ήταν για μένα λιμάνι ζεστό
Ήθελα να είμαι δεμένη για πάντα εδώ
Μ' ένα σου βλέμμα πλημμύριζα φως
για τα φιλιά σου υπήρχε καιρός
Έλεγα θα σε λατρεύω μια ζωή
Πώς αλλάζει ο καιρός, πώς γίνεται ψυχρός ο άνεμος
Πώς αλλάζει ο καιρός, πώς γίνεται βοριάς ψυχρός.
Άνεμος, ο χρόνος τη ζωή μας κλέβει
Τίποτα δεν τον σταματά
Άνεμος, φυσάει και σκίζει τα πανιά μας
Άνεμος, σκορπάει τα φύλλα της καρδιάς μας
Άνεμος σκόρπισε κι εμάς"...
Χαμογέλα ακόμα κι αν όλα γύρω σου φαίνονται μαύρα, σκοτεινά, απαισιόδοξα, μίζερα, αγέλαστα, χωρίς καμιά ελπίδα... εσύ χαμογέλα. Είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για να μην τρελαθείς!
Όσοι πάνε να μας τρελάνουν, ας τους τρελάνουμε εμείς πρώτοι!
Προς το παρόν τίποτα καινούργιο! Αντιθέτως και δυστυχώς "έφαγα" στην μάπα πολλά παλιά.
Η πιο πιο ένοχη δεν θα την μοιραστώ! Χιχι!!! Αλλά άλλη ένοχη απόλαυση είναι τα γλυκά. Δεν είμαι τόσο του φαγητού, είμαι των γλυκών, φρούτα και σαλάτες. Δεν μπορώ αν δεν φάω κάτι γλυκό την ημέρα. Άσε που όταν τρώω κάτι γλυκό, ακόμα κι αν είναι γλυκό του κουταλιού, πίνω και νερό, αρκετό νερό, ειδάλλως, ξεχνάω να πίνω νερό.
Χωρίς το ρολόι μου, το ασημένιο σταυρουδάκι μου στο λαιμό μου και ειδικά το δαχτυλίδι μου (Ο άρχοντας του δαχτυλιδιού) δεν βγαίνω από το σπίτι μου. Είναι τα αγαπημένα μου αξεσουάρ όλες τις ώρες!
Ένα μεγάλο σπίτι, ευρύχωρο, όμορφο, που δεν του λείπει ουσιαστικά τίποτα, όμως του λείπει η ζεστασιά της οικογένειας. Αλλά δεν με πειράζει πια ιδιαίτερα! Και μόνο ότι το σπίτι αυτό που ζω το φροντίζω Εγώ και μοιάζει όσο γίνεται σπιτικό και όχι τόσο "βομβαρδισμένο" τοπίο, μου φτάνει και ευχαριστώ την τύχη μου και το Θεό.
ένα όμορφο -μικρό ή μεγάλο δεν με νοιάζει- σπίτι, που έχει τα βασικά-απαραίτητα με όλα τα κομφόρ μέσα, νερό, φως, ρεύμα, φαγητό, μια συντροφιά, ακόμα κι αν είναι το κατοικίδιο σου, μουσικούλα, ελληνική ταινία και ηρεμία. Κάπως έτσι είναι για μένα το "σπιτικό".
Την αγαπώ γιατί όλα μου τα χρόνια ζω σε αυτήν. Την αγαπώ για όσα διαθέτει, το Άλσος που έχω περάσει ωραίες στιγμές, το περπάτημα που κάνω, το πράσινο που απολαμβάνω, που ακόμα κι όταν είναι σε σημεία με σκουπίδια και γενικά τυχαίνει αν έχει τα μαύρα του τα χάλια, ακόμα το αγαπώ. Αγαπώ την περιοχή μου ακόμα κι αν έχουμε ένα Δήμαρχο που δεν δίνει δεκάρα για τον τόπο του. Αγαπώ την περιοχή που ζω γιατί μου είναι οικεία, γιατί έχω ένα σωρό αναμνήσεις, γιατί είναι κομμάτι της ζωής μου.
