Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που σας διηγήθηκα μια μικρή αληθινή ιστορία από την καθημερινότητα μου. Ήρθε η ώρα λοιπόν να σας διηγηθώ μια ακόμη ιστορία, φρέσκια, συνέβη μόλις χθες. Θα σας διηγηθώ 2 ωραιότατα😁περιστατικά που με έκαναν να γελάσω με την καρδιά μου.
Ναι ομολογώ πως ψάχνω αφορμές να γελάσω, να σκάσει το χειλάκι μου😆😂να γελάσετε λίγο κι εσείς.😁🤣
Διαβάστε περισσότερα άρθρα μου από την στήλη►
Χθες μπήκα στο super market να πάρω κάτι να φάω και συνέβη τα εξής 2 κατά σειρά συμβάντα.
1ο συμβάν:
Σε κάποια φάση όσοι ήμασταν στο πάνω όροφο του καταστήματος ακούμε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων να λέει με φωνή δυνατή και τύπου 'τσαμπουκαλέ' ύφος ο κύριος στην γυναίκα του:
-Ασπασία, θυμάσαι στα πολύ παλιά χρόνια μας που τη βρώμη την πετούσαμε στα γαϊδούρια να φάνε και αυτά κάτι μην πεθάνουν στην πείνα; Σήμερα κάποια ζώα που λέγονται άνθρωποι την τρώνε και την κάναν σπουδαία.
-Ναι είδες; και είναι και ακριβή!
Του απαντάει η σύζυγος.
Η αλήθεια είναι ότι αμέσως πήγα λίγο πιο πέρα για να γελάσω με την ησυχία μου. Σόρυ!😁😂 Αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ. Ήταν το ύφος του; η φωνή του; ο κακός τρόπος του; αυτά που έλεγε; Δεν ξέρω αλλά εντάξει το πήρα στην πλάκα.
Πάντως, προσωπικά, ένα από τα πράγματα που με ενοχλούν στην συμπεριφορά των ανθρώπων είναι να μην ξέρουν να συμπεριφερθούν με σεβασμό σε έναν 'δημόσιο χώρο' και κάνουν λες και βρίσκονται στο σπίτι τους. Αυτό το πράγμα εκτός από απαράδεκτο το θεωρώ και 'αξεστοσύνη'. Εντάξει, έτσι το περιγράφω Εγώ προσωπικά. "Άξεστος" αυτό ακριβώς εννοώ!
Τέλος πάντων, δεν πιστεύω να είσαστε κι εσείς τίποτα τέτοια "ζώα" που τρώνε αυτή την 'σπουδαία Βρώμη';😁Μεταξύ μας πάντως, μην με μαρτυρήσετε🤫είμαι ένα από τα σημερινά...γαϊδούρια.😋🤭 Τρώω βρώμη και με διάφορους συνδυασμούς. π.χ. να βάζετε βρώμη και στα μπιφτέκια.😋
Και ναι ξέρω και από άλλους που έχω ακούσει για τη βρώμη που εμείς οι νεότεροι την μάθαμε να την τρώμε τώρα, αλλά υπήρχε από πολύ παλιά.
2ο συμβάν:
Αφού λοιπόν πήρα αυτό που ήθελα, πήγα κατευθείαν στο ταμείο. Περιμένω κανονικά στην ουρά. Εν τω μεταξύ αν και Δευτέρα είχε αρκετό κόσμο και σε όλα τα ταμεία ουρές.
Μπροστά μου ήταν μια Κυρία μεγάλης ηλικίας από εμένα και σχεδόν με παρακάλεσε να περάσω μπροστά να τελειώσω γρήγορα αφού έχω μόνο ένα πράγμα. Το ίδιο συνέβη και με μια άλλη που ήρθε εκείνη την ώρα.
Εγώ, όπως συνήθως κάνω, από ντροπή; επειδή δεν γουστάρω τα σχόλια; όταν πάντα θα βρίσκεται κάποιος να κάνει τον "έξυπνο"; για το ποιος είναι στην ουρά και ξέρετε τα γνωστά που σίγουρα συναντάτε κι εσείς στα ψώνια σας, δε δέχτηκα λέγοντας ότι,
-Κι εσείς έχετε λίγα πραγματάκια (η μια είχε 3-4 και η άλλη δεν ξέρω πόσα, είχε καρότσι) και μωρέ μην ανησυχείτε Κυρίες μου όλα θα γίνουν μην αγχώνεστε.
