💭Ημερολόγιο Σκέψεων 2017 #1: Ημέρες 1-18 (Ιανουάριος 2017) Part1

Κυριακή 1/01/2017:  Στόχοι για την νέα χρονιά.

  Ο μεγαλύτερος στόχος μου -θα ήθελα- (και φέτος) είναι να 'εξαφανιστώ' ας πούμε για ένα εξάμηνο(!;) κάπου μακριά που να μην ξέρει κανείς που βρίσκομαι, να κλείσω τα πάντα και να αφοσιωθώ στο να τελειώσω επιτέλους το βιβλίο μου, με την ησυχία μου, χωρίς κανένας και τίποτα να μου αποσπά την προσοχή;! Αυτό θα ήθελα, αυτό θα ήταν το ιδανικό αλλά υπάρχει μόνο ένα εμπόδιο. Ποιό; Η έλλειψη πολλών χρημάτων, ειδάλλως... θα κάνατε μαύρα μάτια να με δείτε. Αχαχαχα! Αυτός είναι ο μεγαλύτερος στόχος μου! Τώρα για μικρούς βατούς, εφικτούς στόχους θα έλεγα εκτός από το να βρω μια κανονική δουλειά όπου θα πληρώνομαι φυσικά, είναι να κάνω τουλάχιστον μονοήμερες εκδρομές, ταξιδάκια εκτός Αθηνών, βόλτες βλέποντας όμορφες εικόνες, να ζήσω όμορφες συλλεκτικές στιγμές, γιατί αν δεν περνάς και καλά μέσα στις δυσκολίες, ζωή αυτή δεν την λες. Και γενικά θέλω να κάνω μικρά αλλά και μεγάλα βήματα μέσα στην χρονιά. Βλέποντας και κάνοντας και ό,τι βγει και ό,τι πετύχει.  


Δευτέρα 2/01/2017: Μια πρωτότυπη ευχή που μου έδωσαν.

  "...καλή χρονιά... Γεμάτη χαμόγελα..." Το ξέρω δεν είναι 'πρωτότυπη' αλλά για μένα είναι μια ευχή που πήρα από ένα πολύαγαπημένο μου πρόσωπο που μου την έστειλε την κατάλληλη στιγμή, πιο κατάλληλη δεν υπήρχε... οπότε μετράει για την καλύτερη ευχή που έλαβα, άρα και κάπως "πρωτότυπη".😏  




Τρίτη 3/01/2017: Αναμνήσεις από την χρονιά που έφυγε.

  Ευτυχώς έχω πάρα πολλές καλές αναμνήσεις. Αναμνήσεις με τους καλούς μου Φίλους, αναμνήσεις με πολύαγαπημένα πρόσωπα, αναμνήσεις με τον εαυτό μου, αναμνήσεις που έκαναν το 2016 μια χρονιά αρκετά όμορφη και σίγουρα αξέχαστη.




Τετάρτη 4/01/2017: Κάτι που θα άλλαζα αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω.

  Τις προάλλες, μια Φίλη  μου, μου έκανε περίπου την ίδια ερώτηση. Και της απάντησα ως εξής! Δεν ξέρω αν τελικά θα ήθελα να γυρνούσα πίσω και να άλλαζα κάτι από την ζωή μου. Ό,τι έχει συμβεί ήταν γραμμένο να συμβεί. Αυτή είναι η μοίρα μου! Και εδώ που τα λέμε, δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι από το παρελθόν, μπορείς όμως να το αλλάξεις στο παρόν αλλά και στο μέλλον, εφόσον σου έρθει η ευκαιρία και πάνω-κάτω μια ίδια κατάσταση. Ίσως, λέω ίσως, ΑΝ μπορούσα να αλλάξω κάτι, σίγουρα θα ήταν ο χαμένος χρόνος μέχρι να συνηδητοποιήσω και να πιστέψω στο ποια είμαι και στις δικές μου δυνάμεις, κάτι που σήμερα το ξέρω πολύ καλά.  




