📚Maria's books #2 & ✎My Favorite Quotes #12: Ποιήματα (Γράμματα) ενός φυλακισμένου

   Εκείνος από τα 17 του και για αρκετά χρόνια μπαινόβγαινε συχνά πυκνά στο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της ζωής, στις λεγόμενες φυλακές. Ένας άντρας με εμφάνιση αγέρωχη δεν θα πρόδιδε ποτέ το πραγματικό ποιόν αυτού του ανθρώπου ούτε θα κατηγορούνταν ποτέ ως ακόμη ένα κάθαρμα περιττό στη κοινωνία. Κι όμως στα 23 του νοικοκυρεύτηκε με μια κοπέλα ηλικίας 17 που πριν καλά καλά προλάβει να γνωρίσει ο ένας τον άλλον, παντρεύτηκαν με την συναίνεση των γονιών της κοπέλας, ακόμη κι αν Εκείνη δεν ήταν έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα. Έφυγαν από το χωριό της και ήρθαν να εγκατασταθούν στην Αθήνα για μια "ζωή ονειρική" που θα τα είχε όλα.

   Πράγματι η ζωή τους τα είχε όλα, όχι όμως τυλιγμένα "ονειρικά". Τα μεγάλα λόγια, τα πλούτη, η άνεση και όλες εκείνες οι υποσχέσεις αγάπης με τον καιρό έπαιρναν την μοναδική μορφή μιας εξωτερικά πολύ ωραίας αλλά εσωτερικά απατηλής βιτρίνας. Ήταν όμως πολύ αργά για να υπάρχει γυρισμός σε διαφορετικούς δρόμους ο καθένας τους, όχι αν πρώτα Εκείνος δεν φτάσει στο χείλος του γκρεμού κι Εκείνη μαζί με τα παιδιά, που καλώς ή κακώς, θέλοντας και μη έφερε μαζί με Εκείνον στον κόσμο, φτάσουν στον πάτο.

   Μα "αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη". Μέσα σε τόσα ψέμματα κάποια στιγμή η μεγάλη αλήθεια αποκαλύπτεται και η βασανισμένη ψυχή μετά κόπων και βασάνων βρίσκει την ηρεμία και την ελπίδα για να μαζέψει τα κομμάτια της και να αρχίσει ξανά από την αρχή.

   Γιατί μπορεί με το πέρασμα του χρόνου οι πληγές να επουλωθούν, οι άνθρωποι ίσως να πληρώσουν για τα λάθη και τα εγκλήματά τους, ίσως να αρπάξουν την μία-δυο-τρεις ή και περισσότερες ευκαιρίες που θα τους δοθεί για να αρχίσουν κάτι από την αρχή ή και να συνεχίσουν από εκεί που έμειναν και να σώσουν ότι καλό τους απέμεινε. Μπορεί ο χαμένος χρόνος και τα αγκάθια που θα γευτούν να είναι ένα μάθημα καλό για να αλλάξουν τα μυαλά, μπορεί όμως η περιφρόνηση και η διαγραφή από τη ζωή των ανθρώπων που πλήγωσαν να είναι η χειρότερη τιμωρία τους και να μείνουν μονάχοι σαν άστεγος που έχασε σε μια παρτίδα χαρτί όλη την "ονειρική ζωή" που έχτισε με τα ίδια του τα χέρια αλλά και μέσα σε μια μέρα γκρέμισε.

   Γιατί μπορεί να είναι αργά να πάρεις πίσω τα χρόνια της νιότης σου που σκόρπισες εξαιτίας άλλων αλλά τελικά δεν είναι ποτέ αργά για να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, με την καλύτερη επιλογή να είναι η επιβίωση με το κεφάλι ψηλά κι όχι σκυμμένο τάχα για τα μάτια του κόσμου. Μπορεί να μην έχεις την επιλογή να γυρίσεις τον χρόνο πίσω αλλά έχεις την επιλογή να σώσεις ότι ακόμα μπορεί να συγχωρεθεί και να διορθωθεί. Το θέμα είναι τι στα αλήθεια υπερισχύει μέσα στη ψυχή σου.

_____________

  Το παραπάνω 'απόσπασμα' είναι μια ακόμη ιστορία από το βιβλίο μου, που όπως έχω ξανά πει, γράφω αργά αλλά σταθερά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Φυσικά, όπως κάνω πάντα, όλα τα δίνω κάπως 'κωδικοποιημένα' γιατί θέλω απλώς να πάρετε μια γεύση και να αφήσω την φαντασία σας ελεύθερα να οργιάσει.

