📚ΒιβλιοΚριτική: Αλέξης Σταμάτης - Ζωή (2005)

 

  Και είμαι στην πολύ πολύ ευχάριστη θέση, μετά από πολύ καιρό, να σας παρουσιάσω μια Βιβλιοκριτική. Γιατί η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε το διάβασμα που το είχα αφήσει λόγω ασχολούμουν με άλλα, λόγω ότι βαριόμουν, λόγω ότι το είχα κάπου ξεχάσει. Από την στιγμή όμως που πριν λίγο καιρό είχα έντονα την ανάγκη να πιάσω ξανά βιβλία στα χέρια μου και να ταξιδέψω στις σελίδες του, κατάλαβα ακόμα πιο πολύ πόσο μα πόσο μου αρέσει το διάβασμα. Και από την στιγμή που το έβαλα στο πρόγραμμα, άνετα από μόνο του χωρίς κόπο ούτε πίεση αλλά με τρόπο και λίγη ώρα από το 24ωρο μου, έχω κάνει ωραία ταξίδια στις διάφορες ιστορίες των βιβλίων που έχω διαβάσει μέχρι αυτή την στιγμή.

   Μέχρι στιγμής μέσα σε λιγότερο από 2 εβδομάδες έχω διαβάσει ήδη 3 βιβλία (θα τα έχετε ήδη δει όσοι με ακολουθείτε στο Instagram & στο fb) + 1 που διαβάζω αυτές τις ημέρες, τα οποία και θα σας τα παρουσιάσω τις επόμενες μέρες. Ενημερωτικά στην παραπάνω φωτογραφία σας δείχνω τα 3 από αυτά, έτσι για να ξέρετε και τι να περιμένετε.

  Στην παρούσα ανάρτηση λοιπόν θα σας μιλήσω για το πρώτο βιβλίο που είναι του Αλέξη Σταμάτη με τίτλο "Ζωή". Είναι η πρώτη φορά που διάβασα κάτι από τον Συγγραφέα, μιας και ήταν στην λίστα μου με όσους Συγγραφείς αλλά και όσα βιβλία θα ήθελα κάποια στιγμή να διαβάσω. Είναι παλιός τίτλος, αλλά με ξέρετε πως έχω την τάση να διαβάζω παλιότερα βιβλία αλλά και "άγνωστα" που δεν τα γνωρίζει το ευρύ κοινό ή που δεν είναι απαραιτήτως "Best Seller". Για εμένα δεν έχει καμία σημασία ούτε το καινούργιο βιβλίο ούτε το 'γνωστός ή λιγότερο ή άγνωστος' Συγγραφέας ούτε τι είναι στη μόδα. Σας τα έχω ξαναπεί, να μην επαναλαμβάνομαι!

Κλικ στην Φωτο για να διαβάσετε το οπισθόφυλλο

Πληροφορίες:
Είδος: Μυθιστόρημα
Σειρά: Σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία
Τίτλος: “Ζωή”
Συγγραφέας: Αλέξης Σταμάτης
Εκδόσεις: Μίνωας

• 1η έκδοση: Σεπτέμβριος 2005
• 2η έκδοση: Ιανουάριος 2014
• 1η ανατύπωση: Απρίλιος 2014

Σελ.: 150

Άλλα βιβλία του Συγγραφέα:
Αλέξης Σταμάτης (Goodreads Author)

Σημ.: Το μυθιστόρημα είναι αφιερωμένο στην μητέρα του Συγγραφέα Μπέττυ...