Πέμπτη 5/01/2017: Συμβιβασμοί.

  Δεν μου αρέσουν οι συμβιβασμοί (και σε ποιον αρέσουν άλλωστε;) και δε οι συμβιβασμοί σε μέτρια πράγματα, σε πράγματα και σε καταστάσεις που δεν μου ταιριάζουν κα-θό-λου. Ok, είναι λογικό να συμβιβαστώ σε κάτι που με ενδιαφέρει και είναι 'αμοιβαίο' αλλά να συμβιβάζομαι σε πράγματα και σε μια ζωή που δεν επιθυμώ και με κάνει πιο δυστυχισμένη, όχι, no no no δεν γουστάρω τέτοιους συμβιβασμούς.  
 



Παρασκευή 6/01/2017: Ρίσκα.

  Ρίσκα; Μμμμμ! Είμαι από την φύση μου χαρακτήρας (και Σκορπίνα, μην το ξεχνάμε! Χεχε!) που ρισκάρει, γιατί καλώς ή κακός είμαι ξεροκέφαλη. Έχω ρισκάρει τη δυστυχία μου για λίγη ευτυχία. Έχω ρισκάρει την λίγη ευτυχία μου για να μην δυστυχίσω Εγώ αλλά περισσότερο "οι άλλοι". Έχω πάρει ρίσκα όσον αφορά σε επαγγελματικές δουλειές και μου βγήκαν όλα σε καλό. Γενικά ό,τι ρίσκα παίρνω στα επαγγελματικά, πάντα παίρνω τις σωστές αποφάσεις και όλα είναι υπερ μου. Στα προσωπικά μου πάλι ρίσκα, εκεί τα πράγματα για μένα είναι πάντα τρελά τα ρίσκα, που ναι μεν μου βγαίνουν σε "κακό" αλλά τελικά στον χρόνο αποδεικνύονται ότι καλά έκανα και τα πήρα. Δεν φοβάμαι να πάρω το ρίσκο, με τραβούν ούτως ή άλλος.😉 




Σάββατο 7/01/2017: Εμπιστοσύνη.

  Δύσκολο πράγμα η εμπιστοσύνη, δεν νομίζετε! Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Για την ακρίβεια, δεν εμπιστεύομαι εύκολα κάποιον άλλον. Οι άνθρωποι εύκολα σε προδίδουν κι εμένα με έχουν προδώσει άνθρωποι που τους εμπιστεύτηκα τα όλα μου. Πάντως, κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω περί εμπιστοσύνη, πάντα η εξής φράση μου έρχεται στο μυαλό "Η εμπιστοσύνη κερδίζεται με τον καιρό μέσω έμπρακτης οδούς." και γελάω ειρωνικά και θυμάμαι το μεγαλύτερο πάθημα-μάθημα που πήρα μέχρι σήμερα στη ζωή μου όσον αφορά την εμπιστοσύνη που πρέπει να δείχνω στους άλλους. Αστείο ρε συ και τόσο μα τόσο ειρωνεία -αυτή η κατά τ' άλλα σωστότατη κουβέντα- την ξεστόμιζε ένας άνθρωπος που ο ίδιος πρόδιδε κάθε φορά την εμπιστοσύνη του και ύστερα την δική μου. Κρατήστε αυτή την φράση, είναι κλειδί στην ιστορία που θα διαβάσετε κάποια μέρα με υπογραφή δική μου.  




Κυριακή 8/01/2017: Κάτι που περιμένω και δεν έρχεται.