   Φυσικά και αυτή η ιστορία είναι αληθινή... πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι;😉 Και οι παρακάτω φωτογραφίες και ποιηματάκια που θα σας παρουσιάσω όχι απλώς δεν είναι άσχετες με την ιστορία αλλά είναι ένα κομμάτι της ίδιας ιστορίας και μάλιστα χρονικά είναι στο κομμάτι της τιμωρίας και εξιλέωση κυρίως "Εκείνου" αλλά και των άλλων προσώπων της ιστορίας.

   Λοιπόν, πολλά χρόνια πριν, κάπου γύρω στο 1994, ίσως και πολύ αργότερα, έφτασε στα χέρια μου ένα χειροποίητο μεγάλο κουτί σε σχήμα καρδιάς φτιαγμένο από ξύλινα καλαμάκια, που μέσα είχε άλλα μικρά κουτάκια σε σχήμα καρδιάς, μια χειροποίητη κορνίζα με μια φωτογραφία επίσης από ξύλινα καλαμάκια, διάφορα χειροποίητα δωράκια, κάποιες σελίδες με ποίηση και μαζί συνοδεύονταν με ένα γράμμα. (Δυστυχώς το κουτί δεν σώθηκε στο πέρασμα του χρόνου αλλά το θυμάμαι πολύ καλά!) Ο αποστολέας ένας φυλακιζόμενος από τις φυλακές Κορυδαλλού. Ποιος ακριβώς ήταν, δεν έχει και τόση σημασία τώρα αλλά στο βιβλίο το αποκαλύπτω. Τότε, ίσως λόγω της μικρής μου ηλικίας δεν ήθελα να διαβάσω τίποτα από τα γραφόμενά του, ούτε καν το γράμμα, αρκέστηκα στο πανέμορφο, η αλήθεια είναι, κουτί και στα διάφορα καλούδια του. Κλείδωσα ότι ένιωθα και δεν ένιωθα... Μείναν όλα κρυμμένα στο συρτάρι. 

  Πέρσι τέτοιον καιρό, Δευτέρα 6/6/2016, τα διάβασα όλα. Μάλιστα ήμουν έτοιμη να γράψω την τωρινή ανάρτηση αλλά για κάποιον λόγο δεν το έκανα. Κι έτσι ξανά μπήκαν όλα στο συρτάρι...

  Χθες, προχθές αποφασισμένη έτσι χωρίς ιδιαίτερο λόγο αλλά σίγουρα κάποιο ερέθισμα είχα (συνήθως τα ερεθίσματα μου είναι είτε περνάω κάποια φάση συναισθηματική ή μουσική δηλαδή έχω κολλήσει με κάποιο τραγούδι) παίρνω τον φάκελο με τα κρυμμένα μου αρχεία, βρίσκω τις σελίδες και το γράμμα, βγάζω την παλαιωμένη καρφίτσα, διαβάζω τις κιτρινισμένες σελίδες και έτσι απλά μοιράζομαι σήμερα μια από τις ιστορίες του βιβλίου μου.

   Διαβάζοντας όλα αυτά τα γραφόμενα του, ομολογώ πως ακόμα δεν είμαι σίγουρη αν όλα αυτά τα έγραψε Εκείνος πίσω από τα σίδερα της φυλακής, αν είναι δηλαδή όντως δικά του. Μετά όμως σκέφτομαι το γράμμα ή μάλλον τα γράμματα που διάβασα τότε (που δεν θα τα μοιραστώ μαζί σας, όχι εδώ σε αυτό το post) και θυμάμαι πως είναι ο ίδιος γραφικός χαρακτήρας που βγάζει την ίδια ευαισθησία να το πω; τέλος πάντων καμία μα καμία σχέση με τον κακό άνθρωπο της ιστορίας. Κρατάω μια επιφύλλαξη αλλά στέκομαι στα ντοκουμέντα που έχω στα χέρια μου και ακόμα περισσότερα στις ίδιες τις αναμνήσεις και τα γεγονότα.

