📚Maria's books: Μια ιστορία, ένα τραγούδι, μια ζωή... (Α' μέρος)

  Τρεις γυναίκες, τρεις διαφορετικές ηλικίες, τρεις εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, τρεις άγνωστες γυναίκες που δέθηκαν σε μια κοινή προσωπική διαδρομή. Στην μέση ένας άντρας, εντελώς διαφορετική σχέση με την καθεμία και εντελώς καταστροφικός με ό,τι άγγιζε. Ένα σπιτικό που μύριζε οικογενειακή θαλπωρή, η φτώχεια, η βία και ο φόβος όμως το μετέτρεψαν σε μια φυλακή με γνωστούς-αγνώστους μεταξύ τους. Μια φυγή που μετατράπηκε σε προδοσία, ένα τελευταίο "αντίο" στην χειρότερη παρεξηγημένη σιωπή, δυο αντίπαλα στρατόπεδα σε μια μάχη που κανείς δεν κερδίζει πραγματικά. Μια ιστορία με πρωταγωνιστές άνθρωποι καθημερινοί, άνθρωποι με πάθη, λάθη, θύματα αλλά ταυτόχρονα θύτες. Και ένα φινάλε που ίσως δόθηκε από τον ίδιο τον χρόνο.

  Τρεις γυναίκες, η Τ., η Μ. και η Μ. που η καθεμία ψάχνει να βρει την ασφάλεια, την αγάπη και την επιβίωση, δένονται μεταξύ τους βοηθώντας η μία την άλλη να φτιάξουν ένα σπιτικό και μια ενωμένη οικογένεια από την αρχή. Ένας άντρας, ο Α. περπατημένος στο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της ζωής, προσπαθεί να δημιουργηθεί πάλι από την αρχή ενώνοντας σχεδόν τα ίδια καταδικασμένα κομμάτια. Ο καθένας χωριστά και ταυτόχρονα όλοι μαζί καταφέρνουν "το τίποτα" να το κάνουν "κάτι" και την λύπη να την κάνουν χαρά. Όμως τελικά, ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός, τίποτα καλό δεν διαρκεί για πολύ και μέσα από τις στάχτες μπορεί να ξανά γεννηθείς ή να καείς ακόμα πιο πολύ.

   Πόσο όμως στα αλήθεια μπορεί να κρατήσει η ευτυχία όταν στα δύσκολα βγαίνει στην επιφάνεια ο πραγματικός εαυτός;

   Πώς οι άνθρωποι, που αν και δικοί σου, ή οικογένεια σου, από την μια στιγμή στην άλλη καταντάνε να γίνουν πιο ξένοι κι από τους ίδιους τους ξένους, σαν να μην είχατε γνωριστεί ποτέ πριν;

   Πώς η λεκτική βία με λόγια αγάπης γίνεται να είναι η τιμωρία σου για τις επιλογές σου και ίσως χειρότερη από την σωματική βία;

   Πώς μια ίσως δικαιολογημένη φυγή αλλά με λάθος τρόπο μετατρέπεται σε μεγάλη προδοσία με τίμημα ένα "συγγνώμη" που το έπνιξε ο χρόνος;

  Πώς ένας δίκαιος ή άδικος χωρισμός κομματιάζει ήδη ραγισμένες καρδιές αλλά οι κατηγορίες να βαραίνουν μόνο τον έναν, εκείνου που η καρδιά του αφέθηκε στο νοιάξιμο που του πρόσφεραν;

  Πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές αλλά όχι πάντα τους ανθρώπους που αρνούνται να παραδεχτούν τα λάθη τους και ακόμα περισσότερο να αλλάξουν;

  Πως μια ακόμη παρόμοια ιστορία, μπορεί να σου αλλάξει όλα όσα πίστευες για χρόνια και να πάρεις επιτέλους την δικαίωση που σου χρωστούν;

  Πώς μια συνάντηση του πεπρωμένου μπορεί να είναι τελικά η τελευταία ευκαιρία να επανορθώσεις, να φερθείς όπως δεν είχες φερθεί όταν έπρεπε, να συγχωρέσεις και να συγχωρεθείς και πόσο μάλλον να λυτρωθείς;

  Ποιο θα ήταν το ωραιότερο φινάλε στα αλήθεια σε μια ιστορία που δεν έπεσε ποτέ η αυλαία;

  Το φινάλε που θα γράψεις εσύ, εφόσον τολμήσεις ή το φινάλε της ίδιας της ζωής που φέρνει το πλήρωμα του χρόνου; Ή μήπως το καλύτερο φινάλε θα είναι αυτό που δεν θα γραφτεί ούτε θα ειπωθεί ποτέ;

Κι έπεται συνέχεια...