  Πρώτα απ' όλα δεν μου κάθεται το Τζόκερ και να μου έρθουν τα πολλά λεφτά. Τα περιμένω πια, όπως δεν τα περίμενα ποτέ, οπότε είναι καιρός να έρθουν! Δεύτερον, ας πούμε περιμένω, να έρθει "ο σύντροφος" για να μην πω το γλυκανάλατο χιλιοειπωμένο "το άλλο μου μισό". Αλήθεια ποιο "άλλο μας μισό"; Το άλλο μας ολόκληρο ρε να λέμε! Δεν γεννηθήκαμε μισοί! Άντε μπράβο! Και τέλος πάντων, δεν μου έρχεται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τουλάχιστον, ας έρθουν τα λεφτά, γιατί μάλλον, λέω μάλλον, αυτά θα 'καθίσουν' περισσότερο από τον σύντροφο. Πιο σίγουρο είναι! Αχαχαχα!  



Δευτέρα 9/01/2017: Κάτι που αφιερώνω πολύ χρόνο.

  Σίγουρα στο blogging - blog μου, όταν κάθομαι να γράψω. Αυτοί που είναι "έξω από τον χώρο-χορό", δεν μπορούν να καταλάβουν ότι το να καθίσεις να γράψεις μια ανάρτηση και να την ανεβάσεις μπορεί να σου πάρει ώρες μην σου πω ότι μπορεί να ξεκινήσεις μεσημέρι και να την ολοκληρώσεις αργά το βράδυ. Ειδικά Εγώ, για μένα μιλάω που δεν γράφω "Γεια σας, είστε καλά; Εγώ είμαι καλά! και δυο-τρεις σειρές" και ok ανέβηκε η ανάρτηση, αλλά γράφω κατεβατά, ολόκληρες σκέψεις και όχι μισές στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και μοιράζομαι μαζί σας. Βάλε την ηρεμία και τη διάθεση που πρέπει να έχεις. Βάλε τις φωτογραφίες που πρέπει λίγο να επεξεργαστείς (να βάλεις το λογότυπο, κάποιο πλαίσιο ίσως, κανένα φίλτρο κατά πάσα πιθανότητα) λίγο το ένα λίγο το άλλο για να βγει μια σωστή, όμορφη και ευανάγνωστη ανάρτηση, εεεε πως να το κάνουμε, θες δε θες σου τρώει αρκετό χρόνο. Αλλά, όταν γουστάρεις αυτό που κάνεις χαλάλι οι ώρες που τρως μπροστά στο μαραφέτι που λέγεται υπολογιστής.😜😜  





Τρίτη 10/01/2017: Μια φωτογραφία και μερικά λόγια. 

   Επιλέγω αυτήν, που ποτέ δεν την ανέβασα μέχρι σήμερα. Πρώτον, δεν μου αρέσω κα-θό-λου! Τα χάλια μου νομίζω πως έχω! Δεύτερον, έχω να θυμάμαι πολλά, λίγα καλά, πολλά δυσάρεστα αλλά ok, είναι μεγάάάλη ιστορία. Άσε που αν τότε, είχα την τρέλα που έχω σήμερα με την φωτογραφία, δεν ξέρω τι λεζάντα θα συνόδευε τούτη τη φωτο. Μάλλον θα ήμουν αινιγματική! Χιχιχι!! Τραβήχτηκε Κυριακή 17 Αυγούστου του 2014 (αυτής της τόσο γεμάτη εκπλήξεις χρονιά) γύρω στις 7 το απόγευμα και όχι δεν είναι καν selfie. Άλλος με τράβηξε έτσι για να δούμε αν μου πηγαίνουν τα γυαλιά. Τελικά, καλή η μνήμη (και πόσο μάλλον η δική μου που δόξα τω Θεό, όπως έχω ξαναπεί, έχω άριστο μνημονικό, από μνήμη σκίζω!) αλλά όταν υπάρχει και ντοκουμέντο όπως ας πούμε μια φωτογραφία, τότε είναι ακόμα καλύτερο, γενικώς και ειδικώς. 😎 

Τετάρτη 11/01/2017: Ένα αντικείμενο και μια ιστορία.

