Εγώ: -Α, εντάξει τώρα ησύχασα! Ο π@#στης ουπς συγγνώμη ο κλέφτης ήθελα να πω...

Α: Ελεύθερα! Καλά τον λες!

Εγώ: Δε βαριέστε! Έγινε τώρα το κακό! Πείτε μου τι κάνουμε τώρα;

Α: Με τον κωδικό της συσκευής θα κάνεις φραγή του τηλεφώνου σου και της συκευής για να μην ξανά χρησιμοποηθεί. 

Εγώ: Ναι, το γνωρίζω αυτό! Αλλά θα πρέπει πρώτα να μου δώσετε βεβαίωση της καταγγελίας μου για να πάω στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και να το κάνουν αυτό. 

Α: Δεν γίνεται χωρίς το χαρτί να σου το κάνουν; Εντάξει, θα πάρεις το χαρτί και θα πας να κάνεις φραγή κλήσεων.

Μόλις μπαίνει ο Διοικητής:

-Τι έχουμε εδώ πρωί πρωί;

Αστυνομικός: Εδώ την κοπέλα την έκλεψαν χθες στην τάδε παραλία, το κινητό και την ταυτότητα.

Διοικητής: -Από που είσαι εσύ βρε;

Εγώ: Εγώ από την Αθήνα! Μαμά από Καστοριά, άντε να πω και μπαμπά για να είμαι σωστή που είναι από Καλάβρυτα.

Διοικητής: Καλά βρε συ, Εγώ είμαι στην Αθήνα τα τελευταία 15 χρόνια και δεν με έχουν κλέψει ούτε μια φορά, εκτός από μια παρατρίχα κι εσύ από την Αθήνα σε έκλεψαν; Ε, μυαλό δεν έχετε! (τα έλεγε τόσο αστεία και χωριάτικα, με την καλή έννοια που δεν μπορούσα να μην τον σιγοντάρω χιουμοριστικά)

Εγώ: Εεεε, τι να κάνουμε Κύριε, στάθηκα μια φορά άτυχη, αν όχι χαζή και ένας αλήτης... συγγνώμη δεν πρέπει να βρίζω γιατί σας σέβομαι...

Διοικητής: Αλήτης και απόβρασμα είναι καλά τον λες.

Εγώ: Είδατε; συμφωνούμε σε κάτι.

Διοικητής: Ακούστε όταν πήγε να με κλέψει ένας Αλβανός στην καφετέρια που καθόμουν. Μου αρπάζει το τσαντάκι κι αμέσως τον κοινυγάω και τον ρωτάω: "Γιατί άρπαξες ξένη τσάντα που δεν είναι δική σου; και ξέρετε τι μου απάντησε ο Αλβανός; "Εσύ γιατί την άφησες;"

Κοιτάζω τον Αστυνομικό (που παρεπιπτόντως ήταν ένας κούκλος, ευγενικός και γελαστός τύπος, να τα λέμε και αυτά!) και λέω: "Α, καλά το μυαλό του Αλβανού. Ό,τι βλέπει πάνω σε ένα τραπέζι, νομίζει πως έχει δικαίωμα και να το πάρει. Άκου τι είπε ο Καραγκιόζης!"

Αστυνομικός: Αχαχαχα! Έχεις δίκιο! Πως τα λες έτσι βρε κοπέλα μου, μας έφτιαξες την ημέρα με το χιούμορ σου.

Εγώ: Είδατε; Το ρίχνω στην πλάκα, γιατί αλλιώς δε βγαίνει η ζωή!

Α: Καλά κάνεις κούκλα μου! Όμως θα σε στεναχωρήσω λιγάκι με αυτό που θα σου πω!

Εγώ: Αχ σας παρακαλώ πείτε το μου αργά για να το αντέξω, γιατί πόσα ακόμα να αντέξω σε αυτή την ζωή;

Α: Γιατί; έχεις περάσει πολλά στη ζωή σου κοπέλα μου, έτσι δεν είναι;

Εγώ: Ουυυυ, αμέτρητα! Μωρέ, έχω χάσει και τον λογαρισμό. Ήρθε και η κλοπή και έχω να λέω ότι το έζησα και αυτό. Αααα, όλα κι όλα μήπως πρέπει να ευχαριστώ τον κλέφτη που θα μπορούσε να μην μου άφηνε τίποτα για τίποτα, ούτε καν τα ρούχα μου; Με το μαγιό θα κυκλοφορούσα στους δρόμους... στα κανάλια θα έπαιξα πρώτο θέμα! (χαμογελαστή και χιουμοριστική όσο δεν πάει!) Τέλος πάντων, το κινητό μου σκέφτομαι που ήταν καινούργιο.