Αααα, το δηλώνω συνέχεια! Αν μπορούσα θα ήθελα να ζούσα -ίσως- στην Γλυφάδα, προς Τερψιθέα μεριά ή στην Βάρκιζα απέναντι ένα βήμα η θάλασσα. Τις ξέρω αρκετά καλά αυτές τις περιοχές, δεν τις ταιριάζω ούτε μου ταιριάζουν γιατί εκεί οι κάτοικοι είναι αρκετά κρύοι, απόμακροι... ζουν στα σπίτια τους λες και είναι κλουβιά. Αυτή είναι η δική μου διαπίστωση! Αλλά μου αρέσει η ησυχία και στο "κρύβομαι" που διαθέτει και έχω λίγο έως πολύ ανάγκη.
Η Αθήνα είναι μια πανέμορφη πόλη κι αν την φροντίζαμε και την προσέχαμε πιστεύω ακράδαντα πως θα ήταν η ομορφότερη πόλη από οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο. Η Αθήνα έχεις τόσες φανερές κι άλλες τόσες κρυφές ομορφιές που θα τις ανακαλύπτεις σιγά-σιγά, μόνο αν αφιερώσεις λίγη ώρα περπατήματος στον ελεύθερο σου χρόνο, κάθε φορά όλο και σε κάποιο διαφορετικό σημείο.
Δίπλα στην θάλασσα! Αλλά και σε μέρη που μπορώ να έχω λίγη ησυχία, να γράφω στο laptάκι μου, να διαβάσω ένα βιβλίο, να ζωγραφίσω, να χαλαρώσω ή και να μιλήσω χωρίς γύρω μου φασαρία με την παρέα μου. Κάπου που να είναι όμορφο το μέρος, ζεστός ο χώρος, ευγενικό το προσωπικό και φυσικά γευστικός ο καφές. Να! ας πούμε στο κατάστημα "Γρηγόρης" στο Σύνταγμα, είναι το πιο αγαπημένο μου, διότι πηγαίνω μήνες και πάντα τα παιδιά είναι ευγενικά, χαμογελαστά, με ξέρουν πια και ο καφές πάντα πετυχημένος.
Τα γέλια με τα Φιλαράκια μου που πραγματικά με έκαναν να ξεχάσω για λίγο την θλίψη μου!
Ο θυμός μου και η πίκρα μου και η στεναχώρια μου και το παράπονο μου από την ...σιωπή.
Μια απόφαση "φυγή-φεύγω" που έπρεπε να πάρω... με βαριά καρδιά.Ν(Χ) Μέρες με απασχολούσε αλλά σήμερα έφτασα πραγματικά στα όρια μου.
Η "οικογένεια Φίλοι" μου κάνουν το τραπέζι! 🍴🍴Συλλεκτικές Στιγμές! Με χαλάρωσε επίσης και μια ξε-κάθαρη συζήτηση με έναν Φίλο που λύσαμε την όποια παρεξήγηση είχε παιχτεί μεταξύ μας.
Ευτυχώς όμορφα, ήσυχα, οικογενειακά στο σπίτι.
Γέλασα με τα χάλια μου, με τα ψυχολογικά μου χάλια τα δικά μου, της καρδιάς και των συναισθημάτων μου!
Στην Αθήνα σε διάφορα ωραία σημεία βλέποντας τις στολισμένες βιτρίνες... αγοράζοντας βεβαίως και το κατιτίς... φαγητό, καφεδάκι, συζήτηση, γέλια με τα τους Φίλους μου... περπάτημα με τον εαυτό μου χαλαρώνοντας και απολαμβάνοντας τις γιορτινές στιγμές της πόλης.
Έχω να πω πως φέτος, τέτοιες μέρες και λίγο πιο πριν έχω πάρει πολύ ωραία και πολλά δώρα-δωράκια από Φίλους, από αγαπημένα πρόσωπα, από την μανούλα και από μένα σε μένα. Βέβαια, επειδή δεν μου αρέσει να κρύβομαι, φέτος πήρα και δωράκι κακό, από αγαπημένο πρόσωπο που αυτό το δώρο μου πρόσφερε απογοήτευση, στεναχώρια και γενικά ...καλύτερα να μην το έπαιρνα, όχι τέτοιες μέρες. Αλλά τι να κάνουμε; Τα έχει αυτά η ζωή!
Υγεία, τύχη, χαμόγελα, λεφτά€, ανθρωπιά και μόνο τα καλύτερα. Ό,τι καλό επιθυμούμε να πραγματοποιηθεί. (Διαβάστε ΕΔΩ την ανασκόπηση για το 2016 και περισσότερες ευχές για το 2017!)