  Αυτός ο κίτρινος φάκελος είναι δωράκι από την αγαπημένη μου καθηγήτρια κα Μαρία Τ. που είχα όταν πήγαινα το 2008-2010 στο Νυχτερινό Γυμνάσιο. Τον κρατούσε θυμάμαι μια μέρα όπως έμπαινε στο γραφείο Καθηγητών, που πριν με είχε σταματήσει για να μου "σχολιάσει" (πάντα με το καυστικό της αλλά καλοπροαίρετο χίουμορ της) γιατί ντύθηκα σαν 'μελιτζάνα'. Μωβ παντελόνι, μωβ αμάνικο μπλουζάκι φορούσα οπότε εεεε! Μελιτζανούλα το Μαράκι! Αχαχα!!! Ε, κι Εγώ τη είπα "Τι όμορφος φάκελος είναι αυτό που κρατάτε;!" Ε, και εκείνη μου το έδωσε μετά από λίγο, στα ξαφνικά, γιατί μου άρεσε πολύ και επειδή μου ταιριάζει η ομορφιά του εξώφυλλου σαν παραμύθι, από αυτά που γράφω, όπως μου είπε.                     

Πέμπτη 12/01/2017: Μια σύμπτωση.

  Είμαι από αυτές που ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ στις συμπτώσεις. Το έχω τσεκάρει μέχρι και σήμερα ουκ ολίγες φορές. Όσοι άνθρωποι έχουν βρεθεί ξανά και ξανά στην ζωή μου, σε συγκεκριμένα μέρη, την τάδε ώρα και τη τάδε μέρα και το γεγονός αυτό κάθε αυτό, μόνο σύμπτωση δεν είναι για μένα. Όλα είναι να γίνουν και όχι τυχαία. 




Παρασκευή 13/01/2017: Υπερβολές.

   Δεν αντέχω τις υπερβολές που διακατέχει την εποχή μας. Να 'φοβάσαι' να γελάσεις, ενώ εδώ ο κόσμος χάνεται, όπως λένε πολλοί λες και μασάνε καραμέλα. Θεωρούν υπερβολή να χαρείς λίγο την "άσπρη μέρα" με το χιόνι που είδαμε και στην Αθήνα λες και βλέπουμε κάθε Χειμώνα λες και θα κρατούσε μέρες, λες και ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Είναι υπερβολή να ρισκάρεις να δημιουργήσεις κάτι σε εποχή κρίσης, καλύτερα να κάτσεις να πεινάς με ένα μεροκάματο. Από το να είσαι ευγνώμων που έχεις λίγα ή πολλά αγαθά εκεί που άλλοι δεν έχουν αλλά όχι εσύ εκεί να μιζεριάζεις, μέχρι και να θεωρείσαι ένα τίποτα επειδή είσαι άνεργος. Γενικά δεν μπορώ τις υπερβολές -δυστυχώς- πολλών που φέρνουν την καταστροφή με το παραμικρό. Δεν μπορώ τις υπερβολές τρόμου, φόβου, ατολμίας και άλλων παράλογων συμπεριφορών.   




Σάββατο 14/01/2017: Αγαπημένο χρώμα.

  Το έχω ξαναπεί! Αγαπημένα μου χρώματα είναι το μπλε και το μαύρο. Ειδικά ο συνδυασμός και των δυον χρωμάτων στο ντύσιμο για μένα είναι τέλειος και ιδανικός. Αν και οι περισσότεροι το μαύρο το απεχθάνονται σαν χρώμα, εμένα πάλι με γοητεύει σαν χρώμα, γιατί έχει ένα μυστήριο, μια rock τάση, μια γοητεία, ένα φως που δεν μπορείς εύκολα να το δεις, είναι σαν μια κουκίδα. 




Κυριακή 15/01/2017: Αγαπημένο έργο τέχνης.