Μου το ξανά είπε, γιοκ το ηλίθιο Εγώ...😁
Φτάνει η σειρά της μπροστινής μου και ψιθυριστά μου το ξανά λέει: "Πήγαινε να τελειώνεις κοριτσάκι μου να φεύγεις, στο λέω Εγώ μην ντρέπεσαι..."
-Εντάξει αφού επιμένετε σας ευχαριστώ!, της είπα!
(Κοίτα ρε ξύπνησα!😆)
Πλήρωσα και την ξανά ευχαριστώ για την καλοσύνη της.
-Τίποτα κορίτσι μου, πήγαινε στο καλό και την ευχή μου να έχεις! μου είπε!
Κι Εγώ, αλήθεια σας λέω, ένιωσα μέσα μου αυτή την χαρά, αυτή την αίσθηση ότι ακόμα υπάρχει εκεί έξω λίγη ομορφιά, λίγη ευγένεια, λίγη καλοσύνη, λίγη ανθρωπιά βρε άνθρωπε σε αυτό τον κόσμο... Να! αυτή η υπέροχη ομορφιά του Κόσμου που τη βρίσκεις αν της δώσεις την αξία που της πρέπει.🙏
#ΛέωΕγώΤώραΚάτιΔικάΜου
------------------------------
Πάει και ο Ιανουάριος του 2022!
_________________
► Διαβάστε περισσότερα άρθρα από την στήλη "True Stories: Μικρές καθημερινές ιστορίες"...
► Περισσότερα άρθρα από την στήλη "True Stories"...
►True Stories: Μικρές καθημερινές ιστορίες #1 - Η ευγένεια ενός παιδιού!
►True Stories: Μικρές καθημερινές ιστορίες #2 - Εγώ… η ξυπόλητη Πριγκίπισσα!
►True Stories: Μικρές καθημερινές ιστορίες #3 – Άγχος για ασήμαντο λόγο
► True Stories: Μικρές καθημερινές ιστορίες #4 – Ποτέ μην ξεχνάς να Χαμο-γελάς☺
► True Stories: Μικρές καθημερινές ιστορίες #5 – Βρε κορίτσι γιατί δεν τρως;
► True Stories: Μικρές καθημερινές ιστορίες #6 – Ποιος ορίζει τι "πρέπει" και τι "δεν πρέπει";
► True Stories: Μικρές καθημερινές ιστορίες #7 – Δε βιάζομαι για να μη γεράσω γρήγορα!
✿⊱┈┈╮ΣΥΛΛΕΓΩ_ΣΤΙΓΜΕΣ╭┈┈⊰✿
Αν επιθυμείς μπορείς να κάνεις εγγραφή στο Newsletter μου για να γίνεις ένας από τους Συλλεκτικούς Αναγνώστες μου, να ενημερώνεσα άμεσα για τα δημιουργικά πράγματα του blog, να μαθαίνεις τα πιο special νέα μου, να απολαμβάνεις ειδικά προνόμια, όπως επίσης να έχεις πρόσβαση στην Συλλεκτική Βιβλιοθήκη του blog μου.
Συνεπώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιαδήποτε αντιγραφή ή τροποποίηση, αναδημοσίευση, αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς τη συγκατάθεσή και έγκρισή μου. Αν ενδιαφέρεστε για αναδημοσίευση επικοινωνήστε πρώτα μαζί μου. Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή! Copyright ©2010-2022
by *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
%20(%20Book%20Cover%20nstagram%20Post).png)
Τα σούπερ μάρκετ (όπως και κάθε τι σε αυτή τη χώρα) αποτελούν σίγουρα μια εμπειρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, υπάρχει ομορφιά και καλοσύνη εκεί έξω και είναι ωραίο που με απλές στιγμές η ζωή το αποδεικνύει!
Καλό Σαββατοκύριακο Μαράκι μου :)
Πάντως και εγώ ζώον είμαι γιατί τρώω τη βρώμη. Κοίτα τι μαθαίνεις από το μάρκετ. Όσο για την κυρία που σε άφησε να περάσεις ναι υπάρχουν άνθρωποι ευτυχώς που θες να τους αγκαλιάσεις να τους φιλήσεις για μια κουβέντα μόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδμάδα Μαράκι