Βλέπω τον κόσμο γύρω μου ν’ αλλάζει
Πόσο ψεύτικος στα μάτια μου μοιάζει
Όλοι προσπαθούν με άτιμους τρόπους
Το καθετί να κάνουν δικό τους
Δεν ξέρουν καν τι σημαίνει «αγκαλιάζω»
Μόνο εύκολα κρίνουν και καταδικάζουν
Χάνουν όμως την ουσία μέσα από την αλαζονεία
Ζουν μες το ψέμα χωρίς να δίνουν σημασία
Βλέπω τους ανθρώπους να μη χαμογελούν πια
Τόσο σκοτεινοί σαν κάτι να τους συγκρατεί
Όλοι ψάχνουν την αγάπη να βρουν
Απεγνωσμένοι σε λάθος αγκαλιές
Δεν ξέρουν καν τι σημαίνει «Σ’ Αγαπώ»
Το «Μαζί» ηττημένο από το «Εγώ»
Χάνουν όμως την ουσία μέσα από την ευκολία
Ζουν μες το συμβιβασμό, απλά από συνήθεια
Και μόνο αν εσύ παραμείνεις ο ίδιος
Χαμογελαστός Κόντρα στα δύσκολα
Ένας αδαμάντινος χαρακτήρας
Που δεν προσκυνάει σε ψεύτικα είδωλα
Τότε κάπως ο κόσμος θα αλλάξει
Σε ένα γελαστό παιδί με αλήθεια
Μην αλλάξεις λοιπόν, να είσαι ο εαυτός σου
Ό,τι κι αν γίνει μην αλλάξεις για κανέναν
Εσύ να είσαι πάντα πιο πάνω απ’ το ψέμα
Γιατί οι εποχές θ’ αλλάξουν αρρωστημένα
Οι άνθρωποι θα γίνουν πιο κενοί
Πιο σκληροί κι από την ίδια τη ζωή
Μα εσύ να μείνεις έτσι όπως είσαι
Αυτό το γελαστό παιδί
Που ακόμα και στα δύσκολα
Θα προτιμάει οι μάχες του
Να είναι μια αγκαλιά από στοργή
ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
17/12/2023
Αυτή είναι η δική μου συμμετοχή στο διαδικτυακό δρώμενο, στο 31ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας μας από το blog η ζωη ειναι ωραια, με την λέξη κλειδί "Αγκαλιά".
Ήταν το No.9 με τίτλο "Μην αλλάξεις, να είσαι ο Εαυτός σου". Ευχαριστώ πολύ από καρδιάς για τους 4 βαθμούς που έλαβα και που είδατε κάτι όμορφο σε αυτό. Συγχαρητήρια σε όλους για όσα όμορφα διάβασα. Συγχαρητήρια και στην νικήτρια, την Μαρία Κανελλάκη, με το ποίημα της Ο άνθρωπος που φοβόταν τα χέρια του που κάθε φορά μας χαρίζει υπέροχα συναισθήματα με την γραφή της.
Όπως θα έχετε καταλάβει, δεν συνηθίζω να παίρνω μέρος σε πολλά δρώμενα, καθαρά για λόγους, ξέρω πότε θα είμαι ή δεν θα είμαι συνεπής, πρέπει επίσης απαραίτητα κάτι να μου κάνει καραμπινάτο 'κλικ' και κυρίως όταν το ένστικτό μου, μου λέει "Είμαι μέσα!". Κάπως έτσι λειτουργώ συνήθως! Η λέξη "αγκαλιά" λοιπόν ήταν αυτό το καραμπινάτο κλικ.