 

Η «Έναστρη Νύχτα» (The Starry Night) Πηγή: www.lifo.gr

Η «Έναστρη Νύχτα» (The Starry Night) Πηγή: www.lifo.gr

Η «Έναστρη Νύχτα» (The Starry Night) Πηγή: www.lifo.gr

  Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι ο πασίγνωστος πίνακας "Έναστρη Νύχτα (The Starry Night)" του Vincent Van Gogh. Αγαπημένος πολύ! Ο συνδυασμός Γη και Ουρανός, η νύχτα λες και κρύβει μια απέραντη μοναξιά, μια θλίψη αλλά και μια φωτεινή ματιά, τα διάφορα ανακατεμένα χρώματα σε διάφορα σημεία κάνουν μια εναλλαγή και σε κάνουν να ονειρευτείς.



Δευτέρα 16/01/2017: Ένα μεγάλο ταξίδι.

  Αχαχαχα! Το ύστατο ταξίδι μου ήρθε σαν πρώτη σκέψη! Τι να πω; Κάπου μακριά σε άλλη Ήπειρο; Ή μήπως βρε σεις η ίδια η ζωή; Και αυτή συν τα άλλα της, ξέρετε! "Η ζωή είναι μια περιπέτεια", "Η ζωή είναι είναι ένα (ας πούμε) παιχνίδι"; Ε, η ζωή είναι σίγουρα ένα μεγάλο ταξίδι και μάλιστα ταξίδι αναζήτησης... τέλος πάντων, ό,τι αναζητεί ο καθένας για τον εαυτό του και την μοναδική ζωή του. 



Τρίτη 17/01/2017: Η μεγαλύτερη μου ελπίδα.

  Η ίδια η ελπίδα, η τόση δα μικρή, τόση δα μικρούλα ελπίδα για να έρθουν τα καλύτερα, και για μένα προσωπικά, και για τους ανθρώπους γύρω μου και για την χώρα μας και για τον κόσμο όλον και γενικά για ένα καλύτερο αύριο. Δεν πιστεύω στην μεγάλη ελπίδα αλλά στην μικρή που έχουμε βαθιά μέσα μας και ελπίζουμε να έρθουν τα καλύτερα. 





Τετάρτη 18/01/2017: Κάποιος που με δυσκολεύει πολύ.

  Α, καλά ο ίδιος μου ο εαυτός! Στάνταρ ο ίδιος μου ο εαυτός! Όταν μας πιάνουν τα 'περίεργα' μας, τα αρνητικά μας, τα χαζά μας, οι ανασφάλειες μας, τα έτσι και τα αλλιώς μας... εντάξει τότε δυσκολεύεσαι πολύ κι ας μην υπάρχει καν σοβαρός λόγος. Γιατί, κακά τα ψέματα, πρώτα απ' όλα από εμάς, από μέσα μας, από τον ίδιο μας τον εαυτό ξεκινάνε όλα κι ύστερα από τους άλλους. 

    Αυτές ήταν οι πρώτες 18 ερωτοαπαντήσεις μου για το "Ημερολόγιο Σκέψεων 2017" που δημιούργησε η Μαρία από το blog "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά…"

☞Διαβάστε επίσης:

_____________________
►Διαβάστε τις περσινές αναρτήσεις της στήλης "Ημερολόγιο Σκέψεων 2016"

• ✍ Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #1: Ημέρες 1 - 30 (Ιούνιος 2016)
• ✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #2: Ημέρες 1 - 31 (Ιούλιος 2016)
• ✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #3: Ημέρες 1 - 31 (Αύγουστος 2016)
• ✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #4: Ημέρες 1 - 18 (Σεπτέμβριος 2016) #1
• ✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #5: Ημέρες 19 - 30 (Σεπτέμβριος 2016) #2
• 💭Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #5: Ημέρες 1 - 31 (Δεκέμβριος 2016)

►Διαβάστε επίσης τις αναρτήσεις της στήλης "⌛Keep a 5 Year Journal 2015 & 2016"

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία των Ιστολογίων (blogs) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ Σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 (νοείται «κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με ορισμένη μορφή») απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2017 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*