_______________

Η υπόθεση:

"Δε νομίζω ποτέ μια γυναίκα να αγάπησε στ' αληθινά έναν άντρα για τις σκέψεις του. Δεν είχε και ιδιαίτερες σκέψεις ο Αντρέας. Ήταν σαν να ζούσα σε μια nature morte. Όλα ήταν εκεί, ζωγραφισμένα στην εντέλεια, αλλά κάτι έλειπε. Κι αυτό που έλειπε ήταν το νόημα. Κοιταζόμασταν με τις ώρες στα μάτια, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από πάνω του, τον κοίταζα, τον κοίταζα κι έβλεπα τι; Ένα απέραντο συναίσθημα, που ήταν ολόκληρο δικό μου... Το νόημα το έδινες εσύ, ύστερα. Ήσουν ο αδερφός μου τότε, ο πατέρας μου. Πάλι θα σ' το πω, το σκέφτομαι συχνά, πώς το δέχτηκες... Πώς τη δέχτηκες αυτή τη θέση;"

Η άποψη μου:

   Ας ξεκινήσω από την γραμματοσειρά του βιβλίου που πραγματικά είναι ακριβώς αυτήν που μου αρέσει, αγαπώ και κυρίως είναι άνετη και ξεκούραστη στα μάτια μου.

   Η γραφή του Συγγραφέα, απλή, ρευστή, ξε-κάθαρη θα έλεγα, ακούραστη χωρίς ακαταλαβίστηκες λέξεις. Οι διάλογοι (που πραγματικά είναι αρκετοί αλλά ακούραστοι) καθαροί, με τα σημεία στίξης που επιβάλλεται να βλέπω για να καταλαβαίνω ότι επρόκειτο για διάλογο στην κάθε σκηνή. Κάθε κεφάλαιο συνοδεύεται με έναν τίτλο, συνήθως με "to the point" του κεφαλαίου, κάτι που προσωπικά μου αρέσει στα βιβλία.

   Οι χαρακτήρες είναι οι εξής: Η 50+χρονη Ζωή η Πρωταγωνίστρια της ιστορίας που μέχρι να την γνωρίσεις όσο κυλάει η ιστορία θα την χαρακτηρίσεις μια ατσαλάκωτη γυναίκα χωρίς ψυχή αλλά απόλυτα "του φαίνεσται". Αλλά αναρωτηθείτε "Πότε μια γυναίκα συμπεριφέρεται σαν να μην έχει ψυχή, ούτε ίχνος συναίσθημα;".

   Ο σύζυγος της Λυκούργος, ένας άντρας που τα πάντα περνούν από τα χέρια του, δεν έχει λόγο να έχει άποψη, φαίνεται να είναι σαν ένα πιστό σκυλί που στέκεται βράχος δίπλα στην Ζωή. "Πότε όμως ένας άντρας παύει να είναι βράχος στην οικογένειά του;"

   Έχουμε τον Οικογενειακό Φίλο τους, τον Ανδρέα που μετά από 15 χρόνια απουσίας επιστρέφει από την Αμερική για να κερδίσει τα χαμένα χρόνια που άφησε να φύγουν από τα χέρια του. "Πότε όμως μια επιστροφή σημάνει η ώρα για να κερδίσεις ότι έχασες ή για να χάσεις ότι κέρδισες;"

   Έχουμε την 30χρονη Μάγια, την κόρη της Ζωής. Ένα κορίτσι όμορφο, πετυχημένη στη δουλειά της, Μουσικός στο επάγγελμα, που όμως εμφανισιακά αλλά και στον χαρακτήρα είναι πολύ μακριά από της μητέρας της, κάτι που είναι και η αιτία προστριβών των δυο γυναικών. "Πότε όμως μια κόρη έρχεται σε συνεχής κόντρα με την μητέρα της, ακόμα κι αν ποτέ δεν χρειάστηκαν να ανταλλάξουν μια αγκαλιά;"

   Έχουμε επίσης και την Οικογενειακή Φίλη ολονών, την Αιμιλία. Μια γυναίκα που θα έλεγες πως φέρνει σε συμπεριφορά και σε εμφάνιση στη Ζωή, μόνο μην ξεχνάμε πως ποτέ σε έναν χώρο, σε μια παράσταση δεν χωρούν δυο Πρωταγωνίστριες. Πάντα η μία θα κλέβει την παράσταση από την άλλην. "Πότε λοιπόν δυο γυναίκες απαιτούν να είναι Μία η πρωταγωνίστρια στο ίδιο όμως έργο που παίζουν και οι δυο;"