Διότι, αν και δεν είμαι από τους ανθρώπους που αγκαλιάζω ή αφήνω να με αγκαλιάσουν εύκολα και όποιος να ΄ναι, τα τελευταία δυο χρόνια που δουλεύω σε Δημοτικό σχολείο και είμαι ανάμεσα σε παιδάκια, και ειδικά τώρα που έκλεισαν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων, πρέπει να έλαβα τις περισσότερες και τις πιο σφιχτές αγκαλιές από τα παιδιά, όχι μόνο από τα μικρούλικα αλλά και από τα μεγαλύτερα που μαζί με τις γλυκές ευχές τους, πραγματικά οι αγκαλιές τους ήταν αυτό ακριβώς "ο εαυτός τους, αληθινός και με αληθινή συμπάθεια και αγάπη". Κάπως έτσι γεννήθηκε αυτό το ας πούμε ποίημα. Και επίσης δεν επέλεξα τυχαία την συγκεκριμένη φωτο που όταν την τράβηξαν πάλι έτυχε να είμαι ανάμεσα σε παιδιά και δασκάλους και να απαθανατίζω μερικές στιγμές τους από εκείνη την ημέρα που είχαν πάει εκδρομή.
Η έμπνευσή μου επίσης ήταν κάτι για τον εαυτό μας, που οφείλουμε σε τέτοια άγρια εποχή που ζούμε, να τον αγαπήσουμε και να τον προσέξουμε σαν να είναι το μοναδικό στήριγμα που έχουμε, να αισθανόμαστε περήφανοι που παραμένουμε αληθινά αυτό που είμαστε χωρίς κάποια βιτρίνα για να αρέσουμε στην μάζα. Βέβαια, στα λόγια όλοι λένε "να είμαστε ο εαυτός μας, θέλουμε αληθινούς ανθρώπους δίπλα μας κι όχι ψεύτικους..." αλλά δυστυχώς στην πράξη άλλο βλέπουμε, άλλο επιλέγουν, άλλο απο-δέχονται. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και αυτοί που κάνουν τη διαφορά Αλλά τέλος πάντων, αυτή είναι μεγάλη κουβέντα και δεν είναι της παρούσης.
Και κάτι τελευταίο οφείλουμε στον Εαυτό μας, για να είναι υγιής και καλά εσωτερικά, να τον αγκαλιάζουμε ζεστά ακόμα κι όταν υπάρχουν στιγμές που μας κάνουν να νομίζουμε πως μας αξίζουν ψίχουλα. Όχι! Ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι αξίζουμε και ποιοι μας αξίζουν. Να μην αλλάξεις λοιπόν! Να γίνεσαι όμως κάθε φορά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Να μην αλλάξεις για να αρέσεις, πολύ απλά να είσαι ο Εαυτός σου και όποιος σε θέλει δίπλα του, θα σε θέλει ακριβώς γι' αυτό που τον έκανε αρχικά να σε θέλει στη ζωή του. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα!
Στα παρακάτω link θα βρείτε όλες τις σχετικές αναρτήσεις του δρώμενου!
📍31ο Συμπόσιο Ποίησης ~ 10th anniversary! ☃ 🎅 ☃
📍31ο Συμπόσιο Ποίησης ~ Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο ~ No.1-8!
📍31ο Συμπόσιο Ποίησης ~ Οι συμμετοχές, Μέρος 2ο ~ No.9-20!
📍31ο Συμπόσιο Ποίησης ~ Οι συμμετοχές, Μέρος 3ο ~ No.21-31!
📍Λήξη 31ου Συμποσίου Ποίησης - Η γιορτή μας🎅
Και επειδή, με ξέρετε όλα μου (ακόμα και στο blogοσπιτάκι μου) τα θέλω ταχτοποιημένα και να υπάρχουν σαν αρχείο, μου ήρθε φλασιά οι προηγούμενες συμμετοχές μου στο δρώμενο. Αν δεν κάνω λάθος λοιπόν, απ' ότι θυμάμαι και λίγο που έψαξα και στα απεσταλμένα μου, πρέπει αυτή η φορά να είναι η 3η φορά που συμμετείχα στο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας. Αριστέα μου, αν κάνω λάθος, διόρθωσέ με!