Τα 5 λεπτά που δεν πήρα...Ν(Χ) Οι άνθρωποι δυστυχώς καταντήσαμε να ζούμε με την καραμέλα-δικαιολογία του κ@λου "Τι να κάνω; Δεν έχω χρόνο!" και από ένα σημείο και μετά που ο χρόνος περνάει, δεν μπορείς να δείξεις άλλο κατανόηση.Μόνη μας βάζουμε κι άλλα εμπόδια στην ποιότητα της ζωής μας και πόσο μάλλον στον όχι αθάνατο χρόνο της ζωής μας. Φυσικά κάτι που θυμάμαι είναι και μια "Διαγραφή" και απουσία και σιωπή και δειλία.... και γενικά θυμάμαι και τι δε θυμάμαι!
☞Διαβάστε επίσης:
_________________
►Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης "Ημερολόγιο Σκέψεων 2016"
- ✍ Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #1: Ημέρες 1 - 30 (Ιούνιος 2016)
- ✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #2: Ημέρες 1 - 31 (Ιούλιος 2016)
- ✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #3: Ημέρες 1 - 31 (Αύγουστος 2016)
- ✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #4: Ημέρες 1 - 18 (Σεπτέμβριος 2016) #1
- ✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #5: Ημέρες 19 - 30 (Σεπτέμβριος 2016) #2
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2017 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
Μαρία μου σ΄ευχαριστώ που ακολουθείς τα ημερολόγιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι η χρονιά που ήρθε να είναι με λιγότερες σιωπές και αναμονές.
Καλημέρα!
Μαρία μου, χαρά μου! Μα την αγαπώ πολύ την στήλη σου και γι' αυτό την ακολουθώ!
ΔιαγραφήΌ,τι πιο όμορφο μου ευχήθηκες!
Να είσαι καλά!
😉😉
Και μόνο που διάβασα για επίτηδες μπουγελώματα στο δρόμο, ήταν αρκετό για να συγχιστώ! Όντως, ρε παιδάκι μου: Πολλοί πρέπει να το κάνουν επίτηδες και να κάνουν λούτσα τους άλλους στο δρόμο με τα νερά (στην καλύτερη περίπτωση!) ή τα λασπόνερα (ανάλογα την τοποθεσία!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "κακό δώρο" δεν μπορώ να φανταστώ τί είναι, μα ελπίζω να σβηστεί γρήγορα από τη μνήμη σου... Μιλάμε για ημέρες προσφοράς, χαράς κι αγάπης!
Υπό άλλες συνθήκες θα διάβαζα για τηγανίτες και θα έτρεχαν τα σάλια μου αλλά έχω φάει τόσα γλυκά αυτές τις μέρες που δεν ... συγκινούμαι! χαχα!
Ωστόσο, έβαλα προχθές μια εφαρμογή στο κινητό μου για να μου υπενθυμίζει να πίνω νερό! Μπούρδες! Το μόνο που καταφέρνει είναι να χτυπάει κάθε μια ώρα για να μου το θυμίζει, εγώ για διάφορους λόγους το αμελώ και ουσιαστικά μου αδιάζει πιο γρήγορα την μπαταρία αυτό το μπίρι-μπίρι όλη την ώρα! (Αυτή ήταν η άχρηστη πληροφορία της ημέρας!)
;-)
Καλή εβδομάδα, κούκλα μου! ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!
Εδώσ την Αθήνα βρε Γιάννα μου, δεν ξέρεις τι τρελοί-ανώμαλλοι οδηγοί υπάρχουν! Και ναι σε μπουγελώνουν γαι την πλάκα τους.
ΔιαγραφήΕντάξει και τα "κακά δώρα' κάτι τελικά έχουν να μας προσφέρουν!
Άστο μωρέ να πάνε στο καλό οι Τηγανίτες!
όσο για την άχρηστη πληροφορία, έχω να σου πω πως στο τέλος του μήνα με αρχές του επόμενου ετοιμάζω ανάρτηση με έναν τρόπο που βρήκα για να θυμάμαι να πίνω νερό. Ελπίζω κάπως να σε βοηθήσει και σένα. Θα σας πω, θα σας πω ...σύντομα!😉😉
Καλή μας εβοδμάδααααα!!!😘😘