Α: (γελαστός) Έχεις πλάκα εσύ! Είσαι και χαριτωμένη μωρέ! Πως τα λες έτσι με χιούμορ; Εντάξει, θα σου πάρουν άλλο κινητό οι γονείς σου, μην σκας γι' αυτό!

Εγώ: Ααα, σας παρακαλώ, δεν έχει τέτοια σε μένα! Δεν ζητάω ποτέ να μου αγοράσουν τίποτα, τα αγοράζω από την τσέπη μου. Είμαι ψωροπερήφανη για να κάνω κάτι τέτοιο.

Α: Α, ναι; Καλά κάνεις! Μπράβο σου, έτσι πρέπει! Που δουλεύεις, αν δουλεύεις!

Εγώ: Σταθερά, πουθενά αλλά έχω κάνει ένα σωρό δουλειές. Από εργοστάσια μέχρι καφέδες... αφήστε που να σας λέω τώρα την ιστορία της ζωής μου, θα μας πάρει μέρες, δεν θα έχετε και χρόνο.

Α: Όχι, θα είχε εδιαφέρον να μου πεις... αλλά ναι! έχεις δίκιο δεν έχω χρόνο, έχω ένα κάρο έγγραφα να κοιτάξω. Κρίμα!

Εγώ: Για πείτε το δυσάρεστο που έχετε να μου πείτε, μην βγαίνουμε εκτός θέματος.

Α: Ναι, έχεις δίκιο! Λοιπόν, το χαρτί θα πρέπει να πας να το πάρεις από το Αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Έχεις αμάξι; ή με κάποια συγκινωνία...

Εγώ: Ωχ, μην μου λέτε τέτοια τώρα! Όχι αμάξι δεν έχω, έχω όμως πόδια... χαχα!

Α: Καλά εντάξει, θα δω τι μπορώ να κάνω για να μην τρέχεις τώρα μέχρι εκεί πάνω. θα έρθεις αύριο το πρωί να το πάρεις, γιατί πρέπει να κάνουμε ενημέρωση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής όπου έγινε το συμβάν ώστε να μας το στείλουν αν είναι με fax πίσω και να σου το δώσουμε, για να μην τρέχεις μέχρι εκεί, λες και δεν έχεις ήδη τραβήξει ταλαιπωρία.

Εγώ: Α! σας παρακαλώ αν γίνεται αυτό, για να μην τρέχω.

Α: Δεν θα τρέξεις, θα μείνεις σήμερα εδώ στην περιοχή σου και αύριο πρωί θα έρθεις και θα πάρεις το χαρτί για να πας να κάνεις και φραγή.

Εγώ: Ωραία! Σας ευχαριστώ πολύ! Αύριο θα έρθω το πρωί για το χαρτί και το απόγευμα για την νέα ταυτότητα. Τι χρείαζεται να φέρω για την ταυτότητα;

Α: Θα έρθεις από τις 2 μέχρι τις 8 που είναι για τις ταυτότητες που θα σε εξυπηρετήσει ο συνάδελφος που βλέπεις στο απέναντι γραφείο. Μπορείς τέτοια ώρα; Χρειάζεσαι κι έναν μάρτυρα! 

Εγώ: Και να μην μπορώ, το καλό που μου θέλω να μπορέσω γιατί πρέπει να γίνει.  Και δε μου λέτε; πόσο είναι το χρηματικό έπαθλο που πρέπει να πληρώσω;

Α: (γελάει) Τίποτα! Μόνο 25λεπτάκια και είμαστε εντάξει εμείς! Απλά να μην ξεχάσεις να φέρεις και δυο πρόσφατες ασπρόμαυρες φωτο.

Εγώ: Εντάξει, αν είναι για 25 λεπτάκια, έχουμε, για περισσότερα, να είναι καλά ο αλητ... συγγνώμη ο κλέφτης! Φωτογραφίες έχω μαζί μου τις ίδιες με την ταυτότητα που μου έκλεψε (τις έδειξα για να είμαι σίγουρη ότι είναι εντάξει!), αφού ήταν και μερικών μηνών βγαλμένη.