   Διαβάζοντας το βιβλίο λοιπόν νιώθεις ξεκάθαρα πως παρακολουθείς μια θεατρική παράσταση, με 2 το πολύ 3 εσωτερικά σκηνικά. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ένα σκηνικό σπιτιού, αυτό της Ζωής όπου όλοι οι καλεσμένοι θα καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι για δείπνο και θα παίξουν τον ρόλο τους όχι μόνο όπως το έχουν μάθει αλλά και έτσι όπως δεν το έγραψε κανένας σεναριογράφος παρά μόνο όπως θα το γράψει η ίδια η ζωή τους. Κάπου εκεί εν μια νυχτί θα πέσει και η αυλαία του δράματος αποκαλύπτοντας αν όχι όλες τις αλήθειες και τα κρυμμένα μυστικά, σίγουρα όμως θα σπάσει η γυάλινη βιτρίνα, ο εγωισμός, ο συμβιβασμός, η όλη κάψα της αυτοκαταστροφής. Και ίσως, ίσως μέσα στην γλυκόπικρη ιστορία, μια αγκαλιά, μια κουβέντα αγάπης, μια συγχώρεση εαυτού να είναι και το κλειδί για να σταματήσουν οι φωνές που τους κρατούν μακριά από την ...Ζωή.

   Δεν μπορώ να πω, το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα "σαν νεράκι" και δεν σε κουράζει ούτε στιγμή. Το φινάλε όμως μου άφησε ένα κενό... νομίζω πως ήθελα το κάτι παραπάνω και το κάτι το ξεκάθαρο και από την συμπεριφορά των ηρώων μας, που ούτως ή άλλος είναι ενδιαφέροντες αλλά και από την τελευταία περίεργη σκηνή. Κατ' άλλα, θα ήθελα να διαβάσω και άλλα βιβλία του Αλέξη Σταμάτη, γιατί αυτή η πρώτη επαφή ήταν όμορφη αλλά όχι τόσο εντυπωσιακή όσο περίμενα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!
*Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!
**Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, Θεάτρου, Μουσικής, ούτε Βιβλίων και Φωτογραφίας… ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.
***Δεν γράφω κριτικές, απλά για να γράφω Κριτικές (δεν είναι αυτή η δουλειά μου) αλλά γράφω Κριτικές επειδή βλέπω ταινίες/παραστάσεις/εκθέσεις, διαβάζω βιβλία, ακούω μουσική!!!
****Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!

         
 

☞Διαβάστε επίσης:
_________________
► Η Βιβλιοθήκη του ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ
► Η Βιβλιοθήκη του ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫... (Λίστα)
► ΒιβιλιοΚριτικές: Παρουσιάσεις/Κριτικές Βιβλίων
► #Διεθνής_Εβδομάδα_βιβλίου 2013! Η δική μου επιλογή Βιβλίου!
► 23 Απριλίου 2015: Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου (Τα βιβλία & Εγώ)
► My blog book! Πως να μετατρέψετε το blog σας σε …βιβλίο!
► Hi-5 Φώτο! 2η εβδομάδα: 5 βιβλία που αγαπώ κι υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου!
► ✍Bookofmylife: Ένα αναμνηστικό ενθύμιο βιβλίο Ημερολόγιο... (+ τα τελευταία βιβλία που απέκτησα)
► ✎TAG: Books

*Η ανάρτηση αυτή, όπως όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του ιστολογίου (blog) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η τροποποίηση, η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των κειμένων καθώς και των φωτογραφιών από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς προηγούμενη αναγραφή της πηγής, γραπτή άδεια αλλά και έγκριση της δημιουργού του.
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
Copyright ©2010-2018 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*