Το έχω ξαναπεί! Είναι κάποια τραγούδια που ξεκάθαρα είναι αυτό που λες στον ίδιο σου τον εαυτό "Μια ταύτιση". Και πάντα έρχονται την κατάλληλη στιγμή να σε στηρίξουν. Το παρακάτω τραγούδι είναι ένα από τα πολλά που για μένα είναι "Ταυτίζομαι".
Είναι Αύγουστος, είναι Καλοκαίρι όλοι έχουμε μια προσδοκία για κάποιες παραπάνω στιγμές μετά από έναν δύσκολο Χειμώνα, είναι και ότι υπάρχουν πάντα κάποια αισθήματα που δεν βρίσκουν την δίκαιη ανταπόκριση. Και τέλος πάντων, αν στη ζωή δεν υπήρχε η Μουσική, τότε η φωνή της καρδιάς θα έμενε σιωπηλή μόνη της να παρηγορείτε. Ευτυχώς λοιπόν που πάντα υπάρχει ένα τραγούδι να μιλάει για Εκείνην. Λέω Εγώ τώρα τα δικά μου.
Βρήκα αυτό! "Μου χρωστάω έναν Αύγουστο. Μου χρωστάω ένα Καλοκαίρι! Και αν δεν μπορείς να μου το προσφέρεις εσύ, θα το προσφέρω εγώ στον εαυτό μου."
Αυτά τα λόγια θα μπορούσα να τα είχα γράψει Εγώ. Από πάντα θυμάμαι ο τρόπος σκέψης μου ήταν κάπως έτσι. Μου χρωστούσαν πολλά! Μου χρωστούσα περισσότερα! Μου έταξαν πολλά αλλά έδωσαν λίγα έως ΤΙΠΟΤΑ. Μου έταξα κι Εγώ και τα έδωσα όλα μέχρι και αυτά που δεν έδωσαν. Μου υποσχέθηκαν όπως έλεγαν από αγάπη, από νοιάξιμο τόσα κι άλλα τόσα αρκεί να κάνω υπομονή, να έρθουν καλύτερες μέρες, όταν θα υπάρχει χρόνος, όταν θα βολεύουν οι καταστάσεις, όταν θα μπορούν... όταν θα, όταν θα... Κι Εγώ ως υπερβολικά συναισθηματικός άνθρωπος, που έχω κατανόηση, που ξέρω να κάνω υπομονή, που είμαι ανεκτική όσο δεν πάει (και αυτό καταλήγω να λέω πως είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνω αλλά θα σας μιλήσει γι' αυτό σε κάποια άλλη ανάρτηση), που δεν κοιτάζω μόνο τη δική μου βόλεψη, που πραγματικά νοιάζομαι για την σωστή και υγιή σχέση (την οποιαδήποτε σχέση) με τον άλλον, καταλήγω πάντα να μένω μόνη και να προσφέρω μοναχικά στον εαυτό μου όλα όσα μου έταξε ο άλλος, όχι ο οποιοσδήποτε άλλος αλλά αυτός/αυτοί που για μένα είναι μέρος της ζωής μου.
Όχι σε καμία περίπτωση αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Αντιθέτως είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει ο καθένας για τον εαυτό του. Εξάλλου όπως έχω γράψει σε αυτό το άρθρο Μου “Όλα ξεκινούν από εμάς τους ίδιους!”
Αυτό λοιπόν έμαθα μια ζωή να κάνω. Να προσφέρω στον εαυτό μου όλα όσα δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε στην τελική ο άλλος να μου προσφέρει. Απολύτως σεβαστό ως ένα σημείο. Ως εκείνο το σημείο που οι πράξεις δεν δείχνουν το "Μαζί" αλλά το "Μόνος Μου".
Εξάλλου, είμαι ένας άνθρωπος που υποστηρίζω πως σαν την ελευθερία δεν υπάρχει κάτι άλλο περισσότερο που να αξίζει για τον άνθρωπο. Δεν γουστάρω να γίνομαι ενοχλητική, ούτε να έχω απαιτήσεις και φυσικά ούτε να παρακαλάω. Κάνω τις προτάσεις μου, μια, δυο, τρεις αν είσαι η εξαίρεση μιλάω, αν δεν ακουστώ και περιμένω, με έχεις στην αναμονή περισσότερο από όσο ο ίδιος ο χρόνος είναι αρκετός, τότε προχωράω μόνη, ξεκάθαρη, εντάξει με τον εαυτό μου και η ζωή προχωράει, μαζί της κι Εγώ. Και Ναι ρε Φίλε, Μαγκιά μου... που τολμάω και προχωράω μόνη.
Μου χρωστώ τον φετινό Αύγουστο όσο κανέναν άλλον Αύγουστο! Για όλο τον εγκλεισμό, για όλη την αναμονή, για όλη την κατανόηση που έδειξα, για το δωμάτιο φυλακή που ζω, για την κούραση που πέρασα, για την άδικη μοναξιά που βιώνω για δυο, για τα ψίχουλα της ημέρας, για τις χαμένες μέρες και νύχτες, για όσα αισθήματα εξέφρασα και δεν έλαβα απάντηση ή απλά έλαβα μια σιωπή, για όλα εκείνα τα "Δεν μπορώ", "Δεν έχω χρόνο", "θα δούμε", "κάτι θα γίνει", για όλα εκείνα τα εμπόδια που μόνο εμπόδια δεν είναι, είναι απλά επιλογές.