Α: Ωραία λοιπόν μια χαρά αύριο θα τελειώσουν όλα! Όλα θα γίνουν! Μην ανησυχείς, εσύ συνέχισε να γελάς και όλα θα γίνουν!

Εγώ: Εννοείται! Αν δεν σας δω αύριο...

Α: Δυστυχώς δεν θα με δεις, θα είναι άλλος συνάδελφος!

Εγώ: Δεν πειράζει, σας ευχαριστώ για μια ακόμη φορά για την άψογη εξυπηρέτηση σας.

Α: Παρακαλώ! Κι εμείς για την χαρά σου και το χαμόγελο σου!

  Κι έφυγα, σχεδόν ανακουφισμένη που τελείωσα την μία από τις πολλές υποχρεώσεις που είχα μετά την κλοπή.

  Τετάρτη πρωί και πάω ξανά στο Αστυνομικό τμήμα για να παραλάβω την βεβαίωση καταγγελίας. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα ένα 20λεπτο μέχρι να υπογράψει ο Δοικητής. Όπου με βλέπει ο Διοικητής και μου λέει: "Εσύ κάτι μου θυμίζεις!"

Εγώ: Εεε, ήρθα και χθες για μια κλοπή! Πάντως δεν είμαι ύποπτη! 

Διοικητής: Α, ναι θυμάμαι! Δεν είσαι ύποπτη λες, έ;

  Παίρνω την βεβαίωση καταγγελίας, πάω στις δυο εταιρίες κινητής τηλεφωνίας που έχω τους αριθμούς μου και κάνω επιτόπου φραγή κλήσεων και μπλοκάρισμα της συσκευής μου. Μου βγάζουν και καινούργιες SIM με τους ίδους αριθμούς και όλα κομπλέ και με αυτή την υποχρέωση.

   Κατά τις 2 το μεσημέρι πηγαίνω (ξανά) με την μητέρα μου (ως μάρτυρας) στο Αστυνομικό τμήμα για ταυτότητα. Μπαίνουμε μέσα, δίνω τις φωτογραφίες, βρίσκει ο νεαρός αστυφύλακας τον φάκελο μου με την προηγούμενη ταυτότητα, βλέπω και στον υπολογιστή τις φάτσες μου (της μάνας μου κι εμένα) και σκέφτηκα δυνατά: "Και λευκό καθαρό μητρώων να έχεις, το φακέλωμα δεν το γλιτώνουμε!"

Αστυφύλακας: (γελαστά) Έτσι είναι! Αλήθεια είναι αυτό!

Και όπως το παιδί πληκτρολογεί τα δικά του, τον ρωτάω: -Να ρωτήσω κάτι, αν γίνεται να κάνουμε μια αλλαγή στην νέα ταυτότητα;

Αστυφύλλακας: Τι αλλαγή;

Εγώ: Να! στην προηγούμενη ταυτότητα, που την είχα βγάλει πριν μερικούς μήνες, η κοπέλα που μου έβγαλε την ταυτότητα δεν με μέτρησε και έγραψε λάθος το ύψος μου.

Α: Δεν σε μέτρησε; Αποκλείεται! Βλέπεις εκεί; Είναι για να μετράμε το ύψος!

Εγώ: Ναι, βρε παιδί μου το ξέρω! Αλλά δεν με μέτρησε η κοπέλα, απλά με το μάτι. Εγώ είμαι 1,65 κι όχι 1,60 που αναγράφει η ταυτότητα.   

Α: 1,65; Αποκλείεται!

Εγώ: Μα γιατί το λέτε αυτό; Είπαμε είμαι κοντούλα αλλά όχι τόόόσο.

Α: Όχι δεν το λέω από κακό. Αλλά Εγώ θα σε μετρήσω!

Εγώ: Και καλά θα κάνετε Κύριε μου! Έτσι μπράβο να γίνονται τα πράγματα όπως πρέπει να γίνονται! Άντε γιατί σε αυτή την χώρα όλα μπερδεμένα τα κάνουμε.

Α: (γελαστά) Ωραία τα λες!