Η πρώτη ήταν στο 3ο Συμπόσιο Ποίησης, τον Απρίλιο του 2014 με την λέξη "Άνοιξη & αναγέννηση", με το ποίημα μου "Εκείνος...", που διαβάζοντας το στο Σήμερα γελάω με μένα🤣, διότι για τότε ok έτσι ένιωθα, έτσι έγραψα. Στο Σήμερα όμως που ένιωσα, έπαθα, έμαθα, διδάχτηκα και μεγάλωσα αρκετά για να πιστεύω στα παραμύθια της ζωής, δεν ξέρω αλλά τόσο γλυκανάλατα δεν θα μπορούσα να ξανά γράψω, όχι εύκολα πια. (Ναι είμαι πάντα τόσο αυστηρή πρώτα σε μένα την ίδια!😁)
Η 2η ήταν στο 17ο Συμπόσιο, τον Αύγουστο του 2017 με την λέξη "φιλία/φίλος-η/φιλικός", με το ποίημα μου "Ένα μεγάλο ευχαριστώ..." και φυσικά ήταν και είναι αφιερωμένο στους καρατσεκαρισμένους φίλους μου που πλέον είναι η μόνη οικογένεια που έχω.
Και η 3η ήταν σε αυτό το γιορτινό 31ο Συμπόσιο με την λέξη "Αγκαλιά". Αυτά! #ΜουΞέφυγανΚάποιεςΣκέψειςΑπόΤοΜυαλό😜
Ας τα ξανά θυμηθώ λοιπόν Εγώ, κι εσείς διαβάστε ακόμα περισσότερα δικά μου.
Εκείνος... |
Ένα μεγάλο ευχαριστώ |
Ένα μεγάλο ευχαριστώ |
Και κάτι τελευταίο! Κυρίως για τους καινούργιους που με διαβάζουν! Η αλήθεια είναι ότι συνήθως στο 95% γράφω καθαρά για εμένα, βιωματικά, αληθινά χωρίς σάλτσες και ροζ συννεφάκια, και ναι βιογραφικά. Καλώς ή κακώς (καλώς για εμένα!) όλα μυρίζουν Μαρία! Τουλάχιστον θα με διαβάζω, ξέρετε όλα μαζεμένα, όταν φτάσω και αν ποτέ φτάσω στα 60-80 μου😂 και θα αισθάνομαι περήφανη για όσα έζησα, πέρασα, ένιωσα, αισθάνθηκα, κατάφερα, έγραψα ...μέχρι το τέλος. Ε, τι να κάνουμε; Ε, κάπου να έχω να μιλήσω κι Εγώ... Αυτός είναι ο δικός μου καλύτερος τρόπος, μέσα από τη δική μου γραφή και τα δικά μου φωτοκλικ!
Και θα κλείσω με ένα πολύ πολύ αγαπημένο μου τραγούδι που σημαίνει πολλά για μένα. Κάθε φορά που το ακούω (εκτός ότι γελάω σαν χαζό χαρούμενο παιδί😛) θυμάμαι ότι ακούγοντας το μάζευα τα κομμάτια μου και ξανά στάθηκα όρθια και δυνατή. Γιατί η μουσική δεν σε εγκαταλείπει ποτέ...!🎼
📍Βρες στην📂Αρχειοθήκη: 🖋My Favorite Quotes & άλλα Σχετικά (All Posts)
Αν επιθυμείς μπορείς να κάνεις εγγραφή στο Newsletter μου για να γίνεις ένας από τους Συλλεκτικούς Αναγνώστες μου, να ενημερώνεσαι άμεσα για τα δημιουργικά πράγματα του blog, να μαθαίνεις τα πιο special νέα μου, να απολαμβάνεις ειδικά προνόμια, όπως επίσης να έχεις πρόσβαση στην Συλλεκτική Βιβλιοθήκη του blog.