 _________________ 

  Το παραπάνω 'απόσπασμα' είναι μια από τις ιστορίες του "μυστικού" (προς το παρόν) βιβλίου μου που γράφω αργά αλλά σταθερά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Αφορμή για να το μοιραστώ (σε Α' αποκλειστική μετάδοση) στάθηκε το παρακάτω συγκλονηστικό τραγούδι της Δέσποινας Βανδή. Δεν είναι μόνο ο στίχος, η μουσική, η ερμηνεία κάγκελο, είναι πολύ περισσότερο η ίδια η ιστορία  πίσω από τους στίχους. Κάθε αράδα και σχεδόν περίπου ένα μέρος της ιστορίας μου που όχι δεν είναι ερωτική αλλά θα μπορούσε να είναι "η άλλη η παρόμοια". Οπότε με αγγίζει 100% σε βαθμό δακρύων αλλά και συντροφιάς σε μια δύσκολη μου φάση. 

  Δεν ξέρω σε πρώτη όψη τι σας λέει η ιστορία αλλά σας εγγυώμαι έχει πολλά ενδιαφέροντα να πει κι άλλα τόσα σημαντικά μηνύματα ζωής να δώσει. Όλα από τη δική μου πλευρά, καθαρή, και όχι μόνο, ματιά.

Δέσποινα Βανδή - Πέρασα Να Δω
Μουσική: Βασίλης Γαβρηιλίδης
Στίχοι: Αγγελική Μακρυνιώτη

Πέρασα να δω αν είσαι καλά
κάπως βιαστηκά δήθεν φιλικά
Σκέφτηκα μπορώ να το χειριστώ
Πέρασα να δω
πως θα αισθανθώ
πήρα μια αναπνοή βαθιά
Έσφιξα τα χέρια μου
μην τρέμουν
είχα να σου πω τόσα πολλά
όμως δεν τα τόλμησα ποτέ μου

Πέρασα να δω αν θυμηθείς
πως θα με κοιτάξεις
τι θα βρεις να πεις
Πέρασα να δω πως
θα αντιδράσεις
Αν θα κρατηθείς
ή θα μ’αγκαλιάσεις
Πέρασα να δω
πως θα μου φερθείς
αν σου λείπω λίγο
κι αν μελαγχολείς
Ήρθα να σε δω
κι αν δεν θες να φύγω
κράτησε με εδώ
μ’ενα σ’αγαπώ

Πέρασα να δω
τι κάνεις και πως ζεις
δεν με αφορά
ίσως να σκεφτείς
άραγε θα βρεις κάτι να μου πει
Πέρασα να δω
πως θα αισθανθείς

Κι ήταν τόσο
αμήχανη η στιγμή
τι να πεις
που δεν είναι ειπωμένο
έτρεμες που είμασταν μαζί
ή που απλά κοιτούσες
έναν ξένο

 ____________

☞Διαβάστε επίσης:
___________________ 
►Διαβάστε περισσότερα Άρθρα μου

►Διαβάστε περισσότερα άρθρα από τις παρακάτω στήλες

•  True Stories:Μικρές_καθημερινές_ιστορίες
•  Let’s talk about Relationships
• 💭Σκέφτομαι και Γράφω
• ✍ My thoughts
• 📎My Favorite Quotes
• ✒️Η ποίηση/στίχοι μου
• 🎼Τραγούδια - Μουσική
• ❤️A Fairy Story
• True Stories 

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία των Ιστολογίων (blogs) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ & syggrafw-by-maria.blogspot.gr
Σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 (νοείται «κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με ορισμένη μορφή») απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*