Τέλος πάντως, με σηκώνει και με μετράει και μου λέει: "Κοίτα προς τον τοίχο και δες μόνη σου! Πόσο λέει ότι είσαι;"

Εγώ: Ουπς! 1,60; Εντάξει έχετε δίκιο! Έχετε δίκιο!

Α: Ποιος σου είπε ότι είσαι 1,65; Έχεις μετρηθεί μόνη σου;

Εγώ: Οι φίλοι μου που απο ότι μάλλον φάνηκε με βλέπουν ψηλή και τέλεια στα μάτια τους. Α τα καθάρματα ψέματα μου έλεγαν τόσο καιρό. Ευτυχώς τώρα θα αποκατασταθεί η αλήθεια χάρις εσάς.

  
   Και μου γράφει στην ταυτότητα 1,62. Χαχαχαχα η αλήθεια επιτέλους μίλησε! 

Α: Λοιπόν, πριν ολοκληρώσουμε την διαδικασία της καινούργιας ταυτότητας θα σου κάνω 3 ερωτήσεις που πρέπει να μου απαντήσεις.

Εγώ: Τι; καινούργιο είναι αυτό; Πέρσυ που έβγαλα την προηγούμενη ταυτότητα μου, δεν με ρώτησαν τέτοια πράγματα.

Α: Ναι, το ξέρω είναι καινούργια επιπλέον διαδικασία. Είναι απλές όμως ερωτήσεις, μην ανησυχείς.

Εγώ: Καλά Εγώ δεν ανησυχώ καθόλου! Αλλά σας λέω αν είναι προσωπικές δεν σας υπόσχομαι πως θα σας απαντήσω. (χιουμοριστικά και χαμογελαστά) 

 Και ρωτάει: το όνομα της μητέρας του πατέρα. Του λέω: Ααααα, τέτοιες; εντάξει θα τις απαντήσει από δω η κύρια, η μητέρα μου, ήρθε που ήρθε να μην κάθεται σαν γλάστρα... όχι τίποτα άλλο να μη βαριέται η γυναίκα. Έπεσε το γέλιο της αρκούδας που λένε! Γέλια όλοι μεσημεριάτικα! Και τις απάντησε η μάνα μου!

Εγώ: Είδατε; μια χαρά της απάντησα τις ερωτήσεις.

Α: Ναι, μόνο που εσύ δεν απάντησες σε καμία μόνη σου! (γέλασε)

Εγώ: Εντάξει μωρέ λεπτομέρειες! Απάντησε η μαμά από 'δω. Που να ήξερα να σας απαντήσω στη 2η ερώτηση το όνομα της πεθεράς; Όχι "Δήμητρα" "Δημητρούλα". Σιγά που θα το ήξερα! 

Μαμά: Γιατί το ήξερα Εγώ ότι είναι Δημητρούλα κι όχι Δήμητρα; Μακάρι και να μην τη γνώριζα ποτέ!   

Μου δίνει το χαρτί με τα στοιχεία μου να διαβάσω.

Α: Για κοίτα είναι σωστά τα στοιχεία σου;

Εγώ: Όχι δεν είναι! Υπάρχει ένα λάθος! Στο επίθετο του πατέρα μου λύπει ένα γράμμα.

Α: Μέσα στο κομπιούντερ και σύμφωνα με το έγγραφο της Δημαρχείας έτσι είναι γραμμένο το όνομα.

Εγώ: Ναι, το ξέρω! Πριν μερικούς μήνες που είχα πάει αν βγάλω Πιστοποιητικό Οικογενειακής κατάστασης τους ενημέρωσα ότι υπάρχει λάθος αλλά τότε ο υπάλληλος δεν μου το άλλαζε.

Α: Αποκλείεται! Εγώ θα το διορθώσω από 'δω αλλά εσύ να πας σύντομα αν γίνεται να σου το διορθώσουν. Δεν είναι τίποτα, ένα μόνο γράμμα λείπει. Επειδή είσαι ανύπαντρη, είσαι στην μερίδα του πατέρα σου, οπότε τα στοιχεία του θα φαίνονται σε όλα σου τα επίσημα έγγραφα, γι' αυτό να πας να σου κάνουν την διόρθωση.

