Επιλέγω να θυμάμαι μια επανασύνδεση με ένα από τα πιο πιο πιο αγαπημένα μου πρόσωπα της ζωής μου. Από έναν 'χωρισμό' απότομος, άδικος, άδοξος, ανόητος, αφελής, στενάχωρος σε μια επανασύνδεση που άλλαξε πολλά δεδομένα και συμπεριφορές..........
Πέμπτη 2/02/2017: Δεν θέλω να θυμάμαι από τον Ιανουάριο 2017.
Μέχρι να γίνει η εν λόγω επανασύνδεση... η ατμόσφαιρα, η διάθεση, οι μέρες, οι νύχτες και γενικά η ατμόσφαιρα ήταν σαν "νεκρή"..............
Παρασκευή 3/02/2017: Ένα συμβάν που με άλλαξε.
Η αλήθεια είναι πως πολλά -μικρά και μεγάλα-, -σημαντικά και ασήμαντα- συμβάντα μου έχουν αλλάξει όχι τόσο τη ζωή όσο εμένα την ίδια. Αυτό που μου έρχεται πάντα πρώτο είναι η πρώτη και μεγάλη μου φυγή στα 13 μου χρόνια. Μέχρι σήμερα με κάποιον τρόπο με ακολουθεί, διότι εντάξει κακά τα ψέματα δεν την έχω ξεπεράσει και δεν με έχω συγχωρήσει 100%. Αυτή η φυγή με σκότωσε και μέσα στον χρόνο με ξανά γέννησε και αυτό κρατάω. Βέβαια, αφού ακόμα και σήμερα που μεγάλωσα αρκετά προσπαθώ να παλέψω με τις φυγές μου (γιατί ακόμα δεν τις έχω νικήσει) και κουτσά στραβά τα καταφέρνω, ξέρω πολύ καλά πως θα βιώσω κι άλλα συμβάντα που σίγουρα θα με αλλάξουν. Το θέμα είναι να είναι μόνο προς το καλύτερο!
Σάββατο 4/02/2017: Ένα περιστατικό που με συγκίνησε.
Επειδή είμαι πολύ παρατηρητικός αλλά πάντα διακριτικός άνθρωπος (ιξού και γράφω άνετα τις αληθινές ιστορίες μου!) χωρίς να το επιδιώκω, έχω βρεθεί σε διάφορα περιστατικά που άλλα με έχουν συγκινήσει, άλλα με έχουν κάνει έξω φρενών, άλλα τα προσπέρασα γιατί ήταν ανόητα και άλλα τα ακολούθησα για να πάρω ένα "μάθημα" από αυτά. Σε κάποια ανάρτηση μου θα σας διηγηθώ σε μικρές ιστορίες μερικά περιστατικά που έχω βιώσει, βγάζοντας το δικό μου συμπέρασμα αλλά αφήνοντας να βγάλετε κι εσείς το δικό σας. Οπότε, δεν θα σας αναφέρω τώρα κάποιο, να περιμένετε την σχετική ανάρτηση.😉
Κυριακή 5/02/2017: Μερικά λόγια στον εαυτό μου που θα με διαβάσει ένα χρόνο μετά.
"Εαυτέ μου, Μαρία, εύχομαι να είσαι ένα ή περισσότερα βήματα πιο μπροστά από ό,τι είσαι σήμερα. Να είσαι το ίδιο ή και περισσότερο δυνατή, θαρραλέα, αποφασιστική, λιγότερο ευαίσθητη, λίγο περισσότερο σκληρή αλλά πάντα και παντού να είσαι ο εαυτός σου, ακόμα κι αν αυτό σε κάνει να μείνεις μόνη σου."
Δευτέρα 6/02/2017: Κάτι που θα ήθελα να ζήσω.
Έναν μεγάλο, αληθινό, αμοιβαίο έρωτα και αγάπη μεταξύ δύον ανθρώπων; εμού και του έτερον ήμιση; Θα ήθελα να έχω άνετα αρκετά λεφτά και να ταξιδέψω στα μέρη που θέλω, να πάρω αυτά που θέλω, να ξεπληρώσω κάποια χρέη και επίσης, περισσότερο από τα παραπάνω θα ήθελα να ζήσω τη δική μου απόλυτη φυγή, έτσι όπως την έχω στο μυαλό μου, από τα 10 μου ίσως χρόνια.