Και τελικά είναι τι επιλογές κάνεις, τι προτεραιότητες βάζεις, αν θέλεις πραγματικά, έστω αν προσπάθησες κι ας μην βγήκε. Όμως, να προσπαθείς να κερδίσεις τις στιγμές της ζωής κι όχι να της αφήνεις να φύγουν σαν το τρένο που έχασες. Του χρόνου, τον επόμενο Αύγουστο που ξέρεις αν ξανά έρθει το ίδιο τρένο; Οι ίδιες στιγμές; οι ίδιοι άνθρωποι; Θα έρθουν τα ίδια ή πάμε για άλλα μένοντας όμως μια πληγωμένη ανάμνηση, χάνοντας κάτι που άξιζε;
🎼Έναν Αύγουστο μαζί σου
μου υποσχέθηκες θυμήσου
μα ακόμα σε χειμώνες μόνο ζω.
Έναν Αύγουστο μαζί σου
να ανασαίνω την πνοή σου
και τα μάτια σου να βλέπω σαν ξυπνώ
και άμα θες μετά ας μην σε ξανά δω.🎼
Διαβάστε επίσης: Στιγμές σε Guest post #7: Η φωτογραφία που ...μυρίζει Καλοκαίρι!
Τελικά δεν χρειάζεται να υπόσχεσαι τίποτα... να μην περιμένεις τίποτα... να μην ξοδεύεις τον λιγοστό χρόνο που έχεις... να μην συγκρατείς καμία επιθυμία περιμένοντας έναν Αύγουστο για κάποιες απαραίτητες στιγμές ζωής. Πάρε τον Αύγουστο, την επιλογή σου, το δικό σου βήμα, τη δική σου προσπάθεια, το δικό σου τρένο και ζήσε τον τώρα, όχι στο αβέβαιο αύριο κι ας μην ξανά έρθει το ίδιο τρένο, ούτε ο ίδιος Αύγουστος. Αρκεί που εσύ ξέρεις πως ξεχρέωσες αυτά που σου χρώσταγες και που σου χρώσταγαν. Και Εγώ ακριβώς αυτά θα κάνω λίγο πριν φύγει αυτός ο Αύγουστος του 2021 κι ας μην είναι ακριβώς έτσι όπως θα τον επιθυμούσα. Μ' ευχαριστώ 'εκ των προτέρων' για όσα ήδη προσφέρω και θα προσφέρω μέχρι να αποχαιρετήσω αυτό τον χρωστούμενο Αύγουστο.
Μουσική: Σπύρος Μεταξάς & Χρήστος Χιώνης
Ημ/νία Κυκλοφορίας: Ιούλιος 2021
♫♫♫
Στην καρδιά μου πάλι βρέχει
μελαγχολικός καιρός
έξω η ζωή μου τρέχει
μα ο δρόμος μου κλειστός.Έναν Αύγουστο μαζί σου
μου υποσχέθηκες θυμήσου
μα ακόμα σε χειμώνες μόνο ζω.
Έναν Αύγουστο μαζί σου
να ανασαίνω την πνοή σου
και τα μάτια σου να βλέπω σαν ξυπνώ
και άμα θες μετά ας μην σε ξανά δω.Το συνώνυμο του λάθους
είσαι μάτια μου εσύ
μα τα όρια του πάθους
ποιος μπορεί να συγκρατεί.
♫♫♫
___________________
► Διαβάστε περισσότερα άρθρα μου από την στήλη "Σκέφτομαι και Γράφω"
Αν επιθυμείς μπορείς να κάνεις εγγραφή στο Newsletter μου για να γίνεις ένας από τους Συλλεκτικούς Αναγνώστες μου, να ενημερώνεσαι άμεσα για τα δημιουργικά πράγματα του blog, να μαθαίνεις τα πιο special νέα μου, να απολαμβάνεις ειδικά προνόμια, όπως επίσης να έχεις πρόσβαση στην Συλλεκτική Βιβλιοθήκη του blog μου.
Απαγορεύεται η τροποποίηση, η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των κειμένων καθώς και των φωτογραφιών από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς προηγούμενη έγκριση της δημιουργού του αλλά και η απαραίτητη αναγραφή της πηγής.
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Όλα είναι επίσημα αποθηκευμένα!
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©opyright ©2010-2021
Καλησπέρα Μαρία μου. Λόγια για το φετινό καλοκαίρι δεν χρειάζονται. Είναι μακράν, το χειρότερο! Και ο χειμώνας προβλέπεται επώδυνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να κρατάς την αισιοδοξία σου και τη θετική σου αύρα. Σε καλησπερίζω.
Γιάννη μου, δυστυχώς θα συμφωνήσω μαζί σου.
ΔιαγραφήΔεν ξέρω για αισιοδοξία και θετική αύρα, ξέρω όμως σίγουρα ότι πρέπει να αντέξουμε και να τα καταφέρνουμε όσα έρθουν, ό,τι κι αν είναι αυτά!
Να Είσαι καλά!