Εγώ: Εντάξει, έχετε δίκιο! Μέσα στην λίστα με όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που πρέπει να πάω αύριο για να κάνω ενημέρωση τον αριθμό της νέας μου ταυτότητας, προστίθεται και η Δημαρχεία. Να είσαστε καλά, ευτυχώς μου το είπατε! Το τρέξιμο βέβαια  θα είναι λίγο περισσότερο. Αλλά δε βαριέσαι μωρέ!
Μαμά: Τώρα με την παλιά ταυτότητα τι γίνεται; Μπορούν να της κάνουν κάτι;
Αστυφύλακας: Τι να πάρουν στο όνομα της κανένα δάνειο. Μπα! Αφού ήδη την έχουμε ακυρώσει αμέσως, έβγαλε μόλις τώρα καινούργια, υπάρχει καταγγελία... είναι απολύτως καλλυμένη και πόσο μάλλον από εμάς, που είμαστε η αστυνομία! 

  Και πήρα την νέα μου ταυτότητα, χαιρέτησα και φύγαμε για να πάμε κάτω στο ισόγειο για γνήσιο υπογραφής δικής μου για κάποιο έγγραφο που χρειαζόταν η μάνα μου. Δίνω την ταυτότητα μου, του λέω του Αστυνομικού: "Να, η ταυτότητα μου, έτοιμη από το φούρνο, ζεστή-ζεστή!"
Αστυνομικός: Τι; τώρα την έβγαλες; Γιατί; την έχασες ή στην έκλεψαν;
Εγώ: Εκλάπη γι' αυτό η καινούργια.
Να σου εκείνη την ώρα ο Διοικητής! -"Καλά εσύ βρε κοκκινομάλλα το πρωί δεν ήσουν πάλι εδώ; Τι έγινε πάλι;"
Εγώ: Ναι, μωρέ ήμουν και το πρωί! Τι; ξεχνιέται τέτοια ύποπτη φάτσα; Εεεε, δεν νομίζω! Αλλά να! Είπα αφού περνούσα από 'δω δεν έρχομαι να σας χαιρετήσω, να δω τι κάνετε και να δώσω να κάνει καμιά δουλίτσα εδώ ο Κύριος; Γεια σας! Τι μου κάνετε; Είσατε καλά; Σοβαρά τώρα ήρθα να βγάλω καινούργια ταυτότητα!
Διοικητής: Χαχαχα να είσαι καλά, με έκανες να γελάσω! 

Πήρα το χαρτί, χαιρέτησα και φεύγωντας  ο Διοικητής μου λέει χτυπώντας με απαλά στην πλάτη: -"Και που 'σαι μικρή! Να περάσεις και αύριο να μας χαιρετήσεις, μην ξεχαστείς!"
Εγώ: Μην μου ανησυχείτε, αν είναι ο δρόμος μου, δεν θα το ξεχάσω. Καλή συνέχεια να έχετε!    

 Πέμπτη, πρωί πρωί ξεκίνησα και πήγα σε όλες τις Δημόσιες Υπηρεσίες (Εφορία, Τράπεζες, ΙΚΑ, καταστήματα Κινητής τηλεφωνίας,Δημαρχεία, ΟΑΕΔ) για να μου κάνουν ενημέρωση του νέου αριθμού ταυτότητας, για να μην έχω θέμα αλλά και για να είμαι καλυμμένη, σε περίπτωση που κάτι συμβεί με την παλιά και κυρίως για να μην περάσουν οι 10 μέρες και δεν έχω κάνει ενημέρωση και φάω πρόστυμο. Α, σε τέτοια πράγματα, είμαι τυπική και αν δεν τα κάνω όλα σε μια ημέρα, δεν ησυχάζω. Ευτυχώς, σε κάθε υπηρεσία δεν μου πήρε πολύ χρόνο και δεν ήμουν σε μεγάλη αναμονή και κυρίως δεν συνάντησα κάποιο πρόβλημα ή φασαρία (ξέρετε τι τρέλα επικρατεί σε τέτοια μέρη!) εκτός από τον ΟΑΕΔ που τον άφησα τελευταίο και πραγματικά τράβηξα αναμονή όσο δεν τράβηξα στις προηγούμενες.  
  