Η παρούσα ανάρτηση, όπως
και ολόκληρο το περιεχόμενο αυτού του blog/site αποτελεί προσωπική πνευματική
ιδιοκτησία των 3 ιστολογίων (blogs) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫, ✎Οι Συγγραφικές Μου Στιγμές✎ & ΠΑΡΑΤΗΡΩ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ και ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ by
mariaparask29_photography.
Συνεπώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιαδήποτε αντιγραφή ή
τροποποίηση, αναδημοσίευση, αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή από
οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς πρώτα την ενημέρωση, συγκατάθεσή και
έγκρισή της κατόχου.
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. Όλα είναι επίσημα αποθηκευμένα!
*Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!* ~ *Copyright ©2010-2023*
by ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)
Ναι, σωστά, Μαρία μου! Ήταν η 3η σου συμμετοχή (ήταν πολύ εύκολο να το βρω, με μια αναζήτηση στο μέιλ, βγαίνει αμέσως το 3ο και το 17ο Συμπόσιο! 😉 Άρα να σε περιμένω πάλι στο 45ο 🤣🤣🤣 ) χάρηκα απίστευτα όταν είδα συμμετοχή σου σε αυτό το Συμπόσιο, γιατί όντως, δεν μας έχεις συνηθίσει σε τέτοιες εκπλήξεις, αλλά κατανοώ ότι πρέπει να έχεις κάτι να πεις, δεν γράφεις για να γράψεις, όντως γράφεις βιωματικά! Έπιασες το θέμα της αγκαλιάς από την πλευρά της απάνθρωπης, της ψεύτικης κοινωνίας, μια κοινωνίας γεμάτη υποκρισία, με τις λάθος αγκαλιές, τις απεγνωσμένες αγκαλιές, τις βεβιασμένες αγκαλιές. Εσύ όμως βράχος! Το γελαστό παιδί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι ολόψυχα να παραμείνεις έτσι, Μαρία μου!
Σε ευχαριστώ ολόψυχα για τη συμμετοχή σου!
Να έχεις μια υπέροχη χρονιά, γεμάτη αγκαλιές, αγάπη, ζεστασιά και υγεία, μάτια μου!
Πολλά φιλιά!
♥
Αριστέα μου, ας είσαι Εσύ καλά, να διοργανώνεις το Συμπόσιο και ας είναι και στο 45ο. Κάπου πάλι θα εμφανιστώ ως έκπληξη!😂 Πόσο όμορφα τα λες για το ποίημα, με κατάλαβες!
ΔιαγραφήΑμήν, μια υπέροχη χρονιά με μόνο καλά πράγματα!
Την ❤️ μου!
Μπράβο Μαρία μου. Ωραίο το ποίημά σου και όλα τα ποιήματά σου είναι η υπογραφή σου. Να είσαι ο εαυτός σου λοιπόν, πόσο σοφό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά εύχομαι με αγκαλιές αληθινές, αγκαλιές αγάπης. Με υγεία και δημιουργία
Άννα μου, ευχαριστώ πολύ! Οι ευχές πολύτιμες μακάρι να πιάσουν τόπο! ❤️
ΔιαγραφήΜπράβο Μαράκι μου για τις συμμετοχές σου. Να 'σαι πάντα γερή, δημιουργική, εκφραστική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το καλό να ανταμώσουμε και σε άλλα δρώμενα μας.
Καλή χρονιά Μαράκι μου. Με υγεία και κάθε χαρά!
Με το καλό Μαρινάκι μου! Έχουμε τόσα πολλά μέσα μας να εκφράσουμε...!
ΔιαγραφήΚαλή χρονιά Μαρινάκι μου!❤️
Μαρία μου είναι ωραίο να είμαστε αληθινοί και όταν αγκαλιάζομαι τον άλλο να νιώθουμε πραγματικά αισθήματα. Μπράβο για την συμμετοχή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις μια χαρούμενη και δημιουργική χρονιά!
Ελένη μου, έτσι ακριβώς όλα να είναι αληθινά! Τα αληθινά δεν πονάνε! Σ' ευχαριστώ πολύ!
Διαγραφή