Το πρώτο φύλλο άνοιξε
να δεις τα βασανά μου
Να δεις τι τράβηξε για σένα
η άμοιρη καρδιά μου

Μα θέλει λίγο προσοχή
και μαστορία μεγάλη
να την ανοίξεις και να ιδής
και να την κλείσεις πάλι

Θυμάσαι που μου χάρισες
μια μέρα την καρδιά σοθ
και μου πες φυλαξέ την
μαζί με την δικιά σου

Την πήρα και την φύλαξα
με δάκρυ και με πόνο
ήταν που θα μας χώριζε
ο θάνατος μόνο

Μα εσύ μου την ζητάς
να σου τη δώσω πίσω
Οι δυο καρδιές έγιναν μια
και πως να τις χωρίσω

Πάρε μαχαίρι δίκοπο
κι έλα να την χαρίσεις
και την φτωχή καρδούλα μου
φαρμάκι να ποτίσεις
[...]

Πήρα χαρτί και σου γράψα
τα τόσα βασανά μου
για να αναγνώσεις και να δεις
τον πόνο της καρδιάς μου

Μην σχίσεις την επιστολές
προτού την αναγνώσεις
όχι για να με λυπηθείς
και να το μετανιώσεις

Πάρα σκληρό να λυπηθείς
τον έρωτα τον ψεύτη
τους λόγους σου τους πονηρούς
άσπλαχνε καρδιο κλέφτη
που με αυτά με έκανες
το παν να λυσμονήσω
τις πίκρες και τα βάσανα
όλα να τα αποχτήσω

Και τον Θεό που προσκυνώ
τον ξέχασα για σένα μα σε λατρεύω
σ' αγαπώ μμε δεν πονείς για μένα
[...]

Ο έρωτας είναι πικρός σαν ένα μαργαριτάρι και όποιος θα απαρνηθεί πρέπει να πεθάνει.
Τι να τα κάνω τα στολίδια και η καρδιά που μ' αγαπά δεν πονά ακόμα.
Δεν φταίω εγώ ούτε κι εσύ φταίει η αγάπη που είναι πικρό φαρμάκι.
Τα μάτια μου γιναν κρύσταλλα και γράμμα να μην παίρνω και η πονεμένη μου καρδιά πάντα να περιμένει.
Έδωσες το δικαίωμα εσύ να σ' αγαπήσω τώρα κοιτάς να μ' αρνηθείς και σαν κερί θα σβήσω.
Πονώ και δεν βρίσκεται άνθρωπος να με σώσει στην πονεμένη μου καρδιά παρηγοριά να δώσει.
Αφού έχεις άλλον στην καρδιά εμένα τι με θέλεις να το παιδεύεις το κορμί αφού δεν το λατρεύεις.
Βασανισμένο μου κορμί τυρρανισμένο μου σώμα κάλλιο ήσουνα νεκρό να σε τρώγε το χώμα.
Το πληγωμένο μου στήθος μου πονεί μα δεν το λέει τα χείλη μου κι αν τραγουδούν μέσα η καρδιά μου κλαίει.
[...]

Διαβάστε επίσης: 

• 📚Maria's books #1: Μια ιστορία, ένα τραγούδι, μια ζωή... (Α' μέρος)

• Diary of Bliss 2013: 11η εβδομάδα – “Γράμμα …στον εαυτό μου!” (4/10/2013)

• Κριτική Βιβλίου: Θοδωρής Αθερίδης – “…Απ’ το νου μου” & Ελένη Σεβαστίκογλου – “Γράμματα χωρίς παραλήπτη” (18/05/2015)

• ✍ My thoughts #10 – Γράμματα με ή χωρίς παραλήπτη (22/06/2015)
• Γράμματα στον Άγιο-Βασίλη 
  

☞Διαβάστε επίσης:
_________________

 ►Διαβάστε όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις του “Diary of Bliss”

• Γράμματα
•  Letter to Myself 
• Τα e-Γράμματα μου στον Άγιο-Βασίλη

 

 

 

Γιάννης Πάρριος - Τόσα γράμματα

☞Διαβάστε σχετικές αναρτήσεις:
_____________________________

►Διαβάστε περισσότερα Άρθρα μου

►Διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “✎My Favorite Quotes”

► Οι Βιβλιοθήκη του ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫... (Λίστα)

►Διαβάστε περισσότερα άρθρα από τις παρακάτω στήλες

• True Stories:Μικρές_καθημερινές_ιστορίες
• Let’s talk about Relationships
• 💭Σκέφτομαι και Γράφω
• ✍ My thoughts
• ✒️Η ποίηση/στίχοι μου
• 🎼Τραγούδια - Μουσική
• True Stories

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία των Ιστολογίων (blogs) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ Σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 (νοείται «κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με ορισμένη μορφή») απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2017 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*