   Αρχικά, ρωτάω την μια από τις τρεις Υπαλήλους που δούλευαν στα γραφεία, αν πρέπει να περιμένω εδώ για ενημέρωση αριθμού ταυτότητος και αντί να μου απαντήσει καθαρά με ένα "Ναι ή ένα όχι", μου κουνάει καταφατικά το κεφάλι της μουγκρίζοντας και με ένα ύφος λες και την ενόχλησα που την ρώτησα. Μιλάμε για φάση 'Βαριέμαι να απαντήσω'. Κάθομαι λοιπόν στην καρέκλα και περιμένω να χτυπήσει το νούμερο μου. Όσο περνούσε η ώρα τόσο τσίτωνα και έχανα την υπομονή μου, γιατί έβλεπα από τις τρεις να δουλεύει η μία. Ειδικά η μία πηγαινοερχόταν από 'δω κι από 'κει, μια με το καφέ στο χέρι, μια να μιλάει στο τηλέφωνο, μια να πιάνει κουβέντα με μια άλλη υπάλληλο... Αφού μαζί της είχαν απελπιστεί και οι υπόλοιποι που περίμεναν και σχολιάζαν μεταξύ τους για το τι στο διάολο κάνει αυτή και κάθεται αντί να εξυπηρετήσει.  

  Μετά από 1,5 ώρα (μην σας πω και παραπάνω) έφτασε επιτέλους η σειρά μου. Τυχαίνει και πάω σε αυτή του "Κάάάάθομαι". Της λέω, η αλήθεια είναι η δυσαρέσκεια μου φαινόταν αρκετά, ότι θέλω αν κάνω ενημέρωση της ταυτότητας τους γιατί λόγω κλοπής έβγαλα άλλη. Μου λέει "Δεν μπορείτε να το κάνετε από το σύστημα;" "Οχι δε γίνεται, δεν υπάρχει αυτή η επιλογή, το δοκίμασα!" της λέω. "Εγώ την δική μου την άλλαξα από το σύστημα στην εφορία." μου λέει! "Χαίρω πολύ, από το πρωί πήγα και στην εφορία και παντού κι έκανα ενημέρωση και οι τελευταίοι είσαστε εσείς για να τελείωνω με το θέμα. Για εσάς εδώ στον ΟΑΕΔ όμως πρέπει να το κάνετε εσείς." της λέω. "Ναι, σωστά! Μας αφήσατε τελευταίους γιατί είμαστε οι καλύτεροι." μου λέει! Της λέω: "Οι καλύτεροι; (γέλασα ειρωνικά) Μου βγάλατε την παναγία γιατί από όόόόλες τις υπηρεσίες, η μεγαλύτερη αναμονή η δική σας. Αφήστε καλύτερα ως "ειδική" αφού πήγα σε όλες τις υπηρεσίες να κάνω ένα γκάλοπ και να σας πω ποια από όλες αυτές σε αυτή την (κωλο) χώρα έχει την λιγότερη αναμονή και αν εγγυημένα είσαστε οι καλύτεροι." Μούγκα η Κυρία! 

  Πραγματικά, έχω υπομονή ως άνθρωπος και δε όταν πρέπει να συναναστραφώ με κάποια δημόσια υπηρεσία αλλά κουρασμένη, άυπνη, χωρίς καφέ, και δε όταν βλέπω και υφάκι και πόσο μάλλον να κάάάάάθονται στα γραφεία τους αλλά να μην πατάνε αυτό το αναθεματισμένο κουμπί να τρέχουν τα νούμερα, ε! τότε χάνω λίγο την υπομονή μου και γίνομαι λιγάκι αγενής αλλά και πάλι με ευγένεια αρκετή, που θα μπορούσα να βάλω φωνές ή να τους τα χώσω. Βέβαια, το κάνω εμ το γάντι, γιατί και να διαπληκτιστείς, θα καταλάβουν τίποτα; Εντάξει, φταίει το ρημαγμένο κράτος αλλά φταίνε και οι δημόσιοι υπάλληλοι που όλα τα χρόνια δεν κάνουν σωστή δουλειά,δεν εξυπηρετούν και γενικά πολλοί τα ξίνουν καθισμένοι πίσω από τα γραφεία τους. Και σας παρακαλώ μην μου πείτε πως δεν είναι όλοι έτσι... σαφώς και δεν είναι όλοι έτσι αλλά τόόόόσα χρόνια η ίδια κατάσταση σε αυτή την χώρα με την βόλεψη και τα έτοιμα.

  Τέλος πάντων, ξεμπέρδεψα αργά το μεσημέρι και όπως θα φαντάζεστε κουρασμένη, αύπνη γιατί από τη Δευτέρα όλες τις ημέρες αν κοιμήθηκα το πολύ 3 ώρες το βράδυ, αγχωμένη, ταραγμένη, φοβισμένη. Ναι! Μετά από πολλά χρόνια, κάθε μέρα με έτρωγε ένας φόβος γιατί και αυτή η διαίσθηση δεν έλεγε να κοπάσει. Σήμερα Δευτέρα, μπορώ να πω ότι έφυγε αυτός ο φόβος.

 Παρασκευή απόγευμα βγαίνοντας από το σπίτι για να πάω στο Μετρό για κάποιο Ραντεβού, όπως βάδιζα στο πεζοδρόμιο, βλέπω ένα μαύρο σμαρτάκι να κάνει περίεργες στάσεις μπροστά μου. Εγώ αδιάφορη, σαν να μην συβαίνει τίποτα 2 φορές να αλλάζω δρόμο και να πηγαίνω στο απέναντι πεζοδρόμιο. Την τρίτη όμως, αυτό το σμαρτάκι σταματάει ακριβώς μπροστά μου και ο οδηγός, ένας ξανθός, γελαστός, ευγενικός με γαλανά μάτια (όχι παναγία μου, δεν θα παρω ξανά!) μου λέει: "Γεια σου, είμαι ο Νικόλας, δεν με θυμάσαι;"
Εγώ: Συγγνώμη όχι δεν σας θυμάμαι! Σας ξέρω; Δεν νομίζω! (ψύχραιμη, χαμογελαστή και ευγενική, όπως πάντα!) 
Οδηγός: Όχι, εντάξει, όντως δεν γνωριζόμαστε! Είμαι ο Νικόλας και όπως περπατούσες με τα ακουστικά στα αυτια, την ωραία σου μακριά φούστα, μου έκανες τρομερή εντύπωση. Επειδή προσέχω τις λεπτομέρειες σε έναν άνθρωπό και πόσο μάλλον σε μια όμορφη γυναίκα, εσύ μου έκανες πολύ ωραία εντύπωση. 
Εγώ: Μάλιστα! Να είσαστε καλά! Ευχαριστώ πολύ αλλά βιάζομαι!
Οδηγός: Περίμενε μην φεύγεις! Πως σε λένε; Φοιτήτρια είσαι; Δουλεύεις κάπου; Σε τι δουλειά; Μένεις εδώ κοντά; (απανωτές ερωτήσεις λες και ήμουν υποχρεωμένη να του απαντήσω ή είχε το δικαίωμα να μου τις κάνει λες και τον ήξερα!)
Εγώ: Τι να σας πω; Συγγνώμη αλλά δεν σας γνωρίζω και τόσες ερωτήσεις... καταλαβαίνετε. 
  Προσπαθούσε να μου πιάσει το χέρι από το αυτοκίνητο μέσα λέγοντας μου: "Μπορώ να σου πιάσω το χέρι; Θα μου πεις το όνομά σου;"
Εγώ: Εεε, όχι λυπάμαι δεν μπορείτε! Πρέπει να φύγω γιατί βιάζομαι! Καλή συνέχεια να έχετε στην ημέρα σας!
Οδηγός: Που μπορώ να σε βρω;
Εγώ: Τι να σας πω; Ο κόσμος είναι πολύ μικρός! Γεια σας!
Και έφυγα! Εντάξει μια ταραχή την πήρα! Λες και δεν μου έφτανε η κλοπή, η ταλαιπωρία, η κούραση, να και αυτό. Ο φόβος που είπα πιο πάνω; Αυτό ακριβώς! Και σιγά που θα καθόμουν να συνομιλήσει με έναν εντελώς άγνωστο που με κόλλησε στο δρόμο. Δε λέω πολύ ωραίος, χαμογελαστός αλλά ξανθός, γαλανομάτης και άγνωστος. (το έχω ξανά δει το έργο και δεν ήταν για καλό!) Άσε μας και ο κόσμος έχει τρελαθεί, πρέπει να προστευτεύουμε περισσότερο τον εαυτό μας! 