Τρίτη 7/02/2017: Πώς πέρασε η ημέρα.
"...Κάθε φορά που θα νιώθεις χαμένη, μπερδεμένη, να σκέφτεσαι τα δέντρα, να θυμάσαι τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν. Να θυμάσαι ότι ένα δέντρο με πλούσια φυλλώματα και λίγες ρίζες ξεριζώνεται με το πρώτο φύσημα του αέρα, και σ' ένα δέντρο με πολλές ρίζες και ισχνά φυλλώματα η λέμφος κυλάει με δυσκολία. Ρίζα και φυλλώματα πρέπει ν' αναπτύσσονται με το ίδιο μέτρο, πρέπει να μένεις μέσα στα πράγματα και πάνω από αυτά, μόνο έτσι θα μπορέσεις να προσφέρεις σκιά και καταφύγιο, μόνο έτσι θα μπορέσεις να γεμίσεις με λουλούδια και καρπούς τη κατάλληλη εποχή.
Κι όταν θ' ανοιχτούν μπροστά σου τόσοι δρόμοι και δεν θα ξέρεις ποιον να διαλέξεις, μην ακολουθήσεις ένα στη τύχη, αλλά κάθισε και περίμενε. Πάρε βαθιές, γεμάτες εμπιστοσύνη ανάσες, όπως τη μέρα που ήρθες στον κόσμο, χωρίς ν' αφήσεις τίποτα ν' αποσπάσει την προσοχή σου. Περίμενε, περίμενε κι άλλο. Μείνε ασάλευτη, σιωπηλή κι άκουσε την καρδιά σου. Κι όταν σου μιλήσει, πήγαινε όπου σε πάει εκείνη..."
Susanna Tamaro
"Όπου σε πάει η καρδιά"
Πέμπτη 9/02/2017: Μια αληθινή ιστορία.
Αχαχαχαχα!!! Μια από τις δικές μου, φυσικά! Και δεν είναι μία, είναι πολλές και μόνο ενδιαφέρουσες, γιατί είναι πιο αληθινές και από ότι η ίδια η φαντασία μπορεί να διηγηθεί. Οπότε, σιγά που θα έλεγα κάποια ξένη, αντί μια δικιά μου. Λοιπόν, "μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα κορίτσι που το έλεγαν Μαρία...." Στοπ! Δεν θα συνεχίσω... να περιμένετε το ή τα βιβλία μου όταν με το καλό ολοκληρωθούν ή σε κάποιες επόμενες αναρτήσεις της στήλης "📚Maria's books".
Παρασκευή 10/02/2017: Κάτι που είδα στον ύπνο μου και ευχήθηκα να ήταν αληθινό.
Μια εκδρομή σε ένα ελληνικό μέρος που γύρω ήταν γεμάτο από λουλούδια και δίπλα η θάλασσα και ήμουν με ένα πολύ-πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο να απολαμβάνουμε ηρεμία, γέλια και αγάπη. Αχαχαχα!!! Μόνο στον ύπνο μου κάτι τέτοια παραμυθένια, γιατί στον ξύπνιο μου κατά 90% μόνο τύπου θρίλερ βιώνω. Εντάξει υπερβάλλω λιγάκι αλλά έχει μια μεγάλη αλήθεια.
Σάββατο 11/02/2017: Με τι τρόπο ξεπέρασα τις στεναχώριες.
Με την μουσική, την συγγραφή και την ζωγραφική, από πάντα. Και δε από τον περασμένο Δεκέμβριο μέχρι και σήμερα που δεν περνάει ο κάθε μήνας και με χτυπάει με 1-2 μεγάλες στεναχώριες, αυτά τα τρια με υπερ-βοηθάνε ακόμα περισσότερο.
Κυριακή 12/02/2017: Κάτι καινούργιο.
Προς το παρόν, δυστυχώς τίποτα το καινούργιο, μόνο παλιά, τα ίδια και τα ίδια.