  Σάββατο και έκανα γενική καθαριότητα στο σπίτι. Θα μου πείτε τόση κούραση, χαράς το κουράγιο σου για να καθαρίσεις το σπίτι και μάλιστα να κάνεις γενική! Έπρεπε όμως να γίνει, γιατί αν δεν τα κάνω Εγώ δεν θα τα κάνει κανένας και άσε που ξεχάστηκα λιγάκι. Βέβαια, όλη μέρα νύσταζα και το μεσημέρι που ξάπλωσα για να ξεκουραστώ δεν με έπαιρνε ο ύπνος με τίποτα. Τόση υπερένταση είχα!

  Και φτάσαμε στην Κυριακή που είχα αποφασίσει να μην βγω έξω ούτε καν για να γράψω. Έκατσα δυστυχώς σπίτι, με την μάνα μου και τα αδέλφια μου. Και λέω δυστυχώς γιατί όπως πάντα και από πάντα, μια απαισιοδοξία και μια αρνητίλα επικρατεί και όσο και να προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, αισιόδοξα, ότι τέλος πάντως "όλα θα πάνε καλά, υπάρχουν χειρότερα, την υγεια μας να έχουμε", (συγγνώμη βρε παιδιά αλλά εγώ έστι σκέφτομαι και αντέχω!) πραγματικά το περιβάλλον αυτό δεν βοηθάει σε τίποτα. Πως γίνεται Εγώ να ξεχωρίζω με αυτούς, πραγματικά απορώ αλλά χαίρομαι γιατί αλλιώς θα πάθαινα πάλι βαριά κατάθλιψη. 

  Και που λέτε, από το μεσημέρι της Κυριακής μέχρι αργά το βράδυ την έβγαλα στο κρεβάτι χουζουρεύοντας, με παρέα την τηλεόραση, μια με έπαιρνε ο ύπνος, μια ξυπνούσα, μια με έπαιρνε ο ύπνος, μια ξυπνούσα... και κάπως αναπλήρωσα μερικές ώρες χαμένου ύπνου και ξεκουράστηκα και ηρέμησα. Πραγματικά το χρειαζόμουν τόσο πολύ που δεν μπορείτε καν να φανταστείτε πόσο.

   Και ήρθε σήμερα η νέα εβδομάδα, να τρέχω μαζί με την μάνα μου για δικές της γραφειοκρατικές υποθέσεις και θα τις συνεχίσω και αύριο πρωί πρωί μόνη μου αντί για εκείνην. Αν όλα πάνε καλά, αύριο θα ξεμπερδεύω και θα ηρεμήσω μια και καλή. Μπας και απολαύσω κάπως ανέμελα το Καλοκαίρι που μας μένει. Πάντως, έχω να πω πως η δύναμη μου, η θετική μου σκέψη, η -ωραία- μου τρέλα και το χιούμορ μου με βοήθησαν να αντεπεξέλθω σε όλες τις υποχρεώσεις και κυρίως να μην λαλήσω.  

 Το ξέρω έγραψα πάάάρα πολλά αλλά προσπάθησα να τα γράψω σχεδόν περιληπτικά. Γιατί αν τα έγραφα ακριβώς λέξη προς λέξη, θα πέφτατε στα πατώματα από τα γέλια. Τέλος πάντων σημασία έχει πως, σήμερα είναι μια άλλη καινούργια εβδομάδα και θα πάνε καλύτερα τα πράγματα από ότι την περασμένη εβδομάδα. Το εύχομαι και το ελπίζω! Πάντως, ένα ευχέλαιο, μια δυνατή προσευχή, ένα τάμα μήπως λέω μήπως, να το κάνω καλού κακού; Αχαχαχα! Τι να κάνω; Το ρίχνω στην πλάκα για να μην τα πάρω όλα στα σοβαρά και μιζεριάσω και δεν το θέλω με τίποτα. Γελάστε άφοβα, δεν θα σας παρεξηγήσω! Αχαχα!!!!

Άντε ΚΑΛΗ μας ΕΒΔΟΜΑΔΑ!              

 

 

☞Διαβάστε επίσης:
_____________________
► ☺Χιουμοροκατάσταση με την Μαρία! (γιατί μπορώ και αυτοσαρκάζομαι!) #1 - Τα τεστάκια...
► ☺Χιουμοροκατάσταση με την Μαρία #2 - 34 Ερωτήσεις Που Θα Ήθελα Να Κάνω Στον Πρώην Μου

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*