Δευτέρα 13/02/2017: Μια αποτυχία που με δίδαξε…
Από αποτυχίες άλλο τίποτα στη ζωή μου! Νομίζω πως αν καθίσω και βάλω κάτω γράφοντας τις αποτυχίες μου και δίπλα τις επιτυχίες μου, οι αποτυχίες μου, ίσως, λέω ίσως είναι περισσότερες. Ή θα είναι περισσότερες αλλά μικρές σε μέγεθος και οι επιτυχίες μου λιγότερες αλλά μεγάλες σε μέγεθος. Άρα...; Αλλά μια αποτυχία που με δίδαξε για τα καλά είναι να μην φεύγω ποτέ σαν την κλέφτρα ή σαν φυγάς αν δεν έχω ενημερώσει τον/τους άλλον. Αν τώρα ο άλλος δεν με ακούει μια-δυο-τρεις φορές, δε θα φταίω Εγώ μετά για την όποια φυγή μου!
Τρίτη 14/02/2017: Μια συνάντηση.
Αχαχαχα συνάντηση με αρκετά έως πολλά χρήματα. Ας πούμε να μου πέσει το Τζακποτ του Τζόκερ. Αυτή κι αν είναι συνάντηση!!! Προς το παρόν, αρκούμε στις συναντήσεις με τους καλούς μου Φίλους και με αγαπημένα πρόσωπα!
Τετάρτη15/02/2017: Καινούργια ιδέα.
Δεν έχω κάποια καινούργια ιδέα. Έχω όμως παλιές τις οποίες δεν έχω ακόμα βάλει μπρος και πρέπει κάποια στιγμή να τις βάλω μπρος γιατί είναι πολύ καλές.
Πέμπτη 16/02/2017: Κάτι σταθερό που δεν αλλάζω.
Το χαμόγελο μου, ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποιος -σοβαρός- λόγος για να χαμο-γελάσω.
Παρασκευή 17/02/2017: Σε ένα μήνα από τώρα θα ήθελα…
Να έβρισκα μια καλή δουλειά, στα μέτρα μου που θα πληρώνομαι αρκετά καλά!
Σάββατο 18/02/2017: Σε ένα χρόνο από τώρα θα ήθελα…
Να έχω αλλάξει προς το καλύτερο τη ζωή μου! Να φύγω για κάπου πολύ μακριά... να έχω τόσα λεφτά ώστε να μην τα μετράω για να δω αν βγαίνει ο μήνας και αν μπορώ να πληρώσω τις όποιες υποχρεώσεις μου. Να έχω ολοκληρώσει το βιβλίο μου και να έχω βάλει μπρος για να πάρει το δρόμο του... Σε ένα χρόνο από τώρα θα ήθελα να είμαι το ίδιο και περισσότερο υγιής και να έχω κάνει τουλάχιστον δυο από τα μεγαλύτερα όνειρά μου πραγματικότητα.
Κυριακή 19/02/2017: Στιγμές που μετράνε.
Όλες οι στιγμές που δεν στεναχωριέσαι άδικα και μόνο χαμο-γελάς από την χαρά και την ευτυχία που σου δίνουν. Και γενικά και ειδικά μετράνε όλες εκείνες οι στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε ότι ζούμε όμορφα αυτή την ρημαδοζωή.
Δευτέρα 20/02/2017: Δυο φωτογραφίες αγαπημένες.
Η πρώτη λοιπόν τραβήχτηκε το Σάββατο 10 Οκτωβρίου του 2015 μια μέρα που η μοίρα μου έφερε κάτι καθυστερημένο. Η δεύτερη τραβήχτηκε το Σάββατο 7 Μαϊου του 2016 και είναι σαν να λέει η φωτο "The last look before the "I'm leaving"
Τρίτη 21/02/2017: Δύο πρόσωπα αγαπημένα.
Οι "Α" και ο "Ν(Χ)".
Τετάρτη 22/02/2017: Σε ποιον θα έγραφα γράμμα τώρα.
Στο Θεό...!
Αυστραλία, (Τελικά Πήγα!) μιας και είναι ένα ταξίδι που χρωστάω πρώτα απ' όλα στην Θεία μου γιατί της έχω πει κάνα δυο-τρεις φορές ότι θα έρθω αλλά το αναβάλλω μια γιατί δεν το αποφασίζω Εγώ και μια γιατί η ζωή μου βάζει "εμπόδια" φέρνοντας μου άλλα και άλλους.
Παρασκευή 24/02/2017: Κάτι νέο που έμαθα.
Αυτό που έμαθα πρόσφατα είναι το εξής. Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα με την καλύτερη μου Φίλη την Έφη στο Μοναστηράκι για βολτούλα και να τα πούμε μιας και είχαμε πολύ καιρό να τα πούμε. Πήγαμε λοιπόν για καφεδάκι, αλλά μετά θέλαμε να χτυπήσουμε και κάτι γλυκό. Εκείνη ήθελε Βάφλα κι Εγώ κρέπα, μιας και η Βάφλα προσωπικά εμένα (παίζει να είναι και το μοναδικό γλυκό) με λιγώνει. Πήγαμε και καθίσαμε για να παραγγείλουμε βάφλα και κρέπα, έλα όμως που φτιάχνανε μόνο βάφλες. Πήγαμε και ψάξαμε που φτιάχνουν και τα δυο και τέλος πάντων μάθαμε ότι όπου φτιάχνουν βάφλες δεν σημαίνει πως φτιάχνουν σίγουρα και κρέπες. Εγώ συγγνώμη αλλά είχα την εντύπωση πως αυτά τα δυο γλυκά πάνε πακέτο και τα μαγαζιά φτιάχνουν και τα δυο. Έλα όμως που τελικά δεν ισχύει! Αυτό το αστείο, ίσως όχι και τόσο σημαντικό έμαθα τώρα τελευταία.
Σάββατο 25/02/2017: Μια απόφαση πρόσφατη που μου βγήκε σε καλό.
Κυριακή 26/02/2017: Μια λάθος απόφαση.
Δευτέρα 27/02/2017: Πώς πέρασα την Καθαρά Δευτέρα.
Αρκετά όμορφα και ήρεμα! Όλοι η οικογένεια πήγε στο εξοχικό του αδελφού μου και κάνανε Καθαρά Δευτέρα. Εγώ έμεινα μόνη στο σπίτι. Ευτυχώς βγήκα με μια πολύ αγαπημένη μου Φίλη για καφεδάκι και βόλτα ακριβώς δίπλα στη θάλασσα και περάσαμε όμορφα, ήρεμα, διασκεδαστικά. Νομίζω πως έτσι είχα ανάγκη να την περάσω την ημέρα αυτή και όχι με πολλούς και πόσο μάλλον με επιπλέον άσχετους.
Τρίτη 28/02/2017: Κολάζ με μερικά στιγμιότυπα του μήνα (δημοσιεύσεις στα social media, φωτογραφίες, σκέψεις)
Παρακάτω οι 31 ερωτήσεις του Μαρτίου.
(κλικ στην εικόνα)
___________________
►Διαβάστε τις περσινές αναρτήσεις της στήλης "Ημερολόγιο Σκέψεων 2016"
- 💭Ημερολόγιο Σκέψεων 2017 #1: Ημέρες 1 - 18 (Ιανουάριος 2017) #1
- 💭Ημερολόγιο Σκέψεων 2017 #1: Ημέρες 19 - 31 (Ιανουάριος 2017) #2
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2017 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
1) Στο έχω ξαναπεί ότι έχεις φωτογένεια, έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφή(μήπως να το κοιτούσες επαγγελματικά; ;) )
1) Ένα τραγούδι (και) για την περίπτωσή σου:
https://www.youtube.com/watch?v=VdzyBUmf-7c
Το αγαπώ κι εγώ πολύ! Καλή άνοιξη Μαράκι ✿
Ναι νομίζω μου το έχεις ξαναπεί αυτό με την φωτογένεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα μωρρέ, δεν το πολύ πιστεύω Εγώ. Αλλά! μήπςω βλέπεις εσύ κάτι Πέτρα μου που δεν βλέπω Εγώ; Εεεεε;;;
Όσο για το τραγούδι, Πουλόπουλος, αυτό αρκεί!
Είναι πολύ ωραίο τραγούδι.
Ευχαριστώ πολύ Κυρία μου!
Καλή μας Άνοιξη αγαπημένη μου Πέτρσ